Ας μη ταράζεται η καρδιά σας

 Από Αργύρης Σιμώνης

"Ας μη ταράζεται η καρδιά σας· πιστεύετε στον Θεό, και σε μένα πιστεύετε." Ιωάν. 14:1 

Ο Κύριος έλεγε να μην ταραζόμαστε ούτε από φήμες πολέμων.

"Και θα ακούσετε πολέμους και φήμες πολέμων· προσέχετε, μη ταραχτείτε· επειδή, όλα αυτά πρέπει να γίνουν· αλλά, δεν είναι ακόμα το τέλος." Ματθ. 24:6 

Με τη λογική μας αυτό φαντάζει εντελώς παράλογο. Πώς θα μπορούσαμε να μην προβληματιζόμαστε με όλους τους πολέμους που συμβαίνουν γύρω μας; Η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός ότι ο Θεός έχει τον απόλυτο έλεγχο και τον τελευταίο λόγο στις υποθέσεις των ανθρώπων και μας έχει διαβεβαιώσει για την πλήρη, τελική νίκη Του και τον τρόπο με τον οποίο θα συμβεί. Η γη δεν πρόκειται να καταστραφεί από κάποιον τρελό που θα πατήσει το "κουμπι", ούτε από το φαινόμενο του θερμοκηπίου, ούτε από το λεγόμενο "global warming". 

Ο ίδιος ο Κύριος θα καταστρέψει αυτήν τη γη:

"οι δε σημερινοί ουρανοί και η γη, είναι αποταμιευμένοι διαμέσου τού ίδιου λόγου, καθώς φυλάγονται για τη φωτιά κατά την ημέρα τής κρίσης και της απώλειας των ασεβών ανθρώπων." B' Πέτ. 3:7  

και θα δημιουργήσει έναν νέο ουρανό και γη (Αποκάλυψη 21:1) και θα διορθώσει όλα τα άδικα καθώς θα κρίνει τον κόσμο (Αποκάλυψη 20:11-15). Όσοι πιστεύουμε αυτές τις υποσχέσεις του Θεού δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας ούτε φόβου. Ζούμε τη ζωή μας σαν μια ταινία που ξέρουμε το τέλος της!

Και κάτι άλλο πολύ σημαντικό:

Στο χέρι μας είναι να ελέγξουμε την καρδιά μας. Όχι με τη δική μας δύναμη, αλλά με τη δύναμη του Θεού. Πώς θα το κάνουμε αυτό;

"...πιστεύετε στον Θεό, και σε μένα πιστεύετε." Ιωάν. 14:1 

Μην ξεχνάτε ότι ο Ιησούς είπε αυτά τα λόγια στους μαθητές Του το βράδυ πριν από τη σταύρωση Του. Ακόμα δηλαδή και στις δυσκολίες που επρόκειτο να βιώσουν, τους έλεγε να μην αφήνουν την καρδιά τους να ταραχτεί. Αυτό αποκαλύπτει την εξουσία που έχουμε επάνω στα συναισθήματά μας. Θα ήταν άδικο από τη μεριά του Κυρίου να ζητήσει κάτι από τους μαθητές Του που δεν θα μπορούσαν να κάνουν.

Όταν αφήνουμε τα συναισθήματά μας να καλπάζουν, μόνο προβλήματα θα δημιουργηθούν. Οι περισσότερες μάχες στη ζωή μας κερδίζονται ή χάνονται από τις πρώτες στιγμές, ανάλογα με τον τρόπο που επιτρέπουμε τα συναισθήματά μας να λειτουργήσουν. 

Ο Θεός είναι Αυτός που μας έπλασε με συναισθήματα. Είμαστε άνθρωποι και όχι μηχανές. Πρέπει όμως να τα χαλιναγωγούμε με τη βοήθεια του Θεού ώστε να δρουν υπέρ μας και όχι εναντίον μας.

Ο Λόγος έγινε σάρκα

 Από Αργύρης Σιμώνης

Ο Φίλιππος είχε μια απορία:

"Λέει σ' αυτόν ο Φίλιππος: Κύριε, δείξε σε μας τον Πατέρα, και μας αρκεί.

Ο Ιησούς λέει σ' αυτόν: Τόσον καιρό είμαι μαζί σας, και δεν με γνώρισες, Φίλιππε; Όποιος είδε εμένα, είδε τον Πατέρα· και πώς εσύ λες: Δείξε σε μας τον Πατέρα;"

Ιωάν. 14:8-9

Κοιτάξτε τι γίνεται εδώ! Ο Φίλιππος κοίταζε τον ενσαρκωμένο Θεό (1 Τιμ. 3:16) και δεν ήταν ικανοποιημένος. Εάν ο Ιησούς δεν σε ικανοποιεί, τότε τι ή ποιος θα το κάνει; Ο Φίλιππος πίστευε ότι το να βλέπεις τους ουρανούς ανοιχτούς και να μπορείς να κοιτάξεις τον Θεό που καθόταν στο θρόνο θα ήταν αρκετό, αλλά ο Ιησούς του απαντά ότι το να Τον βλέπει κανείς είναι τόσο καλό όσο το να βλέπει τον Πατέρα. Φοβερό!

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τον Θεό μόνο στη φυσική σφαίρα. Πρέπει να Τον γνωρίζουμε και μέσω του Πνεύματος.

"Ο Θεός είναι Πνεύμα και όσοι Τον λατρεύουν πρέπει να Τον λατρεύουν με πνεύμα και αλήθεια" 

 Ιωάννης 4:24. 

Αν γνώριζαν τον Ιησού στο πνεύμα, δεν θα χρειαζόταν τίποτα περισσότερο. Τον είχαν μπροστά τους και απλά δεν καταλάβαιναν τι είχαν.

Ο Φίλιππος ρώτησε βασικά το ίδιο πράγμα που είχε ρωτήσει και ο Μωυσής στην Έξοδο από το 33:18 έως 34: 8. Η διαφορά ήταν ότι ο Μωυσής δεν είχε τον Ιησού να στέκεται μπροστά του όπως ο Φίλιππος. Ο Ιησούς είναι η ενσαρκωμένη εικόνα του Πατέρα (Εβραίους 1:3). Δεν υπάρχει καλύτερη εκδήλωση του Θεού από αυτό που μας έδωσε ο ίδιος ο Ιησούς. Το να έχεις ανοιχτούς ουρανούς και να βλέπεις τον Ιησού να κάθεται στα δεξιά του Πατέρα είναι ακριβώς το ίδιο με το να κοιτάς τον Θεό μέσω του Ιησού.

Και δεν είναι η φυσική σάρκα του Ιησού που αποκάλυψε την ενσαρκωμένη εικόνα του Θεού. Ο Ιησούς ήταν απλώς το σώμα στο οποίο κατοικούσε ο Θεός. Αυτό που αποκάλυψε τον Πατέρα Θεό ήταν οι πράξεις και τα λόγια του Ιησού.

Την ίδια αποκάλυψη παίρνουμε γνωρίζοντας τον Ιησού μέσα από τον Λόγο Του, με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος.

"Και ο Θωμάς αποκρίθηκε, και είπε σ' αυτόν: Ο Κύριός μου, και ο Θεός μου. 

Ο Ιησούς λέει σ' αυτόν: Θωμά, επειδή με είδες, πίστεψες· μακάριοι όσοι δεν είδαν, και πίστεψαν." Ιωάν. 20:29 

Ο Κύριος και Θεός μας είναι ένας. Αν ο Πατέρας και ο Υιός δεν είναι το ίδιο, τότε δε θα λατρεύαμε έναν μόνο Θεό.

Το λέει και ο προφήτης Ησαϊας:

"Επειδή, παιδί γεννήθηκε σε μας, γιος δόθηκε σε μας· και η εξουσία θα είναι επάνω στον ώμο του· και το όνομά του θα αποκληθεί: Θαυμαστός, Σύμβουλος, Ισχυρός Θεός, Πατέρας τού Μέλλοντα Αιώνα, Άρχοντας Ειρήνης." Ησ. 9:6 

Όλες αυτές οι προσωνυμίες που χρησιμοποιεί ο Ησαΐας, ανήκουν μόνο στον έναν και αληθινό Θεό. Τί πιο ξεκάθαρο από αυτό για να καταλάβουμε ότι ο Υιός και ο Πατέρας είναι το ένα και το αυτό; Υπάρχουν πολλές αναφορές στη Γραφή που το υποστηρίζουν αυτό. Εγώ απλά παρέθεσα τις πιο αντιπροσωπευτικές.

Είμαστε πλασμένοι καθ' εικόνα και ομοίωση Θεού. Έχουμε πνεύμα, σώμα και ψυχή αλλά είμαστε μία οντότητα. Έτσι είναι και ο Θεός.

Ο Θεός είναι ένας. Είναι Πνεύμα και ντύθηκε και με ανθρώπινο σώμα, έγινε σάρκα για να μας αποκαλυφθεί. Ας μην βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος.

Εύχομαι το μυστήριο της θεότητας όπως το γράφει ο Παύλος στην Α' Τιμ. 3:16 να αποκαλυφθεί σε όλους, επειδή το θέμα αυτό έχει προκαλέσει μεγάλη σύγχυση και διαχωρισμό στο σώμα του Χριστού και δεν δίνει δόξα στον Κύριο.

Προσοχή γιατί πρέπει "να τιμούν όλοι τον Υιό, όπως τιμούν τον Πατέρα. Εκείνος που δεν τιμάει τον Υιό, δεν τιμάει τον Πατέρα που τον απέστειλε." Ιωάν. 5:23

Ποιά αμαρτία οδηγεί στην κόλαση;

  Από Αργύρης Σιμώνης

"Και όταν έρθει εκείνος, θα ελέγξει τον κόσμο για αμαρτία, και για δικαιοσύνη, και για κρίση·

για αμαρτία μεν, επειδή δεν πιστεύουν σε μένα·" Ιωάν. 16:8 

Το Άγιο Πνεύμα δεν φέρνει έλεγχο στη συνείδηση του ανθρώπου για οτιδήποτε κάνει λάθος, αλλά για κάτι πολύ συγκεκριμένο: Το ότι δεν έχει πιστέψει στον Ιησού. 

Αν δεν δίνεις για παράδειγμα το δέκατό σου στην εκκλησία ή δεν βοηθάς άλλους, το Πνεύμα του Θεού δε θα σε ελέγξει για την τσιγγουνιά, αλλά για την έλλειψη εμπιστοσύνης σου στο Θεό για τα οικονομικά σου. Κάθε αμαρτία που κάνουμε έχει πηγή την έλλειψη πίστης και ανάπαυσης στη σχέση μας με τον Ιησού. 

Η αμαρτία του Αδάμ και της Εύας δεν ήταν ότι έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό, αλλά το ότι δεν εμπιστεύτηκαν την καλοσύνη του Θεού. Πίστεψαν στο ψέμα του διαβόλου ότι ο Θεός τους απέκρυψε κάτι:

"αλλ' ο Θεός ξέρει ότι την ίδια ημέρα που θα φάτε απ' αυτόν, τα μάτια σας θα ανοιχτούν, και θα είστε σαν θεοί, γνωρίζοντας το καλό και το κακό." Γέν. 3:5 

Ο Δαυίδ είπε:

"Σε σένα, σε σένα μονάχα αμάρτησα, και έπραξα μπροστά σου το πονηρό" Ψαλ. 51:4 

Ο Κύριος είπε επίσης στον Δαυίδ όταν αυτός έγινε μοιχός και φονιάς, ότι Τον καταφρόνησε (Β' Σαμουήλ 12:10). Η πραγματική ρίζα της αμαρτίας του Δαυίδ δηλαδή ήταν ενάντια στο Θεό και όχι στον Ουρία και στην Βηθσαβεέ.

Ο Ιωσήφ κράτησε την παρθενία του όταν είπε στην γυναίκα του Πετεφρή: 

"πώς να πράξω αυτό το μεγάλο κακό, και να αμαρτήσω ενάντια στον Θεό;" Γέν.39:9 

Ο λόγος που δεν πρέπει να κλέβουμε είναι επειδή αυτή η ενέργεια αποκαλύπτει την έλλειψη εμπιστοσύνης στον Θεό ως πηγή μας.

Ο πραγματικός λόγος για να μην διαπράξoυμε μοιχεία είναι επειδή αυτή η πράξη αποκαλύπτει ότι δεν πιστεύουμε στον Κύριο όταν είπε ότι από την αρχή ο Θεός τους έκανε άνδρα και γυναίκα και ότι οι δύο θα γίνουν μία σάρκα (Μάρκος 10:6-8). Δεν είμαστε ικανοποιημένοι με αυτόν που μας έδωσε ο Κύριος και δεν είμαστε γεμάτοι από την αγάπη του Θεού. Αν ήμασταν, δεν θα κοιτούσαμε να βρούμε κάποιον άλλο για να μας καλύψει αυτό το κενό.

Ο πραγματικός πειρασμός για τον Ιησού δεν ήταν να μετατρέψει την πέτρα σε ψωμί, αλλά ήταν να μην πιστέψει στον Θεό. Ο Πατέρας Του μόλις του είχε πει με  φωνή από τον ουρανό ότι ο Ιησούς ήταν ο Υιός Του και ότι ευαρεστείται σε Αυτόν (Ματθαίος 3:17 και Λουκάς 3:22).

Ο διάβολος ξεκίνησε τον πειρασμό λέγοντας: "Αν είσαι ο Υιός του Θεού..." 

Ο διάβολος προσπαθούσε να κάνει τον Ιησού να αποδείξει την ταυτότητά Του με τρόπο εντελώς διαφορετικό από αυτό που είπε ο Θεός γι' Αυτόν. Την ίδια ακριβώς τακτική χρησιμοποιεί ο διάβολος και σήμερα όταν προσπαθεί να μας δελεάσει. 

Στην προς Εβραίους 4:15 λέει ότι "πειράστηκε σε όλα, κατά τη δική μας ομοιότητα, χωρίς αμαρτία." 

Εδώ κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί πώς είναι δυνατόν αυτό; Ο Ιησούς δεν μπήκε στον πειρασμό των ναρκωτικών για παράδειγμα. Μπήκε όμως στον πειρασμό της απιστίας. Αυτή η απιστία στο πρόσωπο του Θεού είναι η ρίζα κάθε αμαρτίας, και ο Ιησούς την υπέμεινε σε όλες τις εκφράσεις της.

Υπάρχουν μόνο τρεις κύριοι τομείς όπου ο Σατανάς μπορεί να μας δελεάσει με απιστία:

 "Η επιθυμία τής σάρκας και η επιθυμία των ματιών και η αλαζονεία τού βίου" (1 Ιωάννη 2:16).  

Ο Ιησούς υπέμεινε και τους τρεις αυτούς πειρασμούς. Συνεπώς, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι σύμφωνα με το Ιωάν. 16:8, η αποστολή του Αγίου Πνεύματος είναι να μας ελέγξει για την μοναδική αμαρτία που μπορεί να στείλει κάποιον στην κόλαση:

"επειδή δεν πιστεύουν σε Εμένα".

 

Μην αναβάλεις για αύριο τη σημαντικότερη απόφαση της ζωής σου που μπορείς να πάρεις σήμερα για τη σωτηρία σου!

"Σε καιρό δεκτό σε εισάκουσα, και σε ημέρα σωτηρίας σε βοήθησα· δες, τώρα είναι καιρός ευπρόσδεκτος, δες, τώρα είναι ημέρα σωτηρίας." 2Κορ. 6:2

Δείτε το βίντεο στο κανάλι μας στο YouTube:

Γιατί αμαρτάνουμε;

 Από Αργύρης Σιμώνης

Πριν φτάσω στην εξήγηση του λόγου που κάποιος αμαρτάνει, θα κάνω μια εισαγωγή που πιστεύω θα βοηθήσει. Ας δούμε τι μας λέει ο απόστολος Παύλος:

"Επειδή, δεν γνωρίζω εκείνο που κάνω· για τον λόγο ότι, εκείνο που θέλω, δεν το κάνω, αλλά εκείνο που μισώ, αυτό κάνω." Ρωμ. 7:15 

Αυτά τα λόγια του Παύλου έχουν δημιουργήσει πολλές αντιπαραθέσεις. Περιγράφει τον εαυτό του πριν τη μεταστροφή του ή μήπως την σαρκικότητα που υπήρχε ακόμα μέσα του μετά από όλα αυτά τα χρόνια που περπατούσε με τον Κύριο;  Περιγράφει μια κατάσταση που έχει ήδη αντιμετωπιστεί μέσω της αναγέννησης ή έλεγε ότι ακόμη και οι ώριμοι Χριστιανοί είναι καταδικασμένοι σε ζωή σχιζοφρένειας, (δηλαδή διχασμένο μυαλό) όπου μέρος μας θέλει να υπηρετήσει τον Θεό και μέρος μας θέλει να υπηρετήσει τον διάβολο;

Ουσιαστικά, ούτε το ένα λέει, ούτε το άλλο. Αυτό που εξηγεί εδώ ο Παύλος είναι η αδυναμία να υπηρετούμε τον Θεό με τη δική μας δύναμη, είτε χαμένοι, είτε σωσμένοι. Ο Παύλος περιγράφει τη ματαιότητα της προσπάθειας να κερδίσουμε την εύνοια του Θεού μέσω της δικής μας ικανότητας είτε είμαστε χριστιανοί είτε όχι. Αυτό είναι και το βασικό  θέμα σε όλη την προς Ρωμαίους επιστολή.

Ο Παύλος δεν ζούσε μια ζωή με συνεχής αποτυχίας όπου δεν μπορούσε να επιτύχει το καλό που ήθελε να κάνει, αλλά έκανε το κακό που δεν ήθελε να κάνει. Δεν ζούσε τέτοια ζωή γιατί δεν ζούσε πια αυτός, αλλά ο Χριστός που ζούσε μέσα του και είχε σαν καρπό την αγιότητα στη ζωή του:

"Μαζί με τον Χριστό έχω συσταυρωθεί· ζω δε όχι πλέον εγώ, αλλά ο Χριστός ζει μέσα σε μένα· σε ό,τι, όμως, τώρα ζω μέσα στη σάρκα, ζω με την πίστη τού Υιού τού Θεού, ο οποίος με αγάπησε, και παρέδωσε τον εαυτό του για χάρη μου." Γαλ. 2:20 

Από τη στιγμή που εγκαταλείπεις την εξάρτησή σου από τον Χριστό και προσπαθείς να ζήσεις "χριστιανικά" με τις δικές σου δυνάμεις, τότε εμπειρίζεσαι την κατάσταση που περιγράφει ο Παύλος στην Ρωμ. 7:15-24

Συνεπώς, για να απαντήσω και στο ερώτημα που έθεσα στην αρχή του μηνύματος, "Γιατί κάποιος αμαρτάνει;" θα πω το εξής:

Δεν είμαστε αμαρτωλοί επειδή αμαρτάνουμε. 

Αμαρτάνουμε επειδή είμαστε αμαρτωλοί. 

Η αμαρτωλή φύση του ανθρώπου που κληρονόμησε από τον Αδάμ είναι αυτό που κάνει κάποιον να αμαρτάνει, αλλά από τη στιγμή που ο άνθρωπος αναγεννηθεί γίνεται καινούριο κτίσμα: 

"Γι' αυτό, αν κάποιος είναι εν Χριστώ, είναι καινούργιο κτίσμα· τα αρχαία πέρασαν, δέστε, τα πάντα έγιναν καινούργια." Β΄ Κορ. 5:17

Αλλάζει η φύση του επειδή λαμβάνει το Πνεύμα του Θεού, και ο λόγος που συνεχίζει να αμαρτάνει είναι ο μη ανακαινισμένος νους, επειδή η αμαρτωλή φύση έφυγε μεν, αλλά άφησε πίσω της ένα "κουφάρι" από κακές συνήθειες και διαστρεβλωμένη νοοτροπία, που μόνο με τη μελέτη και την υποταγή στο Λόγο του Θεού μπορούν να φύγουν, δια μέσου της ανακαινίσεως του νου:

"Και μη συμμορφώνεστε με τούτο τον αιώνα, αλλά μεταμορφώνεστε διαμέσου τής ανακαίνισης του νου σας, ώστε να δοκιμάζετε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθό και ευάρεστο και τέλειο." Ρωμ. 12:2 

Δυστυχώς υπάρχει άγνοια στο θέμα συνείδησης αμαρτίας όπως περιγράφεται στην Εβρ. 10:2 και αιώνιας απολύτρωσης (Εβρ. 9:12). Η αμαρτία πλέον μπορεί να αγγίζει σώμα και ψυχή, αλλά όχι το αναγεννημένο πνεύμα που σφραγίστηκε με το Άγιο Πνεύμα τής υπόσχεσης:

"στον οποίο κι εσείς ελπίσατε, όταν ακούσατε τον λόγο τής αλήθειας, το ευαγγέλιο της σωτηρίας σας· στον οποίο και, καθώς πιστέψατε, σφραγιστήκατε με το Άγιο Πνεύμα τής υπόσχεσης." Εφεσίους 1:13

Εδώ έρχονται τα καλά νέα του ευαγγελίου. Λόγω της αδυναμίας της σάρκας μας δεν μπορούμε από μόνοι μας να ικανοποιήσουμε το Θεό, γι' αυτό και Αυτός το έκανε για εμάς δια μέσου του Χριστού μας:

"Επειδή, το αδύνατο στον νόμο, καθότι ήταν ανίσχυρος εξαιτίας τής σάρκας, ο Θεός, στέλνοντας τον δικό του Υιό με ομοίωμα σάρκας αμαρτίας, και σε σχέση με την αμαρτία, κατέκρινε την αμαρτία στη σάρκα" Ρωμ. 8:3 

Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να δεχτούμε αυτό το απολυτρωτικό έργο του Κυρίου μας με πίστη. Ευλογημένο το όνομά Του!

Αμήν.

Δείτε το βίντεο στο κανάλι μας στο YouTube:

Η δύναμη της Ελπίδας

 Από Αργύρης Σιμώνης

Η αγάπη και η πίστη έχουν συνήθως υψηλότερη θέση από αυτήν της ελπίδας. Θα έλεγα ότι η έννοια της ελπίδας έχει παρεξηγηθεί. Η ελπίδα είναι σημαντικότερη της πίστης, διότι πίστη χωρίς ελπίδα δεν μπορεί να υπάρξει. 

"ΕΙΝΑΙ δε η πίστη, πεποίθηση γι' αυτά που ελπίζονται..." Εβρ. 11:1 

 

"Επειδή, σωθήκαμε με την ελπίδα· ελπίδα, όμως, που κάποιος τη βλέπει, δεν είναι ελπίδα· επειδή, εκείνο που κανείς βλέπει, γιατί και το ελπίζει;

Αν, όμως, ελπίζουμε εκείνο που δεν βλέπουμε, το περιμένουμε με υπομονή." Ρωμ. 8:24-25 

Eλπίδα δηλαδή με λίγα λόγια σημαίνει ότι κοιτάζεις κάτι που δεν μπορείς να το δεις. Πώς γίνεται αυτό; Ο Θεός μας έχει δώσει την ικανότητα της φαντασίας, την ικανότητα δηλαδή να βλέπουμε με την καρδιά μας πράγματα που δεν μπορούν να δουν τα μάτια μας. 

Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι χωρίς την ικανότητα του να μπορείς να φαντάζεσαι δεν θα μπορούσες ούτε στο σπίτι σου να πας; Αυτό γίνεται γιατί πριν ξεκινήσεις "βλέπεις" στο νου σου τη διαδρομή σε μορφή εικόνων. 

Βασικά, σκεφτόμαστε με εικόνες. Αν σου πω τη λέξη "μήλο" δεν θα δεις τα γράμματα μ-ή-λ-ο, αλλά θα "δεις" κυριολεκτικά ένα μήλο. Όσο καλύτερη περιγραφή σου δώσω για το μήλο αυτό (κόκκινο, μεγάλο, γυαλιστερό κτλ.) τόσο καλύτερα θα διαμορφωθεί η εικόνα αυτή μέσα σου. Δεν μπορείς να σκεφτείς κάτι αν πρώτα δεν το φανταστείς. 

Ο επίσημος ορισμός της φαντασίας ορίζεται ως η ικανότητα της εικονοπλασίας. Θέλω να τονίσω εδώ ότι η ελπίδα είναι πολύ διαφορετική από ονειροπόληση ή αισιοδοξία ή φαντασίωση. Η ελπίδα δεν είναι απλά θετική σκέψη. Κάθε φορά που η Γραφή μιλάει για φαντασία, ή διαλογισμούς της καρδιάς με θετικό τρόπο, χρησιμοποιεί τη λέξη "ελπίδα".  

Όταν ο Παύλος μιλούσε για την ελπίδα, έβλεπε τα πράγματα με την καρδιά του. Έπαιρνε τις υποσχέσεις του Θεού, και μέσα από αυτές τις υποσχέσεις, έβλεπε τον εαυτό του να πετυχαίνει σε ό,τι έκανε. 

Δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι επειδή δεν καταλαβαίνουν το πόσο σημαντικό είναι αυτό, επιτρέπουν στη φαντασία τους να ελέγχεται από άλλα πράγματα και βλέπουν τον εαυτό τους να αποτυγχάνει. Βλέπουν τον εαυτό τους φτωχό ή άρρωστο.

Όταν όμως "βλέπεις" και οραματίζεσαι μέσα σου αυτό που ο Θεός σου έχει υποσχεθεί, θα το περιμένεις με υπομονή (Ρωμ. 8:25). 

Όσοι έχουν αρνητική φαντασία είναι αυτοί που τα παρατούν και παραδίνονται στα προβλήματά τους. Βλέπουν πάντα την αρνητική πλευρά επειδή δεν έχουν ελπίδα. Η ζωή σου καθορίζεται από τον τρόπο που σκέφτεσαι:

"Επειδή, όπως σκέφτεται στην ψυχή του, τέτοιος είναι..." Παρ. 23:7

Η φαντασία μας δουλεύει όπως το έδαφος. Ό,τι σπόρο του ρίξεις, αυτό και θα φυτρώσει. Έτσι και η φαντασία συλλαμβάνει κάτι και το πραγματοποιεί, είτε είναι θετικό, είτε αρνητικό. Είναι κάτι σαν πνευματική μήτρα.

Αν δεν αφήσουμε το Λόγο του Θεού να μορφώσει την φαντασία μας, η απιστία του κόσμου θα την εξοντώσει. 

Υπάρχει μεγάλη δύναμη στην ελπίδα. Είναι μάλιστα σημαντικότερη από την πίστη και το αμέσως επόμενο μετά την αγάπη:

"Ώστε, τώρα, μένει πίστη, ελπίδα, αγάπη, αυτά τα τρία· όμως, απ' αυτά, μεγαλύτερη είναι η αγάπη." 1Κορ. 13:13

Αν αυτή τη στιγμή βρίσκεσαι μέσα σε απελπισία, βλέπεις μόνο προβλήματα που έρχονται και σε πνίγουν καθημερινά, προσεύχομαι ο Κύριος να σε βοηθήσει να εστιάσεις σε όλα τα καλά που έχει για σένα. Προσεύχομαι η ελπίδα να αναζωπυρωθεί μέσα σου. Ελπίδα σε Αυτόν "που είναι ο Χριστός μέσα σας, η ελπίδα τής δόξας"! Κολ. 1:27

O Κύριος δίνει και αφαιρεί

 Από Αργύρης Σιμώνης

Θα ήθελα να σχολιάσω τα λόγια του Ιώβ, που έχουν γίνει ένα "κλισέ" στον χριστιανικό κόσμο:

"O Κύριος έδωσε, και ο Κύριος αφαίρεσε" Ιώβ 1:21

Δίνουν μια εύκολη λύση στο να δικαιολογήσουμε μια τραγωδία που ούτε μπορούμε να εξηγήσουμε ούτε να καταλάβουμε για ποιό λόγο συνέβη. Το κόστος δυστυχώς είναι μεγάλο, διότι κατηγορείται τελικά ο Θεός για κάτι το οποίο δεν έχει κάνει. 

Ο Κύριος πραγματικά δίνει και αφαιρεί:

"να τους δώσω ωραιότητα, αντί για στάχτη, λάδι ευφροσύνης, αντί για πένθος, στολή αίνεσης, αντί τού πνεύματος της αποθάρρυνσης" Ησαϊας 61:3

"κάθε αγαθή δόση, και κάθε τέλειο δώρημα, είναι από πάνω, το οποίο κατεβαίνει από τον Πατέρα των φώτων, στον οποίο δεν υπάρχει αλλοίωση ή σκιά μεταβολής." Ιακ. 1:17 

"όταν εξάλειψε το χειρόγραφο με τα διατάγματα, που ήταν εναντίον σας, και το αφαίρεσε από το μέσον, καρφώνοντάς το επάνω στον σταυρό" Κολ. 2:14 

"Αυτός, στην πραγματικότητα, βάσταξε τις ασθένειές μας, και επιφορτίστηκε τις θλίψεις μας· ενώ, εμείς τον θεωρήσαμε τραυματισμένον, πληγωμένον από τον Θεό, και ταλαιπωρημένον.

Αυτός, όμως, τραυματίστηκε για τις παραβάσεις μας· ταλαιπωρήθηκε για τις ανομίες μας· η τιμωρία, που έφερε τη δική μας ειρήνη, ήταν επάνω σ' αυτόν· και διαμέσου των πληγών του γιατρευτήκαμε εμείς." Ησ. 53:4-5 

Όλα αυτά τα αποσπάσματα από τη Γραφή (και άλλα πολλά που υπάρχουν) είναι η απόδειξη ότι ο Κύριός μας είναι καλός και έχει μόνο αγαθές δόσεις για εμάς. 

Ας μην ξεχνάμε ότι Ο Ιώβ ήταν κάτω από διαφορετική διαθήκη από αυτήν που είμαστε εμείς σήμερα:

"Τώρα, όμως, ο Χριστός έλαβε μια εξοχότερη υπηρεσία, καθόσον είναι και μεσίτης μιας ανώτερης διαθήκης, που νομοθετήθηκε με ανώτερες υποσχέσεις." Εβρ. 8:6 

Επίσης ο Ιώβ παραδέχεται το λάθος του:

"Εγώ, λοιπόν, πρόφερα εκείνο που δεν καταλάβαινα· πράγματα υπερθαύμαστα για μένα, που δεν τα γνώριζα.

Γι' αυτό, αηδιάζω με βδελυγμία τον εαυτό μου, και μετανοώ με χώμα και στάχτη." Ιώβ 42:3,6 

Όλη την ευθύνη για το κακό που συμβαίνει σήμερα την έχουμε λανθασμένα αποδώσει στην πηγή του Kαλού. Ο Ιώβ μετανοεί για αυτήν την διαστρεβλωμένη εικόνα που είχε για τον Θεό και πολλοί από εμάς πρέπει να ακολουθήσουμε το παράδειγμά του. Όλη την ευθύνη για το κακό που συμβαίνει σήμερα την έχουμε λανθασμένα αποδώσει στην πηγή του καλού επειδή ξεχνάμε ότι υπάρχει και ένας διάβολος εκεί έξω 

"που περιτριγυρίζει, σαν ωρυόμενο λιοντάρι, ζητώντας ποιον να καταπιεί." 1Πέτ. 5:8 

Ο Θεός μας είναι καλός. Βλέπουμε την πληρότητα του χαρακτήρα Του στην αγάπη και στη θυσία του Ιησού στο σταυρό και όχι όχι στην τραγωδία της θλίψης και της απώλειας. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα βιώσεις μια βαθιά απώλεια, δες ότι ο Θεός είναι στο πλευρό σου και μπορεί να φέρει φως ακόμη και στις πιο σκοτεινές μέρες. Μπορεί να μη γνωρίζουμε γιατί αφαιρείται κάτι στη ζωή μας, αλλά μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ο Θεός δεν είναι η πηγή της τραγωδίας μας.

Αμήν!

Δείτε το βίντεο στο κανάλι μας:

Η αγαθότητα του Θεού σε φέρνει σε μετάνοια

 Από Αργύρης Σιμώνης

"Ή καταφρονείς τον πλούτο τής αγαθότητάς του και της υπομονής και της μακροθυμίας, αγνοώντας ότι η αγαθότητα του Θεού σε φέρνει σε μετάνοια;" Ρωμ. 2:4 

Η δήλωση αυτή του Παύλου έφερε μεγάλη αντίδραση στους Φαρισαίους και τους θρησκευτικούς ηγέτες της τότε εποχής αλλά συνεχίζει να το κάνει και στους σημερινούς "Φαρισαίους", ανθρώπους θρησκόληπτους δηλαδή που συνεχίζουν να είναι υποταγμένοι στο γράμμα του Νόμου. Πιστεύουν ότι η καλοσύνη και η αγάπη του Θεού δεν αρκεί για να οδηγήσει κάποιον στην μετάνοια και ότι ο φόβος της τιμωρίας υπερτερεί σαν κίνητρο.

Είναι αλήθεια ότι όλοι ανταποκρινόμαστε στο φόβο. Αυτό ισχύει ακόμα και για κάποιον που δεν είναι χριστιανός, αλλά ο Ιωάννης στην επιστολή του μας γράφει ότι "ο φόβος έχει κόλαση":

"αλλά, η τέλεια αγάπη βγάζει έξω τον φόβο· επειδή, ο φόβος έχει κόλαση· και εκείνος που φοβάται δεν έχει φτάσει σε τέλειο βαθμό μέσα στην αγάπη." Α΄ Ιωάννου 4:18

Όταν ανταποκρίνεσαι στο Θεό από φόβο, τότε υποβάλεις τον εαυτό σου σε ένα καθημερινό μαρτύριο από σκέψεις αμφιβολίας, κατάκρισης, και ενοχής για το αν τελικά έχεις κάνει αρκετά ώστε να είσαι αρεστός μπροστά Του. Ίσως ο φόβος μπορεί να σε σπρώξει να πλησιάσεις το Θεό, αλλά η αγάπη Του πάντα υπερέχει και φέρνει πολύ καλύτερα αποτελέσματα, χωρίς τις "παρενέργειες" του μαρτυρίου και της κόλασης που κρύβει ο φόβος.  

Όταν από φόβο αναζητάς το Θεό ξέρεις τι θα συμβεί; Θα προσεύχεσαι μόνο στα δύσκολα και μόλις η καταιγίδα περάσει ο Θεός ξαφνικά από πρώτος πάει τελευταίος στη λίστα προτεραιοτήτων σου. Όταν όμως πλησιάζεις τον Θεό εξ΄ αιτίας της καλοσύνης Του, θα αναγνωρίσεις ότι Αυτός είναι η πηγή της επιτυχίας σου και θα συνεχίσεις να Τον αναζητάς και να Τον υπηρετείς και σε καλές αλλά και σε κακές μέρες.

Γι' αυτό ο Παύλος τονίζει πόσο σημαντικό είναι να ανανεώνουμε το νου μας και να τον ευθυγραμμίζουμε με το Λόγο του Θεού: 

"Και μη συμμορφώνεστε με τούτο τον αιώνα, αλλά μεταμορφώνεστε διαμέσου τής ανακαίνισης του νου σας, ώστε να δοκιμάζετε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθό και ευάρεστο και τέλειο." Ρωμ. 12:2