Από Αργύρης Σιμώνης
Στο προηγούμενο μήνυμα με τίτλο "Το μυστήριο της Θεότητας", έκανα μια εισαγωγή στην ερμηνεία της ανθρώπινης φύσης και εξήγησα τον διαχωρισμό μεταξύ του σώματος, της ψυχής και του πνεύματος, αλλά και την τέλεια ενότητα και αρμονία με την οποία είναι μεταξύ τους συνδεδεμένα, όπως οι μυελοί με τους συνδέσμους (Εβρ. 4:12).
Επειδή είμαστε πλασμένοι κατ' εικόνα και ομοίωση Θεού (Γέν. 1:27), την αναλογία αυτή την αντιστοίχισα και με τον Θεό, ο οποίος φυσικά δεν είναι πολλοί αλλά ένας, και στο λόγο Του μας φανερώνεται σαν Πατέρας, σαν Υιός και σαν Άγιο Πνεύμα.
Αν δεν έχετε δει το προηγούμενο βίντεο, θα παρακαλέσω να το δείτε. Είναι απαραίτητο για να μπορέσετε να παρακολουθήσετε τη συνέχεια.
Σήμερα θα μιλήσω για τον πνευματικό και τον σαρκικό άνθρωπο. Τον ορισμό του σώματος, της ψυχής και του πνεύματος τον έχω ήδη δώσει στο προηγούμενο μήνυμα. Η σάρκα μας τώρα, σύμφωνα με το λόγο του Θεού, είναι η ψυχή μας και το σώμα μας.
"επειδή, αν και περπατάμε με σάρκα, όμως δεν πολεμάμε κατά σάρκα·" Β'Κορ. 10:3
Ο Παύλος γράφει και στην προς Ρωμαίους:
"Επειδή, εκείνοι που ζουν σύμφωνα με τη σάρκα, φρονούν αυτά που ζητάει η σάρκα· ενώ, εκείνοι που ζουν σύμφωνα με το Πνεύμα, αυτά που ζητάει το Πνεύμα.
Για τον λόγο ότι, το φρόνημα της σάρκας είναι θάνατος· ενώ, το φρόνημα του Πνεύματος, ζωή και ειρήνη."
Επειδή, το φρόνημα της σάρκας είναι έχθρα στον Θεό· για τον λόγο ότι, στον νόμο τού Θεού δεν υποτάσσεται, αλλά ούτε μπορεί.
Όσοι, όμως, είναι τής σάρκας δεν μπορούν να αρέσουν στον Θεό.
Εσείς, όμως, δεν είστε τής σάρκας, αλλά του Πνεύματος, αν το Πνεύμα τού Θεού κατοικεί μέσα σας. Αλλά, αν κάποιος δεν έχει το Πνεύμα τού Χριστού, αυτός δεν είναι δικός του.
Αν, όμως, ο Χριστός είναι μέσα σας, το μεν σώμα είναι νεκρό για την αμαρτία· το δε πνεύμα ζωή για τη δικαιοσύνη.
Και αν το Πνεύμα εκείνου, που ανέστησε τον Ιησού από τους νεκρούς, κατοικεί μέσα σας, Αυτός που ανέστησε τον Ιησού από τους νεκρούς, θα ζωοποιήσει και τα θνητά σας σώματα, διαμέσου τού Πνεύματός Του, που κατοικεί μέσα σας." Ρωμ. 8:5-11
H περιγραφή του Παύλου εδώ είναι πολύ όμορφη και κατατοπιστική. Με άλλα λόγια, ο Παύλος μας λέει ότι ο σαρκικός άνθρωπος είναι αυτός που βαδίζει σύμφωνα με τα συναισθήματά του και τις φυσικές του ορμές, ενώ ο πνευματικός άνθρωπος είναι αυτός που βαδίζει σύμφωνα με την καθοδήγηση του Θεού. Η σαρκικότητα λοιπόν δεν περιορίζεται μόνο στους ανθρώπους του κόσμου. Ισχύει και για τους χριστιανούς. Αν σας φαίνεται παράξενο αυτό, ρίξτε μια ματιά γύρω σας και εξηγήστε μου γιατί πολλοί χριστιανοί δεν εμπειρίζονται τις υποσχέσεις του Θεού στη ζωή τους, και γιατί η μαρτυρία τους είναι χειρότερη και από αυτή των ανθρώπων του κόσμου.
Αφού τοποθετήθηκε το θεμέλιο περί σαρκικότητας και πνευματικότητας, ας εξετάσουμε με νου Χριστού κάποια εδάφια στα οποία φαινομενικά υπάρχουν αντιπαραθέσεις, αλλά όπως έχω ξαναπεί, ο λόγος του Θεού ποτέ δεν αντιτάσσεται στον εαυτό του:
"Καθένας που έχει γεννηθεί από τον Θεό, δεν πράττει αμαρτία, για τον λόγο ότι δικό Του σπέρμα μένει μέσα σ' αυτόν, και δεν μπορεί να αμαρτάνει, επειδή γεννήθηκε από τον Θεό." 1Ιωάν. 3:9
"Γνωρίζουμε ότι καθένας που έχει γεννηθεί από τον Θεό δεν αμαρτάνει· αλλ' αυτός που γεννήθηκε από τον Θεό διαφυλάττει τον εαυτό του, και ο πονηρός δεν τον αγγίζει." 1Ιωάν. 5:18
Συγκρίνετε τώρα τα λόγια του ίδιου του Ιωάννη στην ίδια του επιστολή:
"Αν πούμε ότι δεν έχουμε αμαρτία, εξαπατούμε τον εαυτό μας και η αλήθεια δεν υπάρχει μέσα μας.
Αν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, ο Θεός είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συγχωρήσει σε μας τις αμαρτίες, και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία.
Αν πούμε ότι δεν αμαρτήσαμε, κάνουμε Αυτόν ψεύτη και ο λόγος Του δεν υπάρχει μέσα μας." 1Ιωάν. 1:8-10
Τι ισχύει τελικά; Από τη μία δεν μπορούμε να αμαρτάνουμε και από την άλλη είμαστε καταδικασμένοι να αμαρτάνουμε; Όχι βέβαια! Τι προσπαθεί να μας πει εδώ ο Ιωάννης;
Δείτε ξανά τι λέει:
"Καθένας που έχει γεννηθεί από τον Θεό, δεν πράττει αμαρτία..."
Ποιο κομμάτι μας έχουμε πει ότι έχει αναγεννηθεί από το Πνεύμα του Θεού και έχει γίνει ολοκαίνουριο κτίσμα (Β΄ Κορ. 5:17); Το πνεύμα μας φυσικά. Είναι το κατοικητήριο του Πνεύματος του Θεού (Α' Κορ. 3:16) και το Πνεύμα Του έχει γίνει ένα με το δικό μας όπως είπα στο προηγούμενο μήνυμα (Α΄Κορ. 6:17).
Άρα αυτό που εννοεί ο Ιωάννης εδώ είναι ότι το πνεύμα μας δεν μπορεί να αμαρτήσει επειδή είναι ένα με το Πνεύμα του Θεού. Η σάρκα μας είναι αυτή που αμαρτάνει, γι' αυτό ο Ιωάννης λέει ότι
"Αν πούμε ότι δεν έχουμε αμαρτία, εξαπατούμε τον εαυτό μας και η αλήθεια δεν υπάρχει μέσα μας."
Το βλέπετε αυτό; Ο διάβολος έχει πρόσβαση μόνο στη σάρκα μας, στο σώμα και στην ψυχή μας δηλαδή. Αν αναρωτιέσαι τι συμβαίνει με το πνεύμα σου, θα σου απαντήσω αμέσως:
"... όταν ακούσατε τον λόγο τής αλήθειας, το ευαγγέλιο της σωτηρίας σας· στον οποίο (Χριστό) και, καθώς πιστέψατε, σφραγιστήκατε με το Άγιο Πνεύμα τής υπόσχεσης·" Εφεσ. 1:13
Η λέξη σφράγισμα στη Γραφή έχει τις δύο έννοιες:
- Η σφραγίδα σαν ιδιοκτησία:
Ένας ιδιοκτήτης σφραγίζει την περιουσία του με τη σφραγίδα του για να τη χαρακτηρίσει ως δική του. Αν αργότερα έρθει να τη διεκδικήσει και αμφισβητηθούν τα δικαιώματά του στην περιουσία αυτή, η σφραγίδα του αρκεί σαν απόδειξη και θέτει τέλος σε μια τέτοια αμφισβήτηση. Το ότι εμείς είμαστε σφραγισμένοι με το Πνεύμα του Θεού είναι η ένδειξη ότι ανήκουμε στον Θεό, είμαστε ιδιοκτησία Του που την απέκτησε μάλιστα πολύ ακριβά.
"Και μερικοί από τους περιερχόμενους εξορκιστές των Ιουδαίων επιχείρησαν να προφέρουν το όνομα του Κυρίου Ιησού επάνω σ' αυτούς που είχαν τα πονηρά πνεύματα, λέγοντας: Σας ορκίζουμε στον Ιησού, που ο Παύλος κηρύττει.
Και εκείνοι που το έκαναν αυτό ήσαν επτά γιοι κάποιου Ιουδαίου αρχιερέα, που ονομαζόταν Σκευάς.
Και το πονηρό πνεύμα, απαντώντας είπε: Τον Ιησού τον γνωρίζω, και τον Παύλο τον ξέρω· εσείς, όμως, ποιοι είστε;
Και πηδώντας επάνω τους ο άνθρωπος, στον οποίο ήταν το πονηρό πνεύμα, και αφού τους κατανίκησε, υπερίσχυσε εναντίον τους, ώστε γυμνοί και τραυματισμένοι έφυγαν από το σπίτι εκείνο." Πράξ. 19:13-16
Εκ του αποτελέσματος, εσείς τι λέτε; Αυτοί οι γιοι του Σκευά ήταν σφραγισμένοι με το Άγιο Πνεύμα της υπόσχεσης; Φυσικά όχι. Τα πονηρά πνεύματα γνώριζαν τον Ιησού που είχε νικήσει την κόλαση:
"Εγώ είμαι ο πρώτος και ο τελευταίος, και αυτός που ζει, και έγινα νεκρός· και δες, είμαι ζωντανός στους αιώνες των αιώνων· αμήν· και έχω τα κλειδιά τού άδη και του θανάτου." Αποκ. 1:18
και διαπόμπευσε δημόσια όλα τα δαιμονικά πνεύματα όταν θριάμβευσε εναντίον τους (Κολοσσαείς 2:15).
Τα πονηρά πνεύματα γνώριζαν επίσης και τον Παύλο, που πολύ πιθανόν να είχε εκβάλει και μερικά από αυτά. Αλλά δεν ήξεραν αυτούς τους επτά άντρες. Στον πνευματικό κόσμο είμαστε ένα τίποτα μέχρι να μας γνωρίσουν και να μας φοβηθούν στην κόλαση. Και αυτό γίνεται μόνον όταν ερχόμαστε στον Χριστό και μας σφραγίζει με το Πνεύμα Του.
- Το σφράγισμα έχει επίσης την έννοια της ασφάλειας και της προστασίας.
Ένα παράδειγμα είναι όταν σφραγίζουμε τα φρούτα σε βάζα αεροστεγώς για να προστατευτούν και να διατηρηθούν.
Έτσι, όταν το Πνεύμα του Θεού μας σφραγίζει, σχηματίζεται ένα αδιαπέραστο φράγμα που κρατάει την αμαρτία έξω και διατηρεί την αγνότητα του αναγεννημένου πνεύματός μας. Όταν ένας Χριστιανός αμαρτάνει, αυτό γίνεται στο σαρκικό μέρος του. Το αναγεννημένο μας πνεύμα είναι ένα απόρθητο φρούριο και δεν μπορεί να αμαρτήσει:
"Καθένας που έχει γεννηθεί από τον Θεό, δεν πράττει αμαρτία, για τον λόγο ότι δικό του σπέρμα μένει μέσα σ' αυτόν, και δεν μπορεί να αμαρτάνει, επειδή γεννήθηκε από τον Θεό." 1Ιωάν. 3:9
Η ίδια λέξη "σφράγισμα" αναφέρεται και σε άλλα εδάφια:
"ο οποίος (ο Θεός) και μας σφράγισε, και μας έδωσε τον αρραβώνα τού Πνεύματος μέσα στις καρδιές μας." Β'Κορ. 1:22
"Και μη λυπείτε το Πνεύμα το Άγιο του Θεού, με το οποίο σφραγιστήκατε για την ημέρα τής απολύτρωσης." Εφεσ. 4:30
Ας πάμε τώρα και σε ένα πιο πρακτικό κομμάτι, που είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε. Τι πρόσβαση έχει ο διάβολος πάνω σε έναν άνθρωπο; Σε ποιες περιοχές μπορεί να αποκτήσει έλεγχο και να δημιουργήσει προβλήματα;
Όπως σας έδειξα προηγουμένως, όταν το Πνεύμα του Θεού έρχεται και κατοικίζει μέσα μας, το πνεύμα μας είναι πλήρως προστατευμένο και δεν μπορεί να το αγγίξει αμαρτία ή πειρασμός. Η σάρκα μας όμως, δηλαδή η ψυχή μας και το σώμα μας, είναι ευάλωτα στις επιθέσεις του πονηρού. Ο Παύλος μας γράφει:
"Mη δίνετε τόπο στον διάβολο." Εφεσ. 4:27
Αυτή την εντολή ο Παύλος δεν τη δίνει στους ανθρώπους του κόσμου, αλλά σε χριστιανούς.
Αν ήταν αποκλειστικά στο χέρι του διαβόλου να μας ελέγχει για να μας καταστρέψει, να είστε σίγουροι ότι δε θα είχε μείνει κανένας άνθρωπος ζωντανός στο πρόσωπο της γης. Ο χώρος δράσης του διαβόλου είναι αυτός που εμείς του δίνουμε, είτε εν γνώση μας, είτε και εν αγνοία μας. Και αυτό, επειδή ο Θεός όπως έχει θεσπίσει τους φυσικούς νόμους, έτσι έχει θεσπίσει και τους πνευματικούς.
Αν αγνοήσεις το νόμο της βαρύτητας και πηδήξεις από την ταράτσα του σπιτιού σου ή θα τραυματιστείς βαριά ή θα σκοτωθείς, και δε θα φταίει ο Θεός γι' αυτό!
Το ίδιο συμβαίνει και με τους πνευματικούς νόμους. Ό,τι σπείρεις, αυτό και θα θερίσεις. Αν ζεις για παράδειγμα μέσα στην αμαρτία και αδιαφορείς για τις προειδοποιήσεις του Θεού, θα υποστείς και τις συνέπειες:
"Επειδή, ο μισθός τής αμαρτίας είναι θάνατος· το χάρισμα, όμως, του Θεού αιώνια ζωή διαμέσου τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μας." Ρωμ. 6:23
Oι συνέπειες της αμαρτίας είναι και φυσικές και πνευματικές. Θα καταστρέψεις την υγεία σου από τις καταχρήσεις (αλκοόλ, ναρκωτικά κτλ.), τα οικονομικά σου (τζόγος, σπατάλη, ασυδοσία), το γάμο σου (πορνεία, μοιχεία, πορνογραφία,), τις σχέσεις σου με την οικογένειά σου και τους φίλους σου (κουτσομπολιό, κατάκριση, προδοσία) και τα συναισθήματά σου θα γίνουν κουρέλι. Θα γίνεις ένας ζωντανός νεκρός.
Πολλοί άνθρωποι στον κόσμο ζουν σήμερα έτσι, και δυστυχώς αυτό περιλαμβάνει και χριστιανούς. Για τους ανθρώπους που ζουν χωρίς Χριστό, κάπου το καταλαβαίνω. Τί είναι αυτό όμως που κάνει ακόμα και τα παιδιά του Θεού τόσο ευάλωτα, ώστε να υποκύπτουν σε πειρασμούς και να πέφτουν σε αμαρτία;
Ο Παύλος μας γράφει:
"Επειδή, δεν γνωρίζω εκείνο που κάνω· για τον λόγο ότι, εκείνο που θέλω, δεν το κάνω, αλλά εκείνο που μισώ, αυτό κάνω.
Και αν εκείνο που δεν θέλω, αυτό κάνω, συμφωνώ με τον νόμο, ότι είναι καλός.
Όμως, τώρα δεν το κάνω αυτό πλέον εγώ, αλλά η αμαρτία που κατοικεί μέσα μου." Ρωμ. 7:15-17
"Βρίσκω, λοιπόν, τούτον τον νόμο, ότι, ενώ εγώ θέλω να κάνω το καλό, κοντά μου βρίσκεται το κακό.
Επειδή, βρίσκω μεν ευχαρίστηση στον νόμο τού Θεού κατά τον εσωτερικό άνθρωπο·
όμως, βλέπω μέσα στα μέλη μου έναν άλλο νόμο, που αντιμάχεται στον νόμο τού νου μου, και με αιχμαλωτίζει στον νόμο τής αμαρτίας, που είναι μέσα στα μέλη μου.
Ω, ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ· ποιος θα με ελευθερώσει από το σώμα αυτού τού θανάτου;
Ευχαριστώ τον Θεό διαμέσου τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μας. Άρα, λοιπόν, εγώ ο ίδιος με τον νου μεν δουλεύω στον νόμο τού Θεού· με τη σάρκα, όμως, στον νόμο τής αμαρτίας." Ρωμ. 7:21-25
Ο Παύλος εδώ δεν προσπαθεί να μας πει ότι είναι σχιζοφρενής ή διχασμένη προσωπικότητα. Αυτό που μας λέει είναι ότι ήθελε να υπηρετήσει το νόμο του Θεού, αλλά η σάρκα του ήταν ανίκανη να το κάνει. Πώς μπορούμε τότε να το ξεπεράσουμε αυτό; Την απάντηση μας τη δίνει ο ίδιος ο Παύλος στην προς Ρωμαίους 8, που αναφέρθηκα στην αρχή, καθώς σε όλο το 8ο κεφάλαιο εξηγεί πώς να ξεφύγουμε από τη σάρκα και να περπατήσουμε κατά το Πνεύμα.
Ας δούμε και κάτι άλλο που σχολίασα εν μέρει στο προηγούμενο μήνυμα:
"Ώστε, αγαπητοί μου, καθώς πάντοτε υπακούσατε, όχι μονάχα όπως στην παρουσία μου, αλλά πολύ περισσότερο τώρα στην απουσία μου, με φόβο και τρόμο να κατεργάζεστε τη δική σας σωτηρία·
επειδή, ο Θεός είναι που ενεργεί μέσα σας και το να θέλετε και το να ενεργείτε, κατά την ευδοκία Του." Φιλ. 2:12-13
"επειδή, κάθε τι που υπάρχει στον κόσμο: Η επιθυμία τής σάρκας και η επιθυμία των ματιών και η αλαζονεία τού βίου, δεν είναι από τον Πατέρα, αλλά είναι από τον κόσμο." 1Ιωάν. 2:16
Πολλά πράγματα μπορούν να ενταχθούν σε αυτές τις τρεις κατηγορίες. Στη Γένεση στο κεφάλαιο 3 για παράδειγμα, ο Αδάμ και η Εύα ήταν πολύ ξεκάθαρα δελεασμένοι με την επιθυμία της σάρκας (πείνα), την επιθυμία των ματιών (το δέντρο ήταν ευχάριστο στα μάτια) και την αλαζονεία της ζωής (ένα δέντρο που ήταν επιθυμητό να γίνει κάποιος σοφός).
Ο πειρασμός δεν είναι αμαρτία, αλλά οδηγεί στην αμαρτία. Ο Ιησούς βίωσε και τους τρεις αυτούς πειρασμούς, χωρίς όμως να υποκύψει (Ματθαίος 4:1-11 και Λουκάς 4:1-13).
Στην προς Εβραίους επιστολή διαβάζουμε:
"Επειδή, δεν έχουμε αρχιερέα, που δεν μπορεί να συμπαθήσει στις ασθένειές μας, αλλά ο οποίος πειράστηκε σε όλα, κατά τη δική μας ομοιότητα, χωρίς αμαρτία." Εβρ. 4:15
Ο Ιησούς μπορεί να μην μπήκε στον πειρασμό των ναρκωτικών, αλλά πειράστηκε σε αυτούς τους τρεις τομείς που είναι η ρίζα όλων των πειρασμών.
Υπάρχουν και περιπτώσεις που το παιδί του Θεού βιώνει την αμαρτία και τα αποτελέσματά της (ασθένεια, φτώχια, διαζύγιο, κατάθλιψη, δυστυχία, αποτυχία και πολλά άλλα) εξ αιτίας άμεσης δαιμονικής επιρροής επάνω του. Δεν έχω σκοπό να δώσω καμία αξία στον διάβολο, αλλά είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε τον εχθρό μας και πώς λειτουργεί, ώστε να μπορούμε να αντισταθούμε και να προστατευτούμε:
"Εγκρατευθείτε, αγρυπνήστε· επειδή, ο αντίδικός σας ο διάβολος περιτριγυρίζει, σαν ωρυόμενο λιοντάρι, ζητώντας ποιον να καταπιεί." A'Πέτ. 5:8
Μπορεί ο διάβολος να είναι ένας νικημένος εχθρός που σαν ξεδοντιασμένο λιοντάρι δεν μπορεί να μασήσει αλλά μόνο να καταπιεί. Παραμένει όμως επικίνδυνος και καταπίνει αυτούς που δεν μπορούν να του αντισταθούν. O λόγος του Θεού όμως μας δίνει τη λύση:
"Υποταχθείτε, λοιπόν, στον Θεό· αντισταθείτε στον διάβολο, και θα φύγει από σας." Ιακ. 4:7
Στα επόμενο μηνύματα της σειράς "Νους Χριστού", θα κάνουμε βασικά μαθήματα δαιμονολογίας. Θα γνωρίσουμε καλύτερα τη φύση του εχθρού μας και τις τακτικές του. Μη σας φοβίζει η ορολογία. Ποτέ δε θα μιλούσα για κάτι τέτοιο, αν πρώτα δεν φρόντιζα να στρώσω ένα γερό θεμέλιο πάνω στο ποιοί είμαστε εν Χριστώ, και θεωρώ ότι όσα έχω πει μέχρι στιγμής σας έχουν προετοιμάσει για το επόμενο βήμα. Γι' αυτό θα παρακαλέσω να δείτε από την αρχή όλα τα μηνύματα της σειράς "Νους Χριστού".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου