O Πνευματικός και o σαρκικός άνθρωπος

  Από Αργύρης Σιμώνης 

Στο προηγούμενο μήνυμα με τίτλο "Το μυστήριο της Θεότητας", έκανα μια εισαγωγή στην ερμηνεία της ανθρώπινης φύσης και εξήγησα τον διαχωρισμό μεταξύ του σώματος, της ψυχής και του πνεύματος, αλλά και την τέλεια ενότητα και αρμονία με την οποία είναι μεταξύ τους συνδεδεμένα, όπως οι μυελοί με τους συνδέσμους (Εβρ. 4:12). 

Επειδή είμαστε πλασμένοι κατ' εικόνα και ομοίωση Θεού (Γέν. 1:27), την αναλογία αυτή την αντιστοίχισα και με τον Θεό, ο οποίος φυσικά δεν είναι πολλοί αλλά ένας, και στο λόγο Του μας  φανερώνεται σαν Πατέρας, σαν Υιός και σαν Άγιο Πνεύμα. 

Αν δεν έχετε δει το προηγούμενο βίντεο, θα παρακαλέσω να το δείτε. Είναι απαραίτητο για να μπορέσετε να παρακολουθήσετε τη συνέχεια. 

Σήμερα θα μιλήσω για τον πνευματικό και τον σαρκικό άνθρωπο. Τον ορισμό του σώματος, της ψυχής και του πνεύματος τον έχω ήδη δώσει στο προηγούμενο μήνυμα. Η σάρκα μας τώρα, σύμφωνα με το λόγο του Θεού, είναι η ψυχή μας και το σώμα μας. 

"επειδή, αν και περπατάμε με σάρκα, όμως δεν πολεμάμε κατά σάρκα·" Β'Κορ. 10:3

Ο Παύλος γράφει και στην προς Ρωμαίους:

"Επειδή, εκείνοι που ζουν σύμφωνα με τη σάρκα, φρονούν αυτά που ζητάει η σάρκα· ενώ, εκείνοι που ζουν σύμφωνα με το Πνεύμα, αυτά που ζητάει το Πνεύμα. 

Για τον λόγο ότι, το φρόνημα της σάρκας είναι θάνατος· ενώ, το φρόνημα του Πνεύματος, ζωή και ειρήνη."

Επειδή, το φρόνημα της σάρκας είναι έχθρα στον Θεό· για τον λόγο ότι, στον νόμο τού Θεού δεν υποτάσσεται, αλλά ούτε μπορεί. 

Όσοι, όμως, είναι τής σάρκας δεν μπορούν να αρέσουν στον Θεό. 

Εσείς, όμως, δεν είστε τής σάρκας, αλλά του Πνεύματος, αν το Πνεύμα τού Θεού κατοικεί μέσα σας. Αλλά, αν κάποιος δεν έχει το Πνεύμα τού Χριστού, αυτός δεν είναι δικός του. 

Αν, όμως, ο Χριστός είναι μέσα σας, το μεν σώμα είναι νεκρό για την αμαρτία· το δε πνεύμα ζωή για τη δικαιοσύνη. 

Και αν το Πνεύμα εκείνου, που ανέστησε τον Ιησού από τους νεκρούς, κατοικεί μέσα σας, Αυτός που ανέστησε τον Ιησού από τους νεκρούς, θα ζωοποιήσει και τα θνητά σας σώματα, διαμέσου τού Πνεύματός Του, που κατοικεί μέσα σας." Ρωμ. 8:5-11

H περιγραφή του Παύλου εδώ είναι πολύ όμορφη και κατατοπιστική. Με άλλα λόγια, ο Παύλος μας λέει ότι ο σαρκικός άνθρωπος είναι αυτός που βαδίζει σύμφωνα με τα συναισθήματά του και τις φυσικές του ορμές, ενώ ο πνευματικός άνθρωπος είναι αυτός που βαδίζει σύμφωνα με την καθοδήγηση του Θεού. Η σαρκικότητα λοιπόν δεν περιορίζεται μόνο στους ανθρώπους του κόσμου. Ισχύει και για τους χριστιανούς. Αν σας φαίνεται παράξενο αυτό, ρίξτε μια ματιά γύρω σας και εξηγήστε μου γιατί πολλοί χριστιανοί δεν εμπειρίζονται τις υποσχέσεις του Θεού στη ζωή τους, και γιατί η μαρτυρία τους είναι χειρότερη και από αυτή των ανθρώπων του κόσμου.

Αφού τοποθετήθηκε το θεμέλιο περί σαρκικότητας και πνευματικότητας, ας εξετάσουμε με νου Χριστού κάποια εδάφια στα οποία φαινομενικά υπάρχουν αντιπαραθέσεις, αλλά όπως έχω ξαναπεί, ο λόγος του Θεού ποτέ δεν αντιτάσσεται στον εαυτό του:

"Καθένας που έχει γεννηθεί από τον Θεό, δεν πράττει αμαρτία, για τον λόγο ότι δικό Του σπέρμα μένει μέσα σ' αυτόν, και δεν μπορεί να αμαρτάνει, επειδή γεννήθηκε από τον Θεό." 1Ιωάν. 3:9

"Γνωρίζουμε ότι καθένας που έχει γεννηθεί από τον Θεό δεν αμαρτάνει· αλλ' αυτός που γεννήθηκε από τον Θεό διαφυλάττει τον εαυτό του, και ο πονηρός δεν τον αγγίζει." 1Ιωάν. 5:18

Συγκρίνετε τώρα τα λόγια του ίδιου του Ιωάννη στην ίδια του επιστολή:

"Αν πούμε ότι δεν έχουμε αμαρτία, εξαπατούμε τον εαυτό μας και η αλήθεια δεν υπάρχει μέσα μας.

Αν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, ο Θεός είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συγχωρήσει σε μας τις αμαρτίες, και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία.

Αν πούμε ότι δεν αμαρτήσαμε, κάνουμε Αυτόν ψεύτη και ο λόγος Του δεν υπάρχει μέσα μας." 1Ιωάν. 1:8-10

Τι ισχύει τελικά; Από τη μία δεν μπορούμε να αμαρτάνουμε και από την άλλη είμαστε καταδικασμένοι να αμαρτάνουμε; Όχι βέβαια! Τι προσπαθεί να μας πει εδώ ο Ιωάννης; 

Δείτε ξανά τι λέει:

"Καθένας που έχει γεννηθεί από τον Θεό, δεν πράττει αμαρτία..."

Ποιο κομμάτι μας έχουμε πει ότι έχει αναγεννηθεί από το Πνεύμα του Θεού και έχει γίνει ολοκαίνουριο κτίσμα (Β΄ Κορ. 5:17); Το πνεύμα μας φυσικά. Είναι το κατοικητήριο του Πνεύματος του Θεού (Α' Κορ. 3:16) και το Πνεύμα Του έχει γίνει ένα με το δικό μας όπως είπα στο προηγούμενο μήνυμα (Α΄Κορ. 6:17). 

Άρα αυτό που εννοεί ο Ιωάννης εδώ είναι ότι το πνεύμα μας δεν μπορεί να αμαρτήσει επειδή είναι ένα με το Πνεύμα του Θεού. Η σάρκα μας είναι αυτή που αμαρτάνει, γι' αυτό ο Ιωάννης λέει ότι 

"Αν πούμε ότι δεν έχουμε αμαρτία, εξαπατούμε τον εαυτό μας και η αλήθεια δεν υπάρχει μέσα μας."

Το βλέπετε αυτό; Ο διάβολος έχει πρόσβαση μόνο στη σάρκα μας, στο σώμα και στην ψυχή μας δηλαδή. Αν αναρωτιέσαι τι συμβαίνει με το πνεύμα σου, θα σου απαντήσω αμέσως:

"... όταν ακούσατε τον λόγο τής αλήθειας, το ευαγγέλιο της σωτηρίας σας· στον οποίο (Χριστό) και, καθώς πιστέψατε, σφραγιστήκατε με το Άγιο Πνεύμα τής υπόσχεσης·" Εφεσ. 1:13

Η λέξη σφράγισμα στη Γραφή έχει τις δύο έννοιες:

- Η σφραγίδα σαν ιδιοκτησία: 

Ένας ιδιοκτήτης σφραγίζει την περιουσία του με τη σφραγίδα του για να τη χαρακτηρίσει ως δική του. Αν αργότερα έρθει να τη διεκδικήσει και αμφισβητηθούν τα δικαιώματά του στην περιουσία αυτή, η σφραγίδα του αρκεί σαν απόδειξη και θέτει τέλος σε μια τέτοια αμφισβήτηση. Το ότι εμείς είμαστε σφραγισμένοι με το Πνεύμα του Θεού είναι η ένδειξη ότι ανήκουμε στον Θεό, είμαστε ιδιοκτησία Του που την απέκτησε μάλιστα πολύ ακριβά. 

Ας θυμηθούμε λίγο μια ιστορία από τις Πράξεις:

"Και μερικοί από τους περιερχόμενους εξορκιστές των Ιουδαίων επιχείρησαν να προφέρουν το όνομα του Κυρίου Ιησού επάνω σ' αυτούς που είχαν τα πονηρά πνεύματα, λέγοντας: Σας ορκίζουμε στον Ιησού, που ο Παύλος κηρύττει.

Και εκείνοι που το έκαναν αυτό ήσαν επτά γιοι κάποιου Ιουδαίου αρχιερέα, που ονομαζόταν Σκευάς.

Και το πονηρό πνεύμα, απαντώντας είπε: Τον Ιησού τον γνωρίζω, και τον Παύλο τον ξέρω· εσείς, όμως, ποιοι είστε;

Και πηδώντας επάνω τους ο άνθρωπος, στον οποίο ήταν το πονηρό πνεύμα, και αφού τους κατανίκησε, υπερίσχυσε εναντίον τους, ώστε γυμνοί και τραυματισμένοι έφυγαν από το σπίτι εκείνο." Πράξ. 19:13-16

Εκ του αποτελέσματος, εσείς τι λέτε; Αυτοί οι γιοι του Σκευά ήταν σφραγισμένοι με το Άγιο Πνεύμα της υπόσχεσης; Φυσικά όχι. Τα πονηρά πνεύματα γνώριζαν τον Ιησού που είχε νικήσει την κόλαση: 

"Εγώ είμαι ο πρώτος και ο τελευταίος, και αυτός που ζει, και έγινα νεκρός· και δες, είμαι ζωντανός στους αιώνες των αιώνων· αμήν· και έχω τα κλειδιά τού άδη και του θανάτου." Αποκ. 1:18

και διαπόμπευσε δημόσια όλα τα δαιμονικά πνεύματα όταν θριάμβευσε εναντίον τους (Κολοσσαείς 2:15). 

Τα πονηρά πνεύματα γνώριζαν επίσης και τον Παύλο, που πολύ πιθανόν να είχε εκβάλει και μερικά από αυτά. Αλλά δεν ήξεραν αυτούς τους επτά άντρες. Στον πνευματικό κόσμο είμαστε ένα τίποτα μέχρι να μας γνωρίσουν και να μας φοβηθούν στην κόλαση. Και αυτό γίνεται μόνον όταν ερχόμαστε στον Χριστό και μας σφραγίζει με το Πνεύμα Του.

- Το σφράγισμα έχει επίσης την έννοια της ασφάλειας και της προστασίας. 

Ένα παράδειγμα είναι όταν σφραγίζουμε τα φρούτα σε βάζα αεροστεγώς για να προστατευτούν και να διατηρηθούν.  

Έτσι, όταν το Πνεύμα του Θεού μας σφραγίζει, σχηματίζεται ένα αδιαπέραστο φράγμα που κρατάει την αμαρτία έξω και διατηρεί την αγνότητα του αναγεννημένου πνεύματός μας. Όταν ένας Χριστιανός αμαρτάνει, αυτό γίνεται στο σαρκικό μέρος του. Το αναγεννημένο μας πνεύμα είναι ένα απόρθητο φρούριο και δεν μπορεί να αμαρτήσει:

"Καθένας που έχει γεννηθεί από τον Θεό, δεν πράττει αμαρτία, για τον λόγο ότι δικό του σπέρμα μένει μέσα σ' αυτόν, και δεν μπορεί να αμαρτάνει, επειδή γεννήθηκε από τον Θεό." 1Ιωάν. 3:9

Η ίδια λέξη "σφράγισμα" αναφέρεται και σε άλλα εδάφια:

"ο οποίος (ο Θεός) και μας σφράγισε, και μας έδωσε τον αρραβώνα τού Πνεύματος μέσα στις καρδιές μας." Β'Κορ. 1:22

"Και μη λυπείτε το Πνεύμα το Άγιο του Θεού, με το οποίο σφραγιστήκατε για την ημέρα τής απολύτρωσης." Εφεσ. 4:30

Ας πάμε τώρα και σε ένα πιο πρακτικό κομμάτι, που είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε. Τι πρόσβαση έχει ο διάβολος πάνω σε έναν άνθρωπο; Σε ποιες περιοχές μπορεί να αποκτήσει έλεγχο και να δημιουργήσει προβλήματα; 

Όπως σας έδειξα προηγουμένως, όταν το Πνεύμα του Θεού έρχεται και κατοικίζει μέσα μας, το πνεύμα μας είναι πλήρως προστατευμένο και δεν μπορεί να το αγγίξει αμαρτία ή πειρασμός. Η σάρκα μας όμως, δηλαδή η ψυχή μας και το σώμα μας, είναι ευάλωτα στις επιθέσεις του πονηρού. Ο Παύλος μας γράφει:

"Mη δίνετε τόπο στον διάβολο." Εφεσ. 4:27 

Αυτή την εντολή ο Παύλος δεν τη δίνει στους ανθρώπους του κόσμου, αλλά σε χριστιανούς. 

Αν ήταν αποκλειστικά στο χέρι του διαβόλου να μας ελέγχει για να μας καταστρέψει, να είστε σίγουροι ότι δε θα είχε μείνει κανένας άνθρωπος ζωντανός στο πρόσωπο της γης. Ο χώρος δράσης του διαβόλου είναι αυτός που εμείς του δίνουμε, είτε εν γνώση μας, είτε και εν αγνοία μας. Και αυτό, επειδή ο Θεός όπως έχει θεσπίσει τους φυσικούς νόμους, έτσι έχει θεσπίσει και τους πνευματικούς. 

Αν αγνοήσεις το νόμο της βαρύτητας και πηδήξεις από την ταράτσα του σπιτιού σου ή θα τραυματιστείς βαριά ή θα σκοτωθείς, και δε θα φταίει ο Θεός γι' αυτό! 

Το ίδιο συμβαίνει και με τους πνευματικούς νόμους. Ό,τι σπείρεις, αυτό και θα θερίσεις. Αν ζεις για παράδειγμα μέσα στην αμαρτία και αδιαφορείς για τις προειδοποιήσεις του Θεού, θα υποστείς και τις συνέπειες:

"Επειδή, ο μισθός τής αμαρτίας είναι θάνατος· το χάρισμα, όμως, του Θεού αιώνια ζωή διαμέσου τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μας." Ρωμ. 6:23

Oι συνέπειες της αμαρτίας είναι και φυσικές και πνευματικές. Θα καταστρέψεις την υγεία σου από τις καταχρήσεις (αλκοόλ, ναρκωτικά κτλ.), τα οικονομικά σου (τζόγος, σπατάλη, ασυδοσία), το γάμο σου (πορνεία, μοιχεία, πορνογραφία,), τις σχέσεις σου με την οικογένειά σου και τους φίλους σου (κουτσομπολιό, κατάκριση, προδοσία) και τα συναισθήματά σου θα γίνουν κουρέλι. Θα γίνεις ένας ζωντανός νεκρός. 

Πολλοί άνθρωποι στον κόσμο ζουν σήμερα έτσι, και δυστυχώς αυτό περιλαμβάνει και χριστιανούς. Για τους ανθρώπους που ζουν χωρίς Χριστό, κάπου το καταλαβαίνω. Τί είναι αυτό όμως που κάνει ακόμα και τα παιδιά του Θεού τόσο ευάλωτα, ώστε να υποκύπτουν σε πειρασμούς και να πέφτουν σε αμαρτία; 

Ο Παύλος μας γράφει:

"Επειδή, δεν γνωρίζω εκείνο που κάνω· για τον λόγο ότι, εκείνο που θέλω, δεν το κάνω, αλλά εκείνο που μισώ, αυτό κάνω.

Και αν εκείνο που δεν θέλω, αυτό κάνω, συμφωνώ με τον νόμο, ότι είναι καλός.

Όμως, τώρα δεν το κάνω αυτό πλέον εγώ, αλλά η αμαρτία που κατοικεί μέσα μου." Ρωμ. 7:15-17

"Βρίσκω, λοιπόν, τούτον τον νόμο, ότι, ενώ εγώ θέλω να κάνω το καλό, κοντά μου βρίσκεται το κακό.

Επειδή, βρίσκω μεν ευχαρίστηση στον νόμο τού Θεού κατά τον εσωτερικό άνθρωπο·

όμως, βλέπω μέσα στα μέλη μου έναν άλλο νόμο, που αντιμάχεται στον νόμο τού νου μου, και με αιχμαλωτίζει στον νόμο τής αμαρτίας, που είναι μέσα στα μέλη μου.

Ω, ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ· ποιος θα με ελευθερώσει από το σώμα αυτού τού θανάτου;

Ευχαριστώ τον Θεό διαμέσου τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μας. Άρα, λοιπόν, εγώ ο ίδιος με τον νου μεν δουλεύω στον νόμο τού Θεού· με τη σάρκα, όμως, στον νόμο τής αμαρτίας." Ρωμ. 7:21-25

Ο Παύλος εδώ δεν προσπαθεί να μας πει ότι είναι σχιζοφρενής ή διχασμένη προσωπικότητα. Αυτό που μας λέει είναι ότι ήθελε να υπηρετήσει το νόμο του Θεού, αλλά η σάρκα του ήταν ανίκανη να το κάνει. Πώς μπορούμε τότε να το ξεπεράσουμε αυτό; Την απάντηση μας τη δίνει ο ίδιος ο Παύλος στην προς Ρωμαίους 8, που αναφέρθηκα στην αρχή, καθώς σε όλο το 8ο κεφάλαιο εξηγεί πώς να ξεφύγουμε από τη σάρκα και να περπατήσουμε κατά το Πνεύμα.

Ας δούμε και κάτι άλλο που σχολίασα εν μέρει στο προηγούμενο μήνυμα:

"Ώστε, αγαπητοί μου, καθώς πάντοτε υπακούσατε, όχι μονάχα όπως στην παρουσία μου, αλλά πολύ περισσότερο τώρα στην απουσία μου, με φόβο και τρόμο να κατεργάζεστε τη δική σας σωτηρία·

επειδή, ο Θεός είναι που ενεργεί μέσα σας και το να θέλετε και το να ενεργείτε, κατά την ευδοκία Του." Φιλ. 2:12-13  

Στο προηγούμενο μήνυμα εξήγησα ότι τη σωτηρία μας τη λάβαμε στο πνεύμα μας και καλούμαστε να την κατεργαστούμε στη σάρκα μας, δηλαδή στην ψυχή και στο σώμα μας. Κατά τα 2/3 δηλαδή είμαστε υπό κατεργασία τελειοποίησης. Όταν αψηφούμε τους πνευματικούς νόμους του Θεού, τότε δίνουμε τόπο στον διάβολο και μαζί με το συνάφι του τα δαιμόνια, έρχονται και αλωνίζουν στη ζωή μας. H στρατηγική τους είναι η ίδια και χρησιμοποιούν τρείς βασικές πόρτες εισόδου. Υπάρχουν και άλλες πόρτες (γενεαλογία, κληρονομικότητα, κατάρες και άλλα, που θα ασχοληθώ σε επόμενα μηνύματα:

"επειδή, κάθε τι που υπάρχει στον κόσμο: Η επιθυμία τής σάρκας και η επιθυμία των ματιών και η αλαζονεία τού βίου, δεν είναι από τον Πατέρα, αλλά είναι από τον κόσμο." 1Ιωάν. 2:16

Πολλά πράγματα μπορούν να ενταχθούν σε αυτές τις τρεις κατηγορίες. Στη Γένεση στο κεφάλαιο 3 για παράδειγμα, ο Αδάμ και η Εύα ήταν πολύ ξεκάθαρα δελεασμένοι με την επιθυμία της σάρκας (πείνα), την επιθυμία των ματιών (το δέντρο ήταν ευχάριστο στα μάτια) και την αλαζονεία της ζωής (ένα δέντρο που ήταν επιθυμητό να γίνει κάποιος σοφός). 

Ο πειρασμός δεν είναι αμαρτία, αλλά οδηγεί στην αμαρτία. Ο Ιησούς βίωσε και τους τρεις αυτούς πειρασμούς, χωρίς όμως να υποκύψει (Ματθαίος 4:1-11 και Λουκάς 4:1-13). 

Στην προς Εβραίους επιστολή διαβάζουμε:

"Επειδή, δεν έχουμε αρχιερέα, που δεν μπορεί να συμπαθήσει στις ασθένειές μας, αλλά ο οποίος πειράστηκε σε όλα, κατά τη δική μας ομοιότητα, χωρίς αμαρτία." Εβρ. 4:15

Ο Ιησούς μπορεί να μην μπήκε στον πειρασμό των ναρκωτικών, αλλά πειράστηκε σε αυτούς τους τρεις τομείς που είναι η ρίζα όλων των πειρασμών.

Υπάρχουν και περιπτώσεις που το παιδί του Θεού βιώνει την αμαρτία και τα αποτελέσματά της (ασθένεια, φτώχια, διαζύγιο, κατάθλιψη, δυστυχία, αποτυχία και πολλά άλλα) εξ αιτίας άμεσης δαιμονικής επιρροής επάνω του. Δεν έχω σκοπό να δώσω καμία αξία στον διάβολο, αλλά είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε τον εχθρό μας και πώς λειτουργεί, ώστε να μπορούμε να αντισταθούμε και να προστατευτούμε:

"Εγκρατευθείτε, αγρυπνήστε· επειδή, ο αντίδικός σας ο διάβολος περιτριγυρίζει, σαν ωρυόμενο λιοντάρι, ζητώντας ποιον να καταπιεί." A'Πέτ. 5:8

Μπορεί ο διάβολος να είναι ένας νικημένος εχθρός που σαν ξεδοντιασμένο λιοντάρι δεν μπορεί να μασήσει αλλά μόνο να καταπιεί. Παραμένει όμως επικίνδυνος και καταπίνει αυτούς που δεν μπορούν να του αντισταθούν. O λόγος του Θεού όμως μας δίνει τη λύση:

"Υποταχθείτε, λοιπόν, στον Θεό· αντισταθείτε στον διάβολο, και θα φύγει από σας." Ιακ. 4:7

Στα επόμενο μηνύματα της σειράς "Νους Χριστού", θα κάνουμε βασικά μαθήματα δαιμονολογίας. Θα γνωρίσουμε καλύτερα τη φύση του εχθρού μας και τις τακτικές του. Μη σας φοβίζει η ορολογία. Ποτέ δε θα μιλούσα για κάτι τέτοιο, αν πρώτα δεν φρόντιζα να στρώσω ένα γερό θεμέλιο πάνω στο ποιοί είμαστε εν Χριστώ, και θεωρώ ότι όσα έχω πει μέχρι στιγμής σας έχουν προετοιμάσει για το επόμενο βήμα. Γι' αυτό θα παρακαλέσω να δείτε από την αρχή όλα τα μηνύματα της σειράς "Νους Χριστού". 

Το μυστήριο της Θεότητας

 Από Αργύρης Σιμώνης 

"Kαι αναντίρρητα, το μυστήριο της ευσέβειας είναι μεγάλο· ο Θεός φανερώθηκε με σάρκα, δικαιώθηκε διαμέσου τού Πνεύματος, φάνηκε σε αγγέλους, κηρύχθηκε στα έθνη, έγινε αποδεκτός με πίστη στον κόσμο, αναλήφθηκε με δόξα."

Α'Τιμ. 3:16 

Το μυστήριο της ευσέβειας, η με άλλα λόγια το μυστήριο της Θεότητας, είναι μεγάλο όχι επειδή είναι ένα αίνιγμα που δεν μπορεί να γίνει γνωστό, αλλά επειδή είναι κρυμμένο στον φυσικό άνθρωπο και το γνωρίζουν μόνο οι πιστές καρδιές στις οποίες αποκαλύπτεται ο Θεός:

Δείτε τι μας λέει ο Παύλος:

"το μυστήριο που ήταν κρυμμένο από τους αιώνες και από τις γενεές, τώρα όμως φανερώθηκε στους αγίους Του· στους οποίους ο Θεός θέλησε να φανερώσει, ποιος είναι ο πλούτος τής δόξας τούτου τού μυστηρίου στα έθνη, που είναι ο Xριστός μέσα σας, η ελπίδα τής δόξας·"

Κολ. 1:26‭-‬27 

Ο Χριστός είναι ένα μυστήριο. Δεν ανακαλύπτεται, αλλά αποκαλύπτεται, μας φανερώνεται από το Πνεύμα του Θεού. Έχουν γίνει πολλές προσπάθειες να ερμηνευτεί αυτό το μυστήριο, και πολλές φορές γίνεται θέμα αντιλογίας ανάμεσα στους Χριστιανούς. Έχουν βγει πολλές θεωρίες, που το μόνο που κάνουν είναι να προκαλούν διαιρέσεις και φιλονικίες μέσα στο σώμα του Χριστού.

Ο Θεός είναι ένας ή πολλοί;

Είναι δύο σε ένα;

Είναι τρία σε ένα;

Αλλόθρησκοι άνθρωποι ειρωνεύονται εμάς τους Χριστιανούς και μας ονομάζουν πολυθεϊστές.

Φυσικά γνωρίζουμε ότι ο Θεός είναι ένας, και μέσα στο λόγο Του μας φανερώνεται σαν Πατέρας, σαν Υιός και σαν Παράκλητος, το Άγιο Πνεύμα. 

Σκέφτηκα να ακολουθήσω μια διαφορετική από το συνηθισμένο προσέγγιση για να εξηγήσω κάποια πράγματα, και πιστεύω ότι θα σας βοηθήσει να τακτοποιήσετε το θέμα αυτό στην καρδιά σας. Επί πλέον, θα μπορεί να υπάρξει καλύτερη κατανόηση της Γραφής, ακόμα και σε σημεία δυσνόητα ή φαινομενικές αντιπαραθέσεις που κάποιοι υποστηρίζουν ότι υπάρχουν στη Βίβλο.  

Με το περιορισμένο μας μυαλό είναι αδύνατον να εξηγήσουμε έναν άπειρο και αιώνιο Θεό. Πριν λοιπόν μπούμε στα άδυτα του Θεού, γιατί να μην αρχίσουμε με κάτι πιο χειροπιαστό; Ας ξεκινήσουμε λοιπόν πρώτα με τον άνθρωπο:

"Και ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο σύμφωνα με τη δική Tου εικόνα· σύμφωνα με την εικόνα τού Θεού τον δημιούργησε· αρσενικό και θηλυκό τούς δημιούργησε·" Γέν. 1:27  

Αυτό το μήνυμα είναι η εισαγωγή μιας σειράς μηνυμάτων που θα ακολουθήσουν, όπου θα αναλύσω τη φύση του ανθρώπου. Μέσα από το λόγο του Θεού θα δούμε τα χαρακτηριστικά της οντότητάς μας σαν άνθρωποι, και τι συμβαίνει όταν ένας άνθρωπος λειτουργεί με, ή χωρίς τον Θεό.  

------------------------------------

Στην Α' Θεσσαλονικείς επιστολή του Παύλου διαβάζουμε:

"Aυτός δε ο Θεός τής ειρήνης είθε να σας αγιάσει ολοκληρωτικά· και να διατηρηθεί ολόκληρο το πνεύμα σας, και η ψυχή, και το σώμα, άμεμπτα στην παρουσία τού Kυρίου μας Iησού Xριστού."

Α'Θεσ. 5:23

Εδώ καθαρά βλέπουμε ότι σαν άνθρωποι είμαστε μια οντότητα που αποτελούμαστε από πνεύμα, ψυχή και σώμα. Είναι μέρη του εαυτού μας, ξεχωριστά από μία άποψη, αλλά και ταυτόχρονα σε τέλεια ενότητα μεταξύ τους. Το πνεύμα μου δεν είναι το ίδιο με την ψυχή μου, η ψυχή μου δεν είναι το ίδιο με το σώμα μου, ούτε και το πνεύμα μου είναι το ίδιο με το σώμα μου. Πνεύμα, ψυχή και σώμα όμως συνυπάρχουν σε μια τέλεια αρμονία και ενότητα. 

Το φυσικό μας σώμα είναι εύκολο να το αντιληφθούμε. Είναι το κομμάτι του εαυτού μας που μπορούμε να δούμε στον καθρέφτη. Με αυτό αντιλαμβανόμαστε το φυσικό μας περιβάλλον. Βλέπουμε, ακούμε, μυρίζουμε, αισθανόμαστε και γευόμαστε. Με αυτό  κινούμαστε, εργαζόμαστε,  κοιμόμαστε και ξυπνάμε. Το φυσικό μας σώμα είναι αυτό που μας δίνει πρόσβαση στον κόσμο αυτό. 

Η ψυχή μας αποτελείται από το νου μας (σκέψεις, επιθυμίες, όνειρα), τη θέλησή μας και τα συναισθήματά μας. Μπορώ να ασκήσω φυσική βία επάνω σου και να σε πονέσω με ένα χτύπημα, αλλά μπορώ εξίσου να σε πονέσω χωρίς καν να σε αγγίξω, αν χρησιμοποιήσω σκληρά λόγια εναντίον σου για παράδειγμα. Στην πρώτη περίπτωση σε πλήγωσα σωματικά, στη δεύτερη ψυχικά. 

Κάποιοι ταυτίζουν την ψυχή με το πνεύμα ότι είναι το ίδιο, αλλά ο Λόγος του Θεού μας το διαψεύδει:

"Eπειδή, ο λόγος τού Θεού είναι ζωντανός, και ενεργός, και κοφτερότερος περισσότερο από κάθε δίκοπη μάχαιρα, και εισχωρεί βαθιά, μέχρι διαίρεσης και της ΨΥΧΗΣ και του ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, μέχρι τούς συνδέσμους και τους μυελούς, και διερευνάει τούς συλλογισμούς και τις έννοιες της καρδιάς.

Εβρ. 4:12 

Υπάρχει διαφοροποίηση μεταξύ πνεύματος και ψυχής, αλλά είναι συνδεδεμένα άρρηκτα μεταξύ τους όπως οι μυελοί με τους συνδέσμους. 

Δώσαμε τους ορισμούς του σώματος και της ψυχής και ξεκαθαρίσαμε τη διαφοροποίηση της ψυχής και του πνεύματος. Μας μένει να ορίσουμε τι είναι το πνεύμα μας. 

Το πνεύμα μας είναι ο πυρήνας της ύπαρξής μας, το κομμάτι μας που έχει τη ζωή και είναι άρρηκτα συνδεδεμένο και με την ψυχή και με το σώμα:

"Kαι ο Kύριος ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από χώμα τής γης· και εμφύσησε στα ρουθούνια του πνοή ζωής, και έγινε ο άνθρωπος σε ψυχή που ζει."

Γεν. 2:7 

Αυτό που μόλις διαβάσαμε, είναι η ψυχή μας που της δόθηκε το πνεύμα με την πνοή του Θεού και ο χωματένιος άνθρωπος έγινε σε ψυχή που ζει.

Το πνεύμα μας δίνει ζωή και στην ψυχή όπως μόλις είδαμε, αλλά και στο φυσικό μας σώμα:

"Eπειδή, όπως το σώμα χωρίς πνεύμα είναι νεκρό, έτσι και η πίστη χωρίς τα έργα είναι νεκρή."

Ιακ. 2:26 

Αυτά είναι πολύ ουσιώδη πράγματα που ο λόγος του Θεού μας διδάσκει και πρέπει να τα γνωρίζουμε. Ας πάμε τώρα και σε λίγο πιο πρακτικά θέματα. 

Στο κατά Ιωάννη στο 3ο κεφάλαιο, βλέπουμε τον Νικόδημο, έναν Φαρισαίο δάσκαλο, να επισκέπτεται τον Ιησού τη νύχτα. Κι αυτό επειδή φοβόταν μήπως τον πάρει κανένα μάτι και τον εξοστρακίσουν από την συναγωγή τους, 

"... για το ότι οι Ιουδαίοι είχαν ήδη συμφωνήσει, αν κάποιος Tον ομολογήσει ως Χριστό, να γίνει αποσυνάγωγος." Ιωάν. 9:22

Ο Ιησούς εξηγεί στον Νικόδημο την πνευματική αναγέννηση ενός ανθρώπου: 

"Aποκρίθηκε ο Iησούς: Σε διαβεβαιώνω απόλυτα, αν κάποιος δεν γεννηθεί από νερό και Πνεύμα, δεν μπορεί να μπει μέσα στη βασιλεία τού Θεού. Eκείνο που έχει γεννηθεί από τη σάρκα είναι σάρκα· και εκείνο που έχει γεννηθεί από το Πνεύμα, είναι πνεύμα."

Ιωάν. 3:5‭-‬6 

Εδώ ο Ιησούς εξηγεί ότι μόνο όσοι έχουν γεννηθεί με φυσικό σώμα (το έμβρυο βρίσκεται μέσα σε νερό στην κοιλιά της μητέρας του) και όσοι έχουν γεννηθεί από άνωθεν, από το Πνεύμα δηλαδή, μπορούν να μπουν στη βασιλεία τού Θεού. Είναι απαραίτητες και οι δύο προϋποθέσεις. 

Τι εννοεί ο Ιησούς όταν είπε:

"Αποκρίθηκε ο Ιησούς και του είπε: Σε διαβεβαιώνω απόλυτα, αν κάποιος δεν γεννηθεί από επάνω, δεν μπορεί να δει τη βασιλεία τού Θεού." Ιωάν. 3:3 

Αυτή η αναγέννηση συμβαίνει με την αποδοχή του Ιησού στη ζωή μας. Ο Χριστός γίνεται Κύριος στη ζωή μας όταν μετανοήσουμε για τις αμαρτίες μας και με ειλικρινή καρδιά Τον δεχτούμε. Μας περιμένει να Τον προσκαλέσουμε στην καρδιά μας:

"Πρόσεξε, στέκομαι στη θύρα και κρούω· αν κάποιος ακούσει τη φωνή μου, και ανοίξει τη θύρα, θα μπω μέσα σ' αυτόν, και θα δειπνήσω μαζί του κι αυτός μαζί μου." Αποκ. 3:20

Έτσι λαμβάνουμε και τη σωτηρία. Ο Παύλος το εξηγεί στην προς Ρωμαίους επιστολή του:

"Aλλά, τι λέει; «Kοντά σου είναι ο λόγος, στο στόμα σου, και στην καρδιά σου»· δηλαδή, ο λόγος τής πίστης που κηρύττομε· ότι, αν με το στόμα σου ομολογήσεις Kύριο, τον Iησού, και μέσα στην καρδιά σου πιστέψεις ότι ο Θεός τον ανέστησε από τους νεκρούς, θα σωθείς· επειδή, με την καρδιά πιστεύει κάποιος προς δικαιοσύνη, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρία·"

Ρωμ. 10:8‭-‬10 

Έτσι λοιπόν ο Κύριος έρχεται και κατοικίζει μέσα μας και γινόμαστε ναός δικός Του:

"Δεν ξέρετε ότι είστε ναός τού Θεού, και το Πνεύμα τού Θεού κατοικεί μέσα σας;"

Α΄Κορ. 3:16 

Τώρα, επειδή "O Θεός είναι πνεύμα· και εκείνοι που Τον προσκυνούν με το πνεύμα και με αλήθεια πρέπει να Τον προσκυνούν."

Ιωάν. 4:24 

σε ποιο μέρος πιστεύετε ότι κατοικεί; Στο πνεύμα μας φυσικά:

"Όποιος, όμως, προσκολλάται με τον Kύριο είναι ένα πνεύμα."

Α΄Κορ. 6:17 

Καταλαβαίνουμε τώρα τα λόγια του Παύλου;

"Γι’ αυτό, αν κάποιος είναι εν Xριστώ, είναι ένα καινούργιο κτίσμα· τα παλιά πέρασαν, δέστε, τα πάντα έγιναν καινούργια."

Β΄ Κορ. 5:17 

Ας πάρουμε την μέθοδο της "εις άτοπον απαγωγής" για να δούμε ποιό είναι αυτό το ολοκαίνουριο κτίσμα που γινόμαστε κατά την αναγέννηση; Είναι μια μέθοδος μαθηματικής απόδειξης που χρησιμοποιήθηκε από τον Αριστοτέλη και τον Ευκλείδη.

Θα σας δείξω δηλαδή την αλήθεια για κάτι με βάση το γεγονός ότι το αντίθετό του είναι ψευδές ή λανθασμένο.

- Κατά την αναγέννηση, ή όπως είπε ο Ιησούς "ἐὰν τις γεννηθῇ ἄνωθεν", το σώμα μας παραμένει το ίδιο. Αν είμασταν άντρες πριν, συνεχίζουμε να είμαστε άντρες και μετά. Τα φυσικά μας χαρακτηριστικά παραμένουν ίδια. Η ηλικία μας, το χρώμα των μαλλιών μας και των ματιών μας παραμένουν ίδια. Αν είχαμε κάποια παραπανίσια κιλά πριν, θα συνεχίσουμε να τα έχουμε, εκτός βέβαια και αν αρχίσουμε δίαιτα :). Άρα το καινούριο κτίσμα δεν αναφέρεται στο σώμα μας. 

- Η ψυχή μας (νους, σκέψεις, επιθυμίες, όνειρα, θέλησή συναισθήματα) παραμένουν επίσης τα ίδια, μέχρι να αλλάξουν και να ανακαινιστούν δια του λόγου του Θεού:

"Και μη συμμορφώνεστε με τούτο τον αιώνα, αλλά μεταμορφώνεστε διαμέσου τής ανακαίνισης του νου σας, ώστε να δοκιμάζετε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθό και ευάρεστο και τέλειο." Ρωμ. 12:2

Βλέπετε πώς με την μέθοδο απαγωγής σε άτοπο συμπεραίνουμε ότι το καινούριο κτίσμα δεν αναφέρεται ούτε στο σώμα μας, ούτε στην ψυχή μας; 

- Ποιο κομμάτι έμεινε λοιπόν; Το πνεύμα μας. Εκεί ακριβώς είναι που η αναγέννηση αυτή υφίσταται. Το πνεύμα μας δεν μπορούμε να το δούμε, αλλά αυτό είναι που γίνεται ένα ολοκαίνουριο κτίσμα όπως διαβάσαμε στην Β΄ Κορ. 5:17. Είμαστε καινούριο κτίσμα επειδή το Πνεύμα του Θεού έρχεται και γίνεται ένα με το δικό μας πνεύμα (Α΄Κορ. 6:17) και όλη η σοφία και η γνώση του Θεού, αυτός ο νους Χριστού (Α' Κορ. 2:16) αποταμιεύονται στο πνεύμα μας. 

Ας δούμε και κάτι άλλο εδώ:

"Ώστε, αγαπητοί μου, καθώς πάντοτε υπακούσατε, όχι μονάχα όπως στην παρουσία μου, αλλά πολύ περισσότερο τώρα στην απουσία μου, με φόβο και τρόμο να κατεργάζεστε τη δική σας σωτηρία·" Φιλ. 2:12

Όσοι έχουμε δεχτεί τον Χριστό Κύριο στη ζωή μας, έχουμε λάβει σωτηρία. Τι εννοεί ο Παύλος εδώ;

Κατ' αρχήν, δεν μπορείς να κατεργαστείς κάτι που δεν έχεις. Αυτή τη σωτηρία που έχουμε λάβει στο πνεύμα μας, καλούμαστε να την κατεργαστούμε στην ψυχή μας και στο σώμα μας δια της ανακαινίσεως του νου μας:

"Και μη συμμορφώνεστε με τούτο τον αιώνα, αλλά μεταμορφώνεστε διαμέσου τής ανακαίνισης του νου σας, ώστε να δοκιμάζετε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθό και ευάρεστο και τέλειο." Ρωμ. 12:2

Για να γίνει αυτό απαιτείται από τη μεριά μας χρόνος και προσπάθεια. Με την μελέτη της Γραφής, ο άφθαρτος αυτός σπόρος του λόγου του Θεού ριζώνει στην καρδιά μας και αρχίζει να φέρνει καρπό. Γίνεται το κανάλι μέσα από το οποίο όλος αυτός ο νους Χριστού που είναι αποταμιευμένος στο πνεύμα μας αρχίζει να ρέει στην ψυχή μας, στο νου μας και στις σκέψεις μας. Αρχίζουμε λοιπόν να μεταμορφωνόμαστε πρώτα στο νου μας και το πρώτο που εμπειριζόμαστε είναι θεραπεία στα συναισθήματά μας. Γινόμαστε χαρούμενοι, αγαπούμε πιο εύκολα, ξεχνάμε γρηγορότερα το κακό που μας έχουν κάνει, συγχωρούμε πιο εύκολα, οργιζόμαστε λιγότερο, ξεριζώνουμε ρίζες πικρίας από μέσα μας, και όλα αυτά ξέρετε τι αποτέλεσμα έχουν; Εμπειριζόμαστε θεραπεία και στο σώμα μας. Η Γραφή είναι γεμάτη από παραδείγματα για το πόσο θεραπευτικός είναι για την υγεία μας ο τρόπος που σκεφτόμαστε:

"επειδή, όπως σκέφτεσαι στην ψυχή σου, τέτοιος είσαι..." Παρ. 23:7 

"Η καρδιά που ευφραίνεται, φαιδρύνει το πρόσωπο..." Παρ. 15:13

"Η καρδιά που ευφραίνεται, δίνει ευεξία σαν γιατρικό· ενώ το πνεύμα τού καταθλιμμένου ξεραίνει τα κόκαλα." Παρ. 17:22

Και φυσικά ο τρόπος που σκεφτόμαστε θα επηρεάσει και τον τρόπο που μιλάμε:

"... από το περίσσευμα της καρδιάς μιλάει το στόμα.

Ο καλός άνθρωπος βγάζει τα καλά από τον καλό θησαυρό τής καρδιάς· και ο πονηρός άνθρωπος βγάζει τα πονηρά από τον πονηρό θησαυρό." Ματθ. 12:34-35

"Κηρήθρα από μέλι είναι τα ευάρεστα λόγια· γλυκύτητα στην ψυχή, και γιατρειά στα κόκαλα." Παρ. 16:24

Εύχομαι η εισαγωγή αυτή να σας βοήθησε να κατανοήσετε και να δείτε κάποια πράγματα με άλλα μάτια. Σε επόμενα μηνύματα θα εμβαθύνω περισσότερο επάνω στο νου Χριστού, στο που και πώς ο διάβολος έχει πρόσβαση στη ζωή μας και πώς μπορούμε να αντισταθούμε και να πολεμήσουμε ώστε να εμπειριζόμαστε μια νικηφόρα ζωή.