Από Αργύρης Σιμώνης
Το είχα βάρος από τον Κύριο εδώ και καιρό να κάνω αυτήν την εργασία και θα προσπαθήσω να είμαι πολύ προσεκτικός με αυτό το θέμα, επειδή είναι εύκολο να δημιουργηθούν παρερμηνείες και παρεξηγήσεις. Να τονίσω επίσης ότι δεν θα μιλήσω για συγκεκριμένες ομολογίες ή εκκλησίες, αλλά για διδασκαλίες. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, και ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του.Να ξεκινήσουμε πρώτα με τον ορισμό της αίρεσης, όπως το βρήκα στο Merriam-Webster’s Collegiate Dictionary:
~ Αίρεση είναι η "η τήρηση μιας θρησκευτικής γνώμης αντίθετης με το δόγμα της Eκκλησίας" και
"η διαφωνία ή η απόκλιση από μια κυρίαρχη θεωρία, γνώμη ή πρακτική". ~
Νομίζω αυτό είναι ένα καλό σημείο εκκίνησης επειδή έχουμε δύο βασικά στοιχεία. Μια δεσπόζουσα θέση και μια αντίθετη θέση. Όσον αφορά τη θρησκεία, κάθε πεποίθηση ή πρακτική που αντιβαίνει στην επίσημη θέση της Εκκλησίας θεωρείται αιρετική.
Πρέπει να είμαστε λοιπόν πολύ προσεκτικοί πριν σπεύσουμε να χαρακτηρίσουμε κάποιον αιρετικό, αλλά παράλληλα πρέπει να είμαστε πάντα σε επαγρύπνηση ώστε να μην παρασυρόμαστε από κάθε λογής άνεμο αιρετικής διδασκαλίας.
Θα παραθέσω κόκκινες σημαίες που πρέπει να προσέχουμε ώστε να μπορούμε να διακρίνουμε το σωστό από το λάθος, τη σωστή διδασκαλία από την αίρεση.
Κατ' αρχήν θέλω να υπογραμμίσω ότι αιρετικός δεν είναι απαραίτητα κάποιος που δεν ακολουθεί συγκεκριμένες τελετές ή διατάγματα του Νόμου, επειδή ο Νόμος προφήτευε το τέλος του εαυτού του και τη σύναψη μιας καλύτερης διαθήκης:
"Και ξέρουμε ότι όσα λέει ο νόμος, μιλάει προς εκείνους που είναι κάτω από τον νόμο· ώστε να φράξει κάθε στόμα, και ολόκληρος ο κόσμος να γίνει υπόδικος στον Θεό. Επειδή, από έργα τού νόμου δεν θα δικαιωθεί μπροστά του καμιά σάρκα· για τον λόγο ότι, διαμέσου τού νόμου δίνεται σαφής γνώση τής αμαρτίας. Τώρα, όμως, χωρίς τον νόμο, φανερώθηκε η δικαιοσύνη τού Θεού, έχοντας τη μαρτυρία τού νόμου και των προφητών·" Ρωμ. 3:19-21
O απόστολος Παύλος πίστευε όλα όσα ήταν γραμμένο στον Νόμο και στους προφήτες, αλλά είχε προχωρήσει πέρα από αυτούς σε κάτι καλύτερο, στην Νέα Διαθήκη που έθεσε σε ισχύ ο Ιησούς. Τον είχαν κατηγορήσει μάλιστα και ως αιρετικό:
"Ομολογώ, μάλιστα, τούτο σε σένα, ότι σύμφωνα με τον δρόμο που αυτοί λένε αίρεση, έτσι λατρεύω τον Θεό των πατέρων μου, πιστεύοντας σε όλα τα γραμμένα μέσα στον νόμο και στους προφήτες·" Πράξ. 24:14
Το ίδιο έκαναν και οι Φαρισαίοι στον ίδιο τον Ιησού, όταν τον κατηγόρησαν ότι δεν τηρούσε το Σάββατο, που ήταν μια από τις 10 εντολές:
"Γι' αυτό, λοιπόν, οι Ιουδαίοι ζητούσαν περισσότερο να τον θανατώσουν, επειδή, όχι μόνον παρέβαινε το σάββατο, αλλά και δικό του πατέρα έλεγε τον Θεό, κάνοντας τον εαυτό του ίσον με τον Θεό." Ιωάν. 5:18
Το ίδιο γίνεται όταν κατηγορούν τους μαθητές του Κυρίου που έτρωγαν στάχυα επειδή πείνασαν:
"Και βλέποντας αυτό οι Φαρισαίοι, του είπαν: Δες, οι μαθητές σου κάνουν ό,τι δεν επιτρέπεται να γίνεται το σάββατο." Ματθ. 12:2
Αυτή τη σκιά των μελλοντικών εξηγεί και ο Παύλος εδώ:
"Ας μη σας κρίνει, λοιπόν, κανένας για φαγητό ή για ποτό ή για λόγον γιορτής ή νεομηνίας ή σαββάτων· που είναι σκιά των μελλοντικών πραγμάτων, το σώμα όμως είναι τού Χριστού." Κολ. 2:16-17
Διαβάζοντας αυτά, σίγουρα θα αναρωτηθεί κάποιος: Τελικά τί είναι αίρεση;
Θα παραθέσω κάποια πολύ ουσιώδη σημεία τα οποία είναι κόκκινες σημαίες και θα πρέπει να μπορούμε να τα αναγνωρίζουμε ώστε να προφυλάσσουμε τον εαυτό μας αλλά και άλλους από τον κίνδυνο αυτό.
- 1. Έχω αναφερθεί και σε άλλες μου δημοσιεύσεις πάνω σε αυτό, και το θεωρώ τη νούμερο ένα κόκκινη σημαία:
"Και όταν έρθει εκείνος, θα ελέγξει τον κόσμο για αμαρτία, και για δικαιοσύνη, και για κρίση· για αμαρτία μεν, επειδή δεν πιστεύουν σε μένα·" Ιωάν. 16:8-9
Η μόνη αμαρτία που θα στείλει κάποιον στη κόλαση είναι το να μην πιστέψει στον Ιησού. Όλες οι άλλες αμαρτίες μπορούν να συγχωρεθούν, επειδή έχουν πληρωθεί επάνω στο σταυρό.
Κάθε διδασκαλία λοιπόν που υπόσχεται σωτηρία μέσω άλλων οδών, όπως μέσω έργων, τελετών, ή κάποιου προσώπου που είναι "ο απεσταλμένος του Θεού" επάνω στη γη θεωρείται αιρετική.
"Ο Ιησούς λέει σ' αυτόν: Εγώ είμαι ο δρόμος, και η αλήθεια, και η ζωή· κανένας δεν έρχεται στον Πατέρα, παρά μόνον διαμέσου εμού·" Ιωάν. 14:6
-2. Η άρνηση του Θεού έμμεσα ή άμεσα, όπως και η άρνηση ότι ο Χριστός ήρθε με σάρκα, ή επίσης η διδασκαλία ότι ο Χριστός ήρθε μόνο σαν Πνεύμα:
"Υπήρξαν, όμως, και ψευδοπροφήτες ανάμεσα στον λαό, όπως και μεταξύ σας θα υπάρξουν ψευδοδάσκαλοι, οι οποίοι θα εισαγάγουν με πλάγιο τρόπο αιρέσεις απώλειας, καθώς θα αρνούνται και τον Δεσπότη που τους αγόρασε, φέρνοντας επάνω στον εαυτό τους γρήγορη απώλεια." 2Πέτ. 2:1
"Ποιος είναι ο ψεύτης, παρά αυτός που αρνείται ότι ο Ιησούς δεν είναι ο Χριστός; Αυτός είναι ο αντίχριστος, αυτός που αρνείται τον Πατέρα και τον Υιό. Καθένας που αρνείται τον Υιό δεν έχει ούτε τον Πατέρα· εκείνος που ομολογεί τον Υιό έχει και τον Πατέρα." 1Ιωάν. 2:22-23
"Από τούτο γνωρίζεται το Πνεύμα τού Θεού· κάθε πνεύμα που ομολογεί τον Ιησού Χριστό ότι έχει έρθει με σάρκα προέρχεται από τον Θεό· και κάθε πνεύμα που δεν ομολογεί ότι ο Ιησούς Χριστός ήρθε με σάρκα, δεν προέρχεται από τον Θεό · κι αυτό είναι το πνεύμα τού αντιχρίστου, που ακούσατε ότι έρχεται, και τώρα βρίσκεται κιόλας μέσα στον κόσμο." 1Ιωάν. 4:2-3
"Επειδή, πολλοί πλάνοι μπήκαν μέσα στον κόσμο, αυτοί που δεν ομολογούν τον Ιησού Χριστό ότι ήρθε με σάρκα· αυτός είναι ο πλάνος και ο αντίχριστος." 2Ιωάν. 1:7
"Επειδή, μερικοί άνθρωποι εισχώρησαν λαθραία, οι οποίοι είχαν από τον παλιό καιρό προαναγγελθεί σ' αυτή την καταδίκη, ασεβείς, που μεταστρέφουν τη χάρη τού Θεού μας σε ασέλγεια, και αρνούνται τον μόνο δεσπότη Θεό και Κύριό μας, τον Ιησού Χριστό." Ιούδ. 1:4
- 3. Η άρνηση του Ιησού ή του Αγίου Πνεύματος ως ισότιμο μέλος της Θεότητας (Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα).
---- Θα ξεκινήσω πρώτα με τη Θεότητα του Ιησού:----
"ΣΤΗΝ αρχή ήταν ο Λόγος, και ο Λόγος ήταν προς τον Θεό, και Θεός ήταν ο Λόγος." Ιωάν. 1:1
"Για τον Υιό, όμως, λέει: «Ο θρόνος σου, ω Θεέ, είναι στον αιώνα τού αιώνα· σκήπτρο ευθύτητας είναι το σκήπτρο τής βασιλείας σου." Εβρ. 1:8
"Και ο Θωμάς αποκρίθηκε, και είπε σ' αυτόν: Ο Κύριός μου, και ο Θεός μου." Ιωάν. 20:28
"Ξέρουμε, όμως, ότι ο Υιός τού Θεού ήρθε, και μας έδωσε νόηση για να γνωρίζουμε τον αληθινό· και είμαστε σε ενότητα με τον αληθινό, με τον Υιό του, τον Ιησού Χριστό· αυτός είναι ο αληθινός Θεός, και η αιώνια ζωή." 1Ιωάν. 5:20
Ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του ότι το Άγιο Πνεύμα, ο Βοηθός, ήταν διαφορετικός από τον εαυτό Του. Ο Πατέρας θα έστελνε τον Παράκλητο, το Πνεύμα της αλήθειας, μετά την αναχώρηση του Χριστού. Το Πνεύμα θα μιλούσε μέσω αυτών για τον Ιησού (Ιωάννης 14: 25–26, 15: 26–27, 16: 7–15).
To Άγιο Πνεύμα είναι πρόσωπο, ήταν Παρών στη Δημιουργία, όπως και ο Υιός (ο Λόγος) (Γέν. 1:1-3), έχει συναισθήματα και οφείλουμε να Τον τιμούμε όμοια με τον Πατέρα και τον Υιό:
"Και μη λυπείτε το Πνεύμα το Άγιο του Θεού, με το οποίο σφραγιστήκατε για την ημέρα τής απολύτρωσης." Εφεσ. 4:30
"Και ο Πέτρος είπε: Ανανία, γιατί γέμισε ο σατανάς την καρδιά σου, ώστε να πεις ψέματα στο Άγιο Πνεύμα, και να κρατήσεις από την τιμή τού χωραφιού;" Πράξ. 5:3
"Και το Πνεύμα είπε στον Φίλιππο: Πλησίασε, και προσκολλήσου σ' αυτή την άμαξα." Πράξ. 8:29
"Επειδή, ο νόμος τού Πνεύματος της ζωής, η οποία υπάρχει στον Ιησού Χριστό, με ελευθέρωσε από τον νόμο τής αμαρτίας και του θανάτου." Ρωμ. 8:2
"και όλα αυτά τα ενεργεί το ένα και το ίδιο Πνεύμα, που διανέμει, ξεχωριστά σε κάθε έναν, όπως αυτό θέλει." 1Κορ. 12:11
"Σε μας, όμως, ο Θεός τα αποκάλυψε διαμέσου τού Πνεύματός του· δεδομένου ότι, το Πνεύμα ερευνάει τα πάντα, και τα βάθη τού Θεού. Επειδή, ποιος από τους ανθρώπους γνωρίζει αυτά που είναι μέσα στον άνθρωπο, παρά μονάχα το πνεύμα τού ανθρώπου που είναι μέσα του; Έτσι, και εκείνα που είναι μέσα στον Θεό δεν τα γνωρίζει κανένας, παρά μονάχα το Πνεύμα τού Θεού." 1Κορ. 2:10-11
"πόσο μάλλον το αίμα τού Χριστού, ο οποίος διαμέσου τού αιωνίου Πνεύματος πρόσφερε τον εαυτό του χωρίς ψεγάδι στον Θεό, θα καθαρίσει τη συνείδησή σας από νεκρά έργα, στο να λατρεύετε τον ζωντανό Θεό;" Εβρ. 9:14
Το Άγιο Πνεύμα έχει ζωή (Ρωμαίους 8: 2), έχει συναισθήματα (Εφεσ. 4:30) έχει θέληση (1 Κορινθίους 12:11), είναι παντογνώστης (1 Κορινθίους 2: 10-11), είναι αιώνιος (Εβραίους 9:14) και είναι πανταχού παρόν (ψαλμός 139 : 7). Μια απλή δύναμη δεν θα μπορούσε να διαθέτει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, αλλά το Άγιο Πνεύμα τα κατέχει.
Και η προσωπικότητα του Αγίου Πνεύματος επιβεβαιώνεται από τον ρόλο Του ως το τρίτο πρόσωπο της Θεότητας. Μόνο ένα ον που είναι ίσο με τον Θεό (Ματθαίος 28:19) και έχει τα χαρακτηριστικά της παντογνωσίας, της πανταχού παρουσίας και της αιωνιότητας θα μπορούσε να οριστεί ως Θεός.
Τέλος θα ήθελα να τονίσω ότι αυτό που πάντα επιθυμεί ο διάβολος αλλά ποτέ δεν θα το αποκτήσει, είναι η λατρεία και η προσκύνηση που ανήκουν αποκλειστικά στον έναν και μοναδικό Θεό. Οτιδήποτε άλλο καταλαμβάνει τη θέση αυτή θεωρείται ειδωλολατρία και καταδικάζεται από τον Λόγο Του.
Αυτές οι 3 γενικές κατηγορίες ή αλλιώς "κόκκινες σημαίες" αποτελούν το βασικό κριτήριο αναγνώρισης αιρετικών διδασκαλιών. Όταν τις εντοπίσουμε δεν χρειάζεται καθόλου να μπούμε σε περεταίρω συζητήσεις ή διαμάχες για δευτερεύοντα θέματα
"Καθώς σε παρακάλεσα, όταν έφευγα για τη Μακεδονία, να παραμείνεις στην Έφεσο, και να παραγγείλεις σε μερικούς να μη διδάσκουν διαφορετικές διδασκαλίες, ούτε να προσέχουν σε μύθους και απέραντες γενεαλογίες, που προξενούν φιλονικίες μάλλον παρά την οικοδομή τού Θεού στην πίστη, έτσι να κάνεις." 1Τιμ. 1:3-4
"τους δε βέβηλους μύθους και κατάλληλους για γριές, απόφευγέ τους· και γύμναζε τον εαυτό σου στην ευσέβεια." 1Τιμ. 4:7
Eύχομαι αυτή η μελέτη να βοηθήσει στην αναγνώριση και την απομάκρυνσή τους από την καρδιά σου και από το σώμα του Χριστού.
"δεδομένου ότι, καθαιρούμε λογισμούς, και κάθε ύψωμα, που αλαζονικά υψώνεται ενάντια στη γνώση τού Θεού, και αιχμαλωτίζουμε κάθε νόημα στην υπακοή τού Χριστού·" 2Κορ. 10:5
Αμήν!
Δείτε το βίντεο στο κανάλι μας στο YouTube: