BY Argie Simonis
"Κι Aυτός έδωσε άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτες, άλλους δε ευαγγελιστές, άλλους δε ποιμένες και δασκάλους,
για την τελειοποίηση των αγίων, για το έργο τής διακονίας, για την οικοδομή τού σώματος του Χριστού·" Εφεσ. 4:11-12
Υπάρχουν δύο διαφορετικές ερμηνείες επάνω στην πενταπλή διακονία που αναφέρει εδώ ο Παύλος.
- Μπορεί να αναφέρεται σε μεμονωμένα άτομα που κλήθηκαν να γίνουν απόστολοι, προφήτες, ευαγγελιστές, ποιμένες και δάσκαλοι. Ο Θεός δηλαδή έδωσε σε κάποιους ανθρώπους το χάρισμα να είναι απόστολος, σε κάποιους το χάρισμα να είναι προφήτης, κ.λπ.
- Αλλά επίσης μπορεί να αναφέρεται σε εκκλησίες ή διακονίες που λαμβάνουν αυτά τα χαρίσματα διακονίας. Είναι δηλαδή αυτή η ιδιαιτερότητα, ή αλλιώς το ιδιαίτερο χρίσμα που χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη εκκλησία ή διακονία. Έτσι μπορούμε να έχουμε εκκλησίες ή διακονίες αποστολικές, προφητικές, κτλ.
Τα χαρίσματα που έδωσε ο Χριστός στην εκκλησία, ή αλλιώς η πενταπλή διακονία, υποτίθεται ότι θα έπρεπε περισσότερο να έχουν το ρόλο του προπονητή για τους πιστούς, παρά να λειτουργούν με τον τρόπο που τα βλέπουμε συνήθως να λειτουργούν σήμερα. Ο ρόλος του προπονητή είναι να εκπαιδεύει και να βοηθάει τα μέλη της ομάδας να λειτουργούν στο μέγιστο δυνατό βαθμό των δυνατοτήτων τους.
Στις περισσότερες εκκλησίες, ο ποιμένας είναι αυτός που επιτελεί όλο το έργο της διακονίας. Η ευθύνη της διάδοσης του ευαγγελίου όμως δεν πρέπει να πέφτει στους ώμους της πενταπλής διακονίας. Αυτό που θα έπρεπε να συμβαίνει είναι οι καλεσμένοι στην πενταπλή διακονία να εκπαιδεύουν τους πιστούς ώστε να μπορούν να μοιραστούν καλύτερα την πίστη τους, και στη συνέχεια σαν μέλη του σώματος να είναι οι πραγματικοί παίκτες που κάνουν τη δουλειά, έτσι ώστε να γίνονται μάρτυρες του Χριστού και οι άνθρωποι να σώζονται.
Οι βοσκοί δεν γεννούν πρόβατα, αλλά τα φροντίζουν ώστε να είναι υγιή και να μπορούν να πολλαπλασιαστούν. Τα πρόβατα γεννούν πρόβατα.
Ας δούμε και μια παρόμοια αναφορά που κάνει ο Παύλος:
"Και άλλους μεν έβαλε ο Θεός μέσα στην εκκλησία, πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτες, τρίτον δασκάλους, έπειτα θαύματα, έπειτα χαρίσματα θεραπείας, βοήθειας, διακυβερνήσεις, γένη γλωσσών." A'Κορ. 12:28
Η χρήση της λέξης "πρώτον" υπονοεί ότι ο Παύλος καθιέρωσε μια τάξη εξουσίας-ιεραρχίας μεταξύ αυτών των χαρισμάτων. Οι απόστολοι έχουν τη μεγαλύτερη εξουσία, μετά οι προφήτες και μετά οι δάσκαλοι. Χωρίς να θέλω να περιορίσω τον Κύριο, ο λόγος που απουσιάζει ο ποιμένας εδώ είναι επειδή πιστεύω ότι ο ποιμένας είναι και δάσκαλος (Εφ. 4:11). Εδώ είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε τον όμορφο τρόπο που ο Παύλος περιέγραψε το πώς τα διαφορετικά χαρίσματα στο σώμα του Χριστού μοιάζουν με διαφορετικά μέλη του φυσικού σώματος:
"Επειδή, καθώς το σώμα είναι ένα, και έχει πολλά μέλη, όλα όμως τα μέλη τού ενός σώματος, ενώ είναι πολλά, είναι ένα σώμα· έτσι και ο Χριστός." A'Κορ. 12:12
"Αλλά, πολύ περισσότερο, τα μέλη τού σώματος, που φαίνονται ότι είναι ασθενέστερα, αυτά είναι αναγκαία·" 1Κορ. 12:22
Τα μέλη έχουν διαφορετικές λειτουργίες, με κάποιες να είναι πιο σημαντικές από άλλες, αλλά δεν υπάρχουν ασήμαντα μέλη. Επομένως, αυτή η εξουσία δεν πρέπει να ασκείται όπως θα ασκούσε εξουσία ένας άπιστος:
"Και ο Ιησούς, αφού τους κάλεσε κοντά του, είπε: Ξέρετε ότι οι άρχοντες των εθνών τα κατακυριεύουν, και οι μεγάλοι τα κατεξουσιάζουν·
όμως, δεν θα είναι έτσι ανάμεσά σας· αλλά, όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας, ας είναι υπηρέτης σας·
και όποιος θέλει να είναι πρώτος ανάμεσά σας, ας είναι δούλος σας·" Ματθ. 20:25-27
Οι πρεσβύτεροι και οι διάκονοι δεν πρέπει να κυριαρχούν στους αδελφούς και τις αδελφές τους, αλλά θα πρέπει σαν ηγέτες να δίνουν το παράδειγμα:
"να ποιμάνετε το αναμεταξύ σας ποίμνιο του Θεού, επιβλέποντας όχι αναγκαστικά, αλλά εκούσια·
ούτε με αισχροκέρδεια, αλλά πρόθυμα· ούτε ως κατεξουσιάζοντας την κληρονομία τού Θεού, αλλά γίνεστε τύποι τού ποιμνίου·" 1Πέτ. 5:2-3
Ο Παύλος δεν προσπαθεί να προωθήσει μια απόλυτη αλυσίδα ιεραρχίας στην εκκλησία. Αυτή η "άψυχη" κυριαρχία έχει αποδειχτεί αναποτελεσματική και επιζήμια σε πολλές από τις πιο λειτουργικές εκκλησίες.
Είναι βιβλικό και απαραίτητο να υπάρχει ένα σύστημα εκκλησιαστικής διακυβέρνησης, που να περιλαμβάνει αυτά τα χαρίσματα διακονίας (πενταπλή διακονία). Η λύση βρίσκεται στην εύρεση αληθινών αποστόλων, προφητών και δασκάλων που να ανταποκρίνονται στο θέλημα και στην οδηγία του Θεού και όχι σε διατάγματα και επινοήσεις ανθρώπων.
Στα επόμενα μηνύματα θα ασχοληθούμε με τα χαρίσματα διακονίας από την Εφεσ. 4:11. Θα εξετάσουμε τα χαρακτηριστικά τους και τον τρόπο λειτουργείας τους μέσα στο Σώμα του Χριστού.
