Από Αργύρης Σιμώνης
Η κλήση του Θεού στη ζωή μας δεν σημαίνει αποκλειστικά διακονία πλήρους απασχόλησης. Ο Θεός καλεί απλούς, καθημερινούς ανθρώπους, όπως τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Γεδεών, τη Ραάβ, τον Ματθαίο ή τον Παύλο, μέσα από τις συνθήκες της καθημερινής τους ζωής. Αυτό που ζητάει είναι δέσμευση και διαθεσιμότητα.
Το πρώτο βήμα για να ανακαλύψει κάποιος την κλήση του είναι να πλησιάσει τον Θεό. Ό,τι κι αν κουβαλάμε – αδυναμίες, θλίψη, αμαρτίες, αποτυχίες – ο Κύριος μας καλεί να έρθουμε κοντά Του με παρρησία. Εκείνος δεν απορρίπτει κανέναν που Τον πλησιάζει.
Στη συνέχεια, καλούμαστε να ανακαλύψουμε και να καλλιεργήσουμε τα χαρίσματα που Εκείνος μας έχει δώσει. Όπως ένα παιδί μαθαίνει να ισορροπεί πάνω στο πρώτο του ποδήλατο, έτσι και εμείς εξασκούμαστε και αυξανόμαστε στα πνευματικά μας χαρίσματα, με οδηγό τον λόγο του Θεού.
Τέλος, πρέπει να δράσουμε. Ξεκινάμε ταπεινά – ίσως με κάτι μικρό, όπως έκανε ο Ελισσαιέ που ξεκίνησε πλένοντας τα χέρια του προφήτη Ηλία. Η ο απόστολος Παύλος που η πρώτη του αποστολή ήταν να μεταφέρει χρήματα, μαζί με τον Βαρνάβα, από τη μια πόλη στην άλλη.
Ο Θεός ευλογεί και αυξάνει τo μικρό ξεκίνημα. Μην καταφρονείς την ημέρα των μικρών πραγμάτων. Το σημαντικό είναι να κάνεις κάτι, να κάνεις το πρώτο βήμα.
-- Πλησίασε λοιπόν τον Θεό,
-- Ανακάλυψε τα χαρίσματά σου,
-- Κάνε κάτι.
Όπως λέει και ο Παύλος:
"Τρέχω προς τον σκοπό, για το βραβείο της άνω κλήσης του Θεού εν Χριστώ Ιησού." (Φιλιππησίους 3:14)
Αμήν!
Δείτε όλο το μήνυμα εδώ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου