Από Αργύρης Σιμώνης
~ Ευαγγελιστές
"Και την επόμενη ημέρα, ο Παύλος και εκείνοι που ήσαν γύρω του, αναχωρώντας ήρθαμε στην Καισάρεια· και μπαίνοντας στο σπίτι τού Ευαγγελιστή Φιλίππου, που ήταν ένας από τους επτά, μείναμε κοντά του." Πράξ. 21:8
"Εσύ, όμως, αγρύπνα σε όλα, κακοπάθησε, εργάσου έργο ευαγγελιστή, τη διακονία σου κάνε πλήρη." 2Τιμ. 4:5
Αυτές είναι οι δύο αναφορές που χρησιμοποιείται η λέξη "ευαγγελιστής" στη Γραφή.
Στις Πράξεις 21:8, ο Φίλιππος, ένας από τους πρώτους έξι διακόνους που επέλεξε η εκκλησία της Ιερουσαλήμ, ονομαζόταν ευαγγελιστής. Ωστόσο, δεν υπάρχει ξεκάθαρη εξήγηση για το τι ακριβώς έκανε σαν ευαγγελιστής.
Στη Β'Τιμ. 4:5, ο Τιμόθεος, ο οποίος ήταν ο πρώτος επίσκοπος ή ποιμένας της εκκλησίας στην Έφεσο, του ζητήθηκε από τον απόστολο Παύλο να κάνει το έργο ενός ευαγγελιστή. Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και εκείνοι που μπορεί να μην έχουν αυτή τη συγκεκριμένη κλήση μπορούν να λειτουργήσουν ως ευαγγελιστές. Συνήθως πιστεύεται ότι ευαγγελιστής είναι κάποιος που έχει πάθος να οδηγεί τους ανθρώπους στον Κύριο. Αλλά κάθε πιστός πρέπει να έχει πάθος για τις χαμένες ψυχές.
Πιστεύω ότι ευαγγελιστής είναι κάποιος που έχει ένα υπερφυσικό χάρισμα να φέρει τους ανθρώπους στον Κύριο. Βρίσκει ιδιαίτερη χάρη στους ανθρώπους και πηγαίνει σε μέρη που δύσκολα άλλοι πιστοί θα πήγαιναν (διακονία σε φυλακές, σε άτομα εξαρτημένα, άστεγους και γενικά άτομα που συνήθως απορρίπτονται από την κοινωνία).
Όλοι οι πιστοί πρέπει να μοιράζονται την πίστη τους με άλλους με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Αλλά ένας ευαγγελιστής διακονεί κάτω από ένα ειδικό χρίσμα και το κάνει αυτό ως κλήση.
Όλοι οι πιστοί πρέπει να διδάσκουν αλλά αυτό δεν τους κάνει δασκάλους:
"αλλά «αγιάστε τον Κύριο τον Θεό» μέσα στις καρδιές σας· και να είστε πάντοτε έτοιμοι σε απολογία με πραότητα και φόβο, προς καθέναν που ζητάει από σας λόγο για την ελπίδα που είναι μέσα σας·" 1Πέτ. 3:15
Όλοι οι πιστοί μπορούν να προφητεύουν:
"Επειδή, μπορείτε όλοι να προφητεύετε, ο ένας ύστερα από τον άλλον, για να μαθαίνουν όλοι, και όλοι να παρηγορούνται." 1Κορ. 14:31
αλλά αυτό δεν τους κάνει όλους προφήτες. Ομοίως, όλοι οι πιστοί μπορούν και πρέπει να ευαγγελίζονται τα καλά νέα στους χαμένους, αλλά αυτό δεν τους κάνει όλους ευαγγελιστές. Θυμηθείτε τη Σαμαρείτισσα που ευαγγέλισε ολόκληρο το χωριό της (Ιωάν. 4:7-30)
Η διακονία του ευαγγελιστή είναι πολύ σημαντική για την Εκκλησία. Είναι αυτός που θα συμβάλλει στην αύξηση της Εκκλησίας καθώς στρατολογεί νέους πιστούς που θα ενταχθούν στο σώμα του Χριστού.
Παρατηρώντας γνωστές διακονίες σύγχρονων ευαγγελιστών διεθνούς φήμης, χάρισμα πίστης, χαρίσματα θεραπειών και ενέργειες θαυμάτων χαρακτηρίζουν ιδιαίτερα τη διακονία τους. Επίσης το προφητικό χάρισμα είναι έντονο με λόγους γνώσης και λόγους σοφίας, καθώς και χάρισμα ελέους και βοηθείας.
--------------------------------------
~ Ποιμένες και δάσκαλοι
Η διακονία του ποιμένα είναι μια από τις πιο προβεβλημένες διακονίες στη σύγχρονη εκκλησία. Εκτός από τον Ιησού που περιγράφεται σαν ο καλός Ποιμένας, η μόνη φορά που αναγράφεται στην Καινή Διαθήκη η λέξη ποιμένας είναι στην Εφεσ. 4:11, όταν Παύλος αναφέρεται στην πενταπλή διακονία. Στην Π.Δ. η μόνη αναφορά που βλέπουμε είναι σε κάποια σημεία στον προφήτη Ιερεμία:
"και θα σας δώσω ποιμένες σύμφωνα με την καρδιά μου, και θα σας ποιμάνουν με γνώση και σύνεση." Ιερ. 3:15
"ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ στους ποιμένες, αυτούς που φθείρουν και διασκορπίζουν τα πρόβατα της βοσκής μου! λέει ο Κύριος." Ιερ. 23:1
Η λέξη "επίσκοπος" χρησιμοποιείται αντί του ποιμένα (Α' Τιμ. 3:1-2, Τίτος 1:7, Α'Πέτρου 2:25) και ήταν ο κοινός τρόπος αναφοράς στο άτομο που είχε την επίβλεψη της τοπικής εκκλησίας. Ο ποιμένας σαν υπεύθυνος της τοπικής εκκλησίας ή μιας ομάδας πιστών, έχει πολύ σημαντικό ρόλο στο σώμα του Χριστού. Όπως ο βοσκός, έτσι και ο ποιμένας θα φροντίσει τα πρόβατα του Κυρίου να τρέφονται πνευματικά, θα περιθάλψει, θα βοηθήσει και θα συμβουλεύσει όσους έχουν ανάγκη. Ο ποιμένας είναι ο πνευματικός πατέρας πολλών πιστών.
Επομένως, τα προσόντα ενός επισκόπου που αναφέρονται στο Α'Τιμ. 3:1-7 θα ήταν τα προσόντα του ποιμένα:
"Πιστός ο λόγος: Αν κάποιος ορέγεται επισκοπή, καλό έργο επιθυμεί.
Ο επίσκοπος, λοιπόν, πρέπει να είναι άμεμπτος, άνδρας μιας γυναίκας, άγρυπνος, σώφρονας, κόσμιος, φιλόξενος, διδακτικός·
όχι μέθυσος, όχι πλήκτης, όχι αισχροκερδής· αλλά, επιεικής, άμαχος, αφιλάργυρος·
κυβερνώντας καλά το δικό του σπίτι, έχοντας τα παιδιά του σε υποταγή με κάθε σεμνότητα·
(επειδή, αν κάποιος δεν ξέρει να κυβερνάει τη δική του οικογένεια, πώς θα επιμεληθεί την εκκλησία τού Θεού;).
Να μη είναι νεοκατήχητος, για να μη υπερηφανευθεί και πέσει στην καταδίκη τού διαβόλου.
Πρέπει, μάλιστα, αυτός να έχει και καλή μαρτυρία από τους έξω, για να μη πέσει σε ονειδισμό και παγίδα τού διαβόλου." 1Τιμ. 3:1-7
------------------------------------
~ Δάσκαλοι
Στα τέσσερα Ευαγγέλια αναφέρεται ο Ιησούς χρησιμοποιούσε διπλάσιο χρόνο στη διδασκαλία από ότι στο κήρυγμα. Υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά μεταξύ τους: Το κήρυγμα προβάλει και διακηρύττει το Λόγο του Θεού, ενώ η διδασκαλία ερμηνεύει και εξηγεί το Λόγο του θεού.
Σε γενικές γραμμές, η έμφαση που έχει δοθεί στη σύγχρονη εκκλησία είναι στο να αναγεννηθούν οι άνθρωποι, αλλά η περεταίρω εκπαίδευση και βαθιά θεμελίωση των πιστών στο Λόγο του Θεού είναι ανεπαρκής.
Η διδασκαλία είναι το βασικό δομικό στοιχείο της δημιουργίας μαθητών. Ο Ιησούς έκανε μαθητές, όχι απλώς προσήλυτους, και αυτή ήταν και η τελευταία εντολή που έδωσε στους μαθητές Του:
"Αφού, λοιπόν, πορευτείτε, κάντε μαθητές όλα τα έθνη..." Ματθ. 28:19
Η χρισμένη διδασκαλία είναι απαραίτητη για την εκπλήρωση αυτής της αποστολής. Ο Απόστολος Παύλος είχε επίσης χάρισμα διδασκαλίας:
"στο οποίο εγώ τάχθηκα κήρυκας και απόστολος, (αλήθεια λέω εν Χριστώ, δεν ψεύδομαι), δάσκαλος των εθνών στην πίστη και στην αλήθεια." 1Τιμ. 2:7
"Και εκεί κάθησε έναν χρόνο και έξι μήνες, διδάσκοντας ανάμεσα σ' αυτούς τον λόγο τού Θεού." Πράξ. 18:11
Η διδασκαλία είναι επίσης χαρακτηριστικό του ποιμένα (Α'Τιμ. 3:2). Προσωπικά δεν μπορώ να φανταστώ ποιμένα να είναι αποτελεσματικός στη διακονία του χωρίς να είναι και δάσκαλος.
Οι περισσότερες εκκλησίες δεν διδάσκουν συστηματικά μέσω της Βίβλου, γι' αυτό και οι πιστοί δεν είναι δυνατόν να διδαχθούν σωστά με μια ώρα την εβδομάδα μόνο που θα παν στην εκκλησία. Οι ποιμένες επικεντρώνονται στο να φέρουν ένα αισιόδοξο μήνυμα που θα μπορούσε να ενθαρρύνει κάποιον ή να καλύψει μια στιγμιαία ανάγκη. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι πιστοί μένουν συνεχώς στο "γάλα" δίχως να μπορούν να κινηθούν αποτελεσματικά στο κάλεσμά τους.
"Και άλλους μεν έβαλε ο Θεός μέσα στην εκκλησία, πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτες, τρίτον δασκάλους, έπειτα θαύματα, έπειτα χαρίσματα θεραπείας, βοήθειας, διακυβερνήσεις, γένη γλωσσών." 1Κορ. 12:28
Η αναφορά του Παύλου στα χαρίσματα εδώ έχει πολύ ενδιαφέρον. Εξετάζοντας την ίδια αναφορά στην Εφεσ. 4:11, οι ποιμένες και οι δάσκαλοι αναφέρονται μαζί, χωρίς κόμμα. Εδώ αν προσέξατε στην αλυσίδα ιεραρχίας απουσιάζει ο ποιμένας. Πιστεύω ότι η διακονία του ποιμένα και του δασκάλου είναι μαζί.
Ο δάσκαλος πρέπει να πληρεί την περιγραφή του Παύλου στη Α'Τιμ. 3:1-7. Αγαπά τη συστηματική μελέτη και έχει χάρισμα στο να μεταδίδει με απλότητα τις γνώσεις του. Τον δάσκαλο θα τον παρομοίωνα με έναν αρχιτέκτονα. Ο αρχιτέκτονας θα ξετυλίξει μπροστά σου το σχέδιο του σπιτιού και θα σου εξηγήσει αναλυτικά την προοπτική, τη χρήση και τη λειτουργικότητα κάθε χώρου. Θα σε βοηθήσει να καταλάβεις το σπίτι σου και τις δυνατότητές του.
Η αποστολή του δασκάλου είναι να εκπαιδεύσει μαθητές που θα κάνουν με τη σειρά τους άλλους μαθητές.
Δείτε το βίντεο στο κανάλι μας:
