Χαρίσματα και χαρακτήρας (Μέρος 2ο) - Μέρα νηστείας 21/21

 Από Αργύρης Σιμώνης

Στο χθεσινό μήνυμα μιλήσαμε για τη σημασία του χαρακτήρα και για τα κίνητρα που ωθούν τις πράξεις μας. Σήμερα θα εξετάσουμε τον χαρακτήρα που ο Κύριος μας καλεί να διαμορφώσουμε σύμφωνα με το νου Χριστού που έχουμε:

"Ο φυσικός άνθρωπος, όμως, δεν δέχεται αυτά που ανήκουν στο Πνεύμα τού Θεού· επειδή είναι σ' αυτόν μωρία, και δεν μπορεί να τα γνωρίσει· για τον λόγο ότι, ανακρίνονται με πνευματικό τρόπο.

Ενώ μεν ο πνευματικός άνθρωπος ανακρίνει τα πάντα, αυτός όμως δεν ανακρίνεται από κανέναν.

Επειδή: «Ποιος γνώρισε τον νου τού Κυρίου, ώστε να τον διδάξει;». Εμείς, όμως, έχουμε νουν Χριστού." 1Κορ. 2:14-16

Πώς θα μπορούσα να δώσω όλα μου τα αγαθά για να ταΐσω τους φτωχούς και ταυτόχρονα να μην έχω αγάπη, όπως μας λέει ο Παύλος στην Α' Κορ. 13:3; 

Δεν χρειάζεται να αναρωτιόμαστε, γιατί έχουμε ένα τέλειο παράδειγμα στις Πράξεις στο κεφάλαιο 5 με την ιστορία του Ανανία και της Σαπφείρας. Πριν το σχολιάσω, ας διαβάσουμε λίγο πιο πριν από το κεφ. 4:

 

"Για τον λόγο ότι, δεν υπήρχε ούτε ένας ανάμεσά τους που είχε ανάγκη· επειδή, όσοι ήσαν κάτοχοι χωραφιών ή σπιτιών, αφού τα πουλούσαν, έφερναν το αντίτιμο της αξίας εκείνων που πουλούσαν,

και το έβαζαν στα πόδια των αποστόλων· και μοιραζόταν σε κάθε έναν σύμφωνα με την ανάγκη που είχε.

Και ο Ιωσής, αυτός που αποκλήθηκε από τους αποστόλους Βαρνάβας (το οποίο μεταφραζόμενο σημαίνει, γιος παρηγοριάς), Λευίτης, Κύπριος το γένος, έχοντας ένα χωράφι, το πούλησε, και έφερε τα χρήματα, και τα έβαλε στα πόδια των αποστόλων." Πράξ. 4:34-37

Βλέπουμε ότι η αληθινή αγάπη εκδηλωνόταν με αποδείξεις καθώς οι πιστοί πούλησαν γη και περιουσίες και έδωσαν τα έσοδα στους αποστόλους για να διανεμηθούν και να καλύψουν τις ανάγκες που υπήρχαν. 

Στη συνέχεια, ο Ανανίας και η Σαπφείρα πούλησαν ένα κομμάτι της δικής τους περιουσίας και προσποιήθηκαν ότι έδωσαν το συνολικό ποσό στην εκκλησία (Πράξεις 5:1-11). Το κίνητρό τους ήταν να λάβουν τον έπαινο των ανθρώπων, και αυτό ήταν που έφερε την άμεση κρίση από τον Θεό. Υποκρισία υπάρχει όταν οι άνθρωποι κάνουν κάτι προσποιούμενοι ότι ευαρεστούν τον Θεό ή βοηθούν άλλους, ενώ στην πραγματικότητα εξυπηρετούν την δική τους επιθυμία για αναγνώριση και δόξα. 

Ας δούμε ποιός είναι αυτός ο χαρακτήρας Χριστού που ο Κύριος μας καλεί να έχουμε; Συνεχίσουμε να διαβάζουμε από την επιστολή Α' Κορ. 13:

"Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί· η αγάπη δεν φθονεί· η αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν υπερηφανεύεται,

δεν φέρεται με απρέπεια, δεν ζητάει τα δικά της, δεν εξάπτεται, δεν συλλογίζεται το κακό·

δεν χαίρεται στην αδικία, συγχαίρει όμως στην αλήθεια.

Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει." 1Κορ. 13:4-7

Αυτά τα εδάφια που διαβάσαμε μας δίνουν 2 βασικά διδάγματα:

1. Είναι αδύνατον να τα κάνουμε όλα αυτά με τη δική μας τη δύναμη και ειδικά το "όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει",  παρά μόνο με τη βοήθεια του Θεού:

"Όχι με δύναμη ούτε με ισχύ, αλλά με το Πνεύμα μου, λέει ο Κύριος των δυνάμεων." Ζαχ. 4:6

2. 

Αυτή τα εδάφια είναι η λίστα που περιέχει την καλύτερη μέθοδο αξιολόγησης του χαρακτήρα μας. Φανταστείτε πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος σήμερα, αν δινόταν μεγαλύτερη βαρύτητα σε αυτή τη μέθοδο αξιολόγησης του χαρακτήρα έναντι αυτής των επιδόσεων.  

Έχουμε την τάση να θέλουμε να κάνουμε κάτι μεγάλο για τον Θεό, αλλά η Γραφή μας διδάσκει να μην περιφρονούμε τα μικρά πράγματα:

"Επειδή, ποιος καταφρόνησε την ημέρα των μικρών πραγμάτων;" Ζαχ. 4:10

Με άλλα λόγια, μην περιφρονείτε να κάνετε μικρές πράξεις καλοσύνης μέρα με τη μέρα. Η συσσώρευση αυτών των μικρών πράξεων καλοσύνης είναι αυτό που "ακονίζει" και μορφώνει το νου Χριστού στον χαρακτήρα μας και φέρνει μια αληθινή και διαρκή ευτυχία στη ζωή μας:

"Αν τα ξέρετε αυτά, είστε μακάριοι, αν τα κάνετε." Ιωάν. 13:17

Πρέπει δηλαδή πρώτα να γνωρίσουμε τις αρχές της αγάπης και τις εκφράσεις της και κατόπιν να τις εφαρμόσουμε στην καθημερινή μας ζωή. Με τη βοήθεια του Θεού μπορούμε να αλλάξουμε όλον τον κόσμο και η αλλαγή αυτή ξεκινάει πρώτα από μέσα μας. 

Αμήν 🙏

Χαρίσματα και χαρακτήρας - Μέρα νηστείας 20/21

 Από Αργύρης Σιμώνης

"Αν μιλάω τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, έγινα ένα κομμάτι χαλκός που βγάζει ήχους ή ένα κύμβαλο που ξεκουφαίνει.

Και αν έχω προφητεία, και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετατοπίζω βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, δεν είμαι τίποτε.

Και αν διανείμω όλα τα υπάρχοντά μου, και αν παραδώσω το σώμα μου για να καώ, αλλά δεν έχω αγάπη, τίποτε δεν ωφελούμαι." Α'Κορ. 13:1-3

Ο Παύλος έλεγε ότι χωρίς την αγάπη του Θεού να ωθεί τις πράξεις μας, τότε το να μιλάμε σε γλώσσες απλά θα κάναμε μόνο θόρυβο. Το ίδιο ισχύει και για την προφητεία, τη γνώση, την πίστη, τα υπάρχοντά μας ακόμα και το σώμα μας να ρίξουμε στη φωτιά δε μας ωφελεί. 

Το κίνητρο πίσω από τις πράξεις μας καθορίζει εάν αυτές οι πράξεις είναι χρισμένες από τον Θεό ή απλώς νεκρά έργα (Εβρ. 9:14)

Αυτό που παρατηρείται σήμερα, από την πολιτική, τις κρατικές υπηρεσίες, τους κοινωνικούς φορείς, τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, έως και στον χώρο της Εκκλησίας, η μεγαλύτερη βαρύτητα δυστυχώς δίνεται στις επιδόσεις και τα επιτεύγματα των ανθρώπων. Αν αμφιβάλετε για αυτό, με μια απλή έρευνα στο διαδίκτυο μπορείτε εύκολα να ανακαλύψετε πόσες μέθοδοι αξιολόγησης υπάρχουν επάνω στο θέμα των επιδόσεων και συγκρίνετέ το με τις αντίστοιχες μεθόδους αξιολόγησης επάνω στον χαρακτήρα των ανθρώπων, ειδικά όσων είναι σε κάποια θέση ηγεσίας/εξουσίας. 

Στον κόσμο δηλαδή υπάρχει πολύ μεγαλύτερη έμφαση στο τι κάνουμε παρά στο πώς και γιατί το κάνουμε. Ο Παύλος εδώ στην επιστολή του δηλώνει ξεκάθαρα ότι τα κίνητρα πίσω από τις πράξεις μας είναι πιο σημαντικά από τις ίδιες τις πράξεις. 

Αυτό συμβαίνει επειδή ο Θεός είναι Πνεύμα (Ιωάννης 4:24) και σχετίζεται μαζί μας σε πνευματικό επίπεδο και όχι σε σαρκικό:

"Και ο Κύριος είπε στον Σαμουήλ: Μη επιβλέψεις στο πρόσωπό του ή στο ύψος τού αναστήματός του, επειδή τον αποδοκίμασα· δεδομένου ότι ο Κύριος δεν βλέπει όπως βλέπει ο άνθρωπος· επειδή, ο άνθρωπος βλέπει το φαινόμενο, ο Κύριος όμως βλέπει την καρδιά." 1Σαμ. 16:7

Για παράδειγμα, το χάρισμα της προφητείας συνδέεται με την κατανόηση όλων των μυστηρίων. Επομένως, η προφητεία δεν είναι απλώς η πρόβλεψη του μέλλοντος, αλλά η κατανόηση του τι συμβαίνει από την οπτική γωνία του Θεού. 

Ο Ιησούς επίσης μίλησε για την πίστη που μετακινεί βουνά στο Μάρκο 11:23.

Εμείς λοιπόν σαν χριστιανοί πώς αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους; Τους κρίνουμε μόνο εξωτερικά προσέχοντας στα χαρίσματα και στις επιδόσεις τους ή τους γνωρίζουμε στο Πνεύμα; 

"Ώστε, εμείς, από τώρα πλέον, δεν γνωρίζουμε κατά σάρκα κανέναν· παρόλο που και γνωρίσαμε κατά σάρκα τον Χριστό, αλλά τώρα πλέον δεν γνωρίζουμε.

Γι' αυτό, αν κάποιος είναι εν Χριστώ, είναι καινούργιο κτίσμα· τα αρχαία πέρασαν, δέστε, τα πάντα έγιναν καινούργια." 2Κορ. 5:16-17 

Στο επόμενο μήνυμα θα εξετάσουμε τον χαρακτήρα που ο Κύριος μας καλεί να διαμορφώσουμε σύμφωνα με το νου Χριστού που έχουμε:

"Ο φυσικός άνθρωπος, όμως, δεν δέχεται αυτά που ανήκουν στο Πνεύμα τού Θεού· επειδή είναι σ' αυτόν μωρία, και δεν μπορεί να τα γνωρίσει· για τον λόγο ότι, ανακρίνονται με πνευματικό τρόπο.

Ενώ μεν ο πνευματικός άνθρωπος ανακρίνει τα πάντα, αυτός όμως δεν ανακρίνεται από κανέναν.

Επειδή: «Ποιος γνώρισε τον νου τού Κυρίου, ώστε να τον διδάξει;». Εμείς, όμως, έχουμε νουν Χριστού." 1Κορ. 2:14-16

Συνεχίζεται ...

Δείτε το βίντεο στο κανάλι μας: