Ο Λέων και ο Αμνός

  Από Αργύρης Σιμώνης

Κατά τον μυστικό δείπνο ο Κύριος είπε ότι κάθε φορά που λαμβάνουμε το σώμα και το αίμα Του να το κάνουμε εις την δική Του ανάμνηση. Τι είναι αυτό λοιπόν που φέρνουμε στην ανάμνησή μας; Πριν αναφερθώ σε κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα, θα κάνω μια διευκρίνηση επάνω στο θέμα της μνήμης. Ξέρετε ότι η μνήμη μας λειτουργεί με εικόνες; Αν σε ρωτήσω για παράδειγμα τι έκανες εχθές, θα μου το πεις βλέποντας σε εικόνες τον εαυτό σου να κάνει αυτό που σε ρώτησα. Αυτό ισχύει σε κάθε τι που κάνουμε.

Η Βίβλος σαν σύνολο είναι ένα προφητικό βιβλίο που μας φανερώνει τον Θεό, το θέλημά Του και τον χαρακτήρα Του. Καθώς μελετάμε το λόγο Του, όλες αυτές οι περιγραφές αν και αποτυπωμένες σε μελάνι, μετατρέπονται σε εικόνες στο νου μας και έτσι αυτό που διαβάζουμε αρχίζουμε να το βλέπουμε. Ας δούμε κάποιες χαρακτηριστικές από αυτές τις περιγραφές:

Ο Ιησούς είναι το λιοντάρι του Ιούδα (Αποκ.5:5), ο Παντοδύναμος Θεός και Παντοκράτωρ ( Αποκ. 1:8). Ο Ιωάννης, εξόριστος στο νησί της Πάτμου, μια Κυριακή ο Κύριος τον επισκέπτεται. Δείτε την εικόνα από την περιγραφή που μας κάνει ο Ιωάννης στο βιβλίο της Αποκάλυψης:

"Και στράφηκα να δω τη φωνή που μίλησε μαζί μου· και καθώς στράφηκα, είδα επτά λυχνίες,

και στο μέσον των επτά λυχνιών είδα έναν, όμοιον με υιόν ανθρώπου, ντυμένον με ποδήρη χιτώνα, και περιζωσμένον με χρυσή ζώνη κοντά στους μαστούς·

το δε κεφάλι του και οι τρίχες ήσαν λευκές σαν λευκό μαλλί, σαν χιόνι· και τα μάτια του σαν φλόγα φωτιάς·

και τα πόδια του όμοια με χαλκολίβανο, σαν να ήσαν πυρακτωμένα μέσα σε καμίνι· και η φωνή του σαν φωνή από πολλά νερά.

Και στο δεξί του χέρι είχε επτά αστέρια· και από το στόμα του έβγαινε μια κοφτερή δίστομη ρομφαία· και η όψη του έλαμπε, όπως λάμπει ο ήλιος μέσα στη λαμπρότητά του.

Και όταν τον είδα, έπεσα κοντά στα πόδια του σαν νεκρός· και έβαλε επάνω μου το δεξί του χέρι, λέγοντας: Μη φοβάσαι· εγώ είμαι ο πρώτος και ο τελευταίος,

κι αυτός που ζει, και έγινα νεκρός· και δες, είμαι ζωντανός στους αιώνες των αιώνων· αμήν· και έχω τα κλειδιά τού άδη και του θανάτου." Αποκ. 1:12-18

Αυτός λοιπόν, ο Εμμανουήλ, ο Θεός που ντύθηκε σάρκα, έγινε άνθρωπος και κατοίκησε ανάμεσά μας (Ιωάν. 1:14) , μάτωσε και έγινε ο Αμνός προς θυσία, ώστε εμείς να μπορούμε να απολαύσουμε την αιώνια ζωή μαζί Του.

"Κατά την επόμενη ημέρα, ο Ιωάννης βλέπει τον Ιησού να έρχεται προς αυτόν, και λέει: Δέστε, ο Αμνός τού Θεού, που σηκώνει την αμαρτία τού κόσμου." Ιωάν. 1:29 

Η πρώτη φορά που ο Κύριος μάτωσε ήταν στον κήπο της Γεσθημανή:

"Και αφού παρέλαβε τον Πέτρο και τους δύο γιους τού Ζεβεδαίου, άρχισε να λυπάται και να αδημονεί.

Τότε, τους λέει: Η ψυχή μου είναι περίλυπη μέχρι θανάτου· μείνετε εδώ και αγρυπνείτε μαζί μου." Ματ. 26:37-38

"Kαι καθώς ήρθε σε αγωνία, προσευχόταν πιο θερμά. Έγινε, μάλιστα, ο ιδρώτας του σαν θρόμβοι αίματος που κατέβαιναν στη γη."

Λουκ. 22:44 

Τρεις φορές παρακάλεσε τον Πατέρα να Τον απαλλάξει από το πικρό αυτό ποτήρι:

"Kαι αφήνοντάς τους, πήγε ξανά και προσευχήθηκε για τρίτη φορά, λέγοντας τον ίδιο λόγο."

Ματ. 26:44 

Όμως υποτάχθηκε στο θέλημά Του:

"Kαι αφού προχώρησε λίγο, έπεσε με το πρόσωπό του στη γη, προσευχόμενος και λέγοντας: Πατέρα μου, αν είναι δυνατόν, ας παρέλθει από μένα αυτό το ποτήρι· όμως, όχι όπως εγώ θέλω, αλλά όπως Εσύ."

Ματ.26:39 

Όλη αυτή η αγωνία που ένοιωσε, δεν ήταν από τον φόβο των βασανιστηρίων που επρόκειτο να υποστεί. 

Ο Ιησούς , "εξαιτίας τής χαράς που ήταν μπροστά του, υπέφερε σταυρό, καταφρονώντας τη ντροπή, και κάθησε στα δεξιά τού θρόνου τού Θεού."

Εβρ. 12:2 

 

Υπέφερε σταυρικό θάνατο με χαρά, επειδή έβλεπε μπροστά Του τον καρπό της θυσίας Του, εσένα κι εμένα!

Η αγωνία της αποχώρησής Του από τον Πατέρα, που προ καταβολής κόσμου ήταν σε τέλεια ενότητα μαζί Του, μετέτρεψε τον ιδρώτα Του σε αίμα. Έφτανε η ώρα που Αυτός που δεν γνώρισε ποτέ αμαρτία (Α' Πέτρου 2:22) να γίνει αμαρτία και να αποχωριστεί από τον Πατέρα, ώστε εμείς μέσω της θυσίας Του να μπορέσουμε να ελευθερωθούμε από την αμαρτία. 

Φανταστείτε τη σκηνή από τη νύχτα της σύλληψής Του, όταν ο Ιούδας  μαζί με τους Φαρισαίους και ένα τάγμα στρατιωτών, Τον βρίσκουν και γίνεται κάτι φοβερό:

"Και ο Ιησούς, ξέροντας όλα όσα έρχονταν επάνω του, βγήκε έξω, και τους είπε: Ποιον ζητάτε;

Του αποκρίθηκαν: Τον Ιησού τον Ναζωραίο. Ο Ιησούς λέει σ' αυτούς: Εγώ είμαι. Στεκόταν δε μαζί τους και ο Ιούδας, αυτός που τον παρέδινε.

Καθώς, λοιπόν, τους είπε, ότι: Εγώ είμαι, σύρθηκαν προς τα πίσω, και έπεσαν καταγής.

Τους ρώτησε, λοιπόν, ξανά: Ποιον ζητάτε; Και εκείνοι είπαν: Τον Ιησού τον Ναζωραίο." Ιωάν. 18:4-7

600 άντρες που αποτελούσαν ένα τάγμα, συμπεριλαμβανομένου και του Ιούδα, έπεσαν καταγής μόλις ο Κύριος συστήθηκε με τον ίδιο τρόπο που το έκανε στον Μωυσή στο Έξοδος 3:14.

Ο Πέτρος με το φτωχό του το μυαλό τράβηξε μαχαίρι για να υπερασπιστεί τον Κύριο, κόβοντας το αυτί του Μάλχου που πήγε να Τον συλλάβει (Ιωάν. 18:10).

Δεν ήξερε όμως ότι ο Κύριος της δόξας αν το ήθελε θα μπορούσε να έχει πολύ καλύτερη βοήθεια. Του το εξήγησε ο ίδιος:

"ή νομίζεις ότι δεν μπορώ να παρακαλέσω τώρα κιόλας τον Πατέρα μου, και θα στήσει κοντά μου περισσότερες από δώδεκα λεγεώνες αγγέλων;"

Ματ. 26:53 

Κάνοντας τα μαθηματικά, περισσότεροι από 72.000 άγγελοι ( 1 ρωμαϊκή λεγεώνα = 6000 άντρες) ήταν σε ετοιμότητα να σπεύσουν με ένα πρόσταγμα του Κυρίου. 

Παρόλο αυτό που συνέβη, το μίσος τους είχε τυφλώσει τόσο πολύ που δεν κατάλαβαν ότι επρόκειτο να συλλάβουν τον Βασιλιά των βασιλιάδων και να Τον σύρουν σε ένα άδικο δικαστήριο που είχε ήδη προαποφασίσει τη θανατική Του καταδίκη. Οι ανόητοι! Πόσο ανόητοι ήταν!

Ένας μόνον εξολοθρευτής άγγελος ήταν ικανός να τους εξαφανίσει στη στιγμή. Δείτε ένα παράδειγμα:

"Και τη νύχτα εκείνη βγήκε ο άγγελος του Κυρίου, και πάταξε στο στρατόπεδο των Ασσυρίων 185.000· και όταν σηκώθηκαν το πρωί, δέστε, ήσαν όλοι νεκρά σώματα." 2Βασ. 19:35

Η αμαρτία μπορούσε να αφαιρεθεί μόνο με αίμα, και ο Ιησούς ήξερε ότι έπρεπε να ανέβει στο σταυρό και υποτάχθηκε στο θέλημα του Πατέρα. 

Μάλιστα θεράπευσε και το αυτί του στρατιώτη.

Φαντάζομαι το ερωτηματικό που ήταν ζωγραφισμένο στο πρόσωπο κάθε αγγέλου. Τους φαντάζομαι να Τον κοιτούν  και να αναρωτιούνται: "Κύριε, τόσο πολύ τους αγαπάς;"

Και δεν τελειώνει εδώ. Αφού το σώμα Του κόπηκε, με χέρια και πόδια καρφωμένα και το αίμα Του να τρέχει επάνω στο σταυρό, βλέπουμε το αποκορύφωμα της αγάπης Του λίγο πριν παραδώσει το Πνεύμα Του:

"Πατέρα, συγχώρεσέ τους· επειδή, δεν ξέρουν τι κάνουν."

Λουκ. 23:34 

Τι φοβερή αγάπη! Αδύνατον να συλληφθεί με τον ανθρώπινο νου!  Ποιά καρδιά μπορεί να μείνει ασυγκίνητη μπροστά σε κάτι τόσο μεγαλειώδες; Αυτός είναι και ο λόγος που ο Παύλος μας γράφει:

"Ή καταφρονείς τον πλούτο τής αγαθότητάς Tου και της υπομονής και της μακροθυμίας, αγνοώντας ότι η αγαθότητα του Θεού σε φέρνει σε μετάνοια;" Ρωμ. 2:4

Με τέτοιες σκέψεις λοιπόν φέρνουμε στην ενθύμησή μας τον Κύριο και με ευγνωμοσύνη Τον ευχαριστούμε για τη χάρη και το έλεος που καθημερινά κάνει στη ζωή μας. 

Αμήν 🙏

Δείτε το βίντεο στο κανάλι μας στο YouTube: