Η θλίψη εργάζεται υπομονή

 Από Αργύρης Σιμώνης

"Και όχι μονάχα τούτο, αλλά και καυχόμαστε στις θλίψεις· γνωρίζοντας ότι η θλίψη εργάζεται υπομονή " Ρωμ. 5:3

Υπάρχει μια λανθασμένη αντίληψη πάνω σε αυτό το εδάφιο. Πολλοί πιστεύουν ότι ο Θεός είναι αυτός που φέρνει θλίψεις στη ζωή μας με σκοπό να μας διδάξει την υπομονή.

Οι θλίψεις υπάρχουν, όχι επειδή ο Θεός τις προκαλεί, αλλά εξαιτίας του ανοιχτού πολέμου που υπάρχει μεταξύ της βασιλείας του Θεού με τον διάβολο. Ομοίως, οι θλίψεις και οι αντιξοότητες δεν είναι ευλογίες από τον Θεό, αλλά επιθέσεις από τον εχθρό με σκοπό να κλέψουν τον Λόγο του Θεού από τη ζωή μας.

Στην παραβολή του σπορέα στο Μάρκο 4:16, βλέπουμε ότι ο σπόρος πέφτει στο πετρώδες έδαφος και αυτοί

"όταν ακούσουν τον λόγο, τον δέχονται αμέσως με χαρά, όμως, δεν έχουν μέσα τους ρίζα, αλλά είναι πρόσκαιροι· έπειτα, όταν γίνει ΘΛΙΨΗ Η ΔΙΩΓΜΟΣ, ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ, σκανδαλίζονται αμέσως" Μάρκος 4:16-17

Οι πειρασμοί δεν έρχονται ποτέ από τον Θεό, γιατί είναι "απείραστος κακού" Ιάκ. 1:13.

Γι' αυτό μας λέει ο Παύλος να καυχόμαστε στις θλίψεις μας, γιατί όταν βγούμε νικητές στη δοκιμασία αυτή θα απολαύσουμε και τα λάφυρα της μάχης που είναι η υπομονή και η ελπίδα που ενισχύεται μέσα μας.

Αν τα προβλήματα ήταν αυτά που μας τελειοποιούν, τότε οι περισσότεροι χριστιανοί θα είχαν τελειοποιηθεί εδώ και πολύ καιρό και αυτοί που βιώνουν τα μεγαλύτερα προβλήματα θα ήταν οι μεγαλύτεροι χριστιανοί, αλλά αυτό φυσικά δεν ισχύει. Η παιδεία του Θεού βασίζεται στο Λόγο Του και όχι στις θλίψεις. Ο Λόγος του Θεού έχει δοθεί για να μας κάνει τέλειους και πλήρως εξοπλισμένους για κάθε καλό έργο:

"Ολόκληρη η γραφή είναι θεόπνευστη, και ωφέλιμη για διδασκαλία, για έλεγχο, για επανόρθωση, για διαπαιδαγώγηση, που γίνεται με δικαιοσύνη·

για να είναι ο άνθρωπος του Θεού τέλειος, ετοιμασμένος για κάθε έργο αγαθό." 2Τιμ. 3:17

Ο Λόγος του Θεού δεν χρειάζεται τα προβλήματα και τις θλίψεις σαν "συμπλήρωμα διατροφής" για να επιτελέσει το έργο του.

Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό! Η παρερμηνεία αυτής της αλήθειας κρύβει μεγάλους κινδύνους. Όσοι πιστεύουν ότι ο Θεός όρισε τα προβλήματα στη ζωή τους να λειτουργούν ως "λυτρωτική αρετή", θα υποταχθούν σε αυτά τα προβλήματα και επομένως στον σατανά, τον δημιουργό αυτών των προβλημάτων. Ο Ιάκωβος γράφει στην επιστολή του:

"Υποταχθείτε, λοιπόν, στον Θεό· αντισταθείτε στον διάβολο, και θα φύγει από σας." Ιακ. 4:7

Εάν ο σατανάς μπορεί να σε ξεγελάσει, να αντιστρέψει τη σκέψη σου σε αυτό το ζήτημα και να σε κάνει να υποταχθείς στα προβλήματα που φέρνει στη ζωή σου, σε έχει στο χέρι:

"Δεν ξέρετε ότι σε όποιον παριστάνετε τον εαυτό σας δούλους για υπακοή, είστε δούλοι εκείνου στον οποίο υπακούτε: Ή της αμαρτίας για θάνατο ή της υπακοής για δικαιοσύνη;" Ρωμαίους 6:16.

Ο Παύλος απλώς χάρηκε που ακόμη και στη θλίψη, είχε την ευκαιρία να χρησιμοποιήσει, και ως εκ τούτου να ενισχύσει, την υπομονή του που του είχε ήδη δοθεί ως καρπός του Πνεύματος (Γαλάτες 5:22-23) και μέσω του Λόγου του Θεού (Ρωμαίους 15:4). Και πίστευε ότι, μένοντας υπομονετικός, θα αποκτήσει εμπειρία που θα τον έκανε να ελπίζει ακόμη περισσότερο την επόμενη φορά που θα επιτεθεί ο διάβολος.

Το ίδιο κι εμείς, μπορούμε να χαρούμε στη θλίψη, γνωρίζοντας ότι ανεξάρτητα από το τι κάνει ο διάβολος, θα κερδίσουμε και θα θερίσουμε τα λάφυρα της νίκης!