Από Αργύρης Σιμώνης
Στο προηγούμενο μήνυμα εξηγήσαμε το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος και την αναγκαιότητά του, και κάναμε μια εισαγωγή στα πνευματικά χαρίσματα. Εδώ θα μιλήσουμε για τη μετάδοση των πνευματικών χαρισμάτων και τη σημαντικότητά τους.
Ο Παύλος χρησιμοποίησε τη διδασκαλία επάνω στα χαρίσματα για να απεικονίσει την ενότητα του Σώματος του Χριστού. Πιστεύω ότι εκεί δίνεται όλη η έμφαση της Α' Κορ. επιστολής.
Ο Παύλος γράφει επίσης στους Ρωμαίους:
"Επειδή, επιποθώ να σας δω, για να σας μεταδώσω κάποιο πνευματικό χάρισμα για τη στήριξή σας·" Ρωμ. 1:11
Το πρώτο που παρατηρούμε σε αυτό το εδάφιο είναι ότι τα πνευματικά χαρίσματα μπορούν να μεταδοθούν από ένα άτομο σε ένα άλλο. Το δεύτερο είναι ότι τα πνευματικά χαρίσματα στηρίζουν και ενδυναμώνουν ένα άτομο. Όταν τα χαρίσματα διενεργούνται στην συνάθροιση της Εκκλησίας φέρνουν προτροπή, παρηγοριά και οικοδομή σε όλο το εκκλησίασμα, ενώ όταν διενεργούνται ιδιωτικά, οικοδομούν το ίδιο το άτομο. Θα το εξηγήσω αργότερα αυτό.
Κάποιοι πιστεύουν ότι το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος και η μετάδοση των χαρισμάτων με επίθεση χεριών αποτελεί προνόμιο μόνο των αποστόλων ή του πρεσβυτερίου. Στις Πράξεις διαβάζουμε:
"Υπήρχε δε κάποιος μαθητής στη Δαμασκό, που ονομαζόταν Ανανίας, και ο Κύριος, διαμέσου ενός οράματος, του είπε: Ανανία. Και εκείνος είπε: Εδώ είμαι, Κύριε." Πράξ. 9:10
"Και ο Ανανίας πήγε και μπήκε μέσα στο σπίτι· και αφού έβαλε επάνω του τα χέρια, είπε: Σαούλ, αδελφέ, ο Κύριος, ο Ιησούς που φάνηκε σε σένα στον δρόμο, στον οποίο ερχόσουν, με απέστειλε για να ξαναδείς, και να γίνεις πλήρης Πνεύματος Αγίου." Πράξ. 9:17
Ο Παύλος έλαβε τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος από τον μαθητή του Κυρίου Ανανία, για τον οποίον δεν υπάρχει άλλη αναφορά στη Γραφή. Πιστεύω ότι αυτή είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει μετάδοση των χαρισμάτων: Να είσαι μαθητής του Κυρίου και να είσαι βαπτισμένος στο Άγιο Πνεύμα. Δεν μπορείς να μεταδόσεις κάτι που δεν έχεις.
Ο Παύλος γράφει στον Τιμόθεο:
"Μη παραμελείς το χάρισμα που υπάρχει μέσα σου, το οποίο δόθηκε σε σένα διαμέσου προφητείας, με επίθεση των χεριών τού πρεσβυτερίου." 1Τιμ. 4:14
Ο Παύλος εδώ συμβουλεύει τον Τιμόθεο να μην παραμελεί το χάρισμά του. Παραμελώ σημαίνει ότι δεν δίνω την απαραίτητη προσοχή. Με άλλα λόγια, δεν είναι μόνο η απόρριψη από πλευράς μας που ακυρώνει τα χαρίσματα, αλλά εξίσου καταστροφική είναι και η αμέλεια.
"αλλά «αγιάστε τον Κύριο τον Θεό» μέσα στις καρδιές σας· και να είστε πάντοτε έτοιμοι σε απολογία με πραότητα και φόβο, προς καθέναν που ζητάει από σας λόγο για την ελπίδα που είναι μέσα σας·" 1Πέτ. 3:15
Όλοι οι πιστοί πρέπει να μπορούν να διδάξουν κάποιον και να ομολογήσουν δημόσια την πίστη τους, αλλά αυτό δεν τους κάνει δασκάλους.
Όλοι οι πιστοί μπορούν να προφητεύουν αλλά αυτό δεν τους κάνει προφήτες:
"Επειδή, μπορείτε όλοι να προφητεύετε, ο ένας ύστερα από τον άλλον, για να μαθαίνουν όλοι, και όλοι να παρηγορούνται." 1Κορ. 14:31
Όλοι οι πιστοί καλούνται να επιθέτουν χέρια σε αρρώστους, αλλά δεν έχουν όλοι χαρίσματα ιαμάτων ή θαυμάτων. Όλοι μπορούν να μιλούν σε γλώσσες, αλλά δεν έχουν όλοι το χάρισμα γλωσσών:
"Τούτα δε τα σημεία θα παρακολουθούν εκείνους που πίστεψαν: Στο όνομά μου θα βγάζουν δαιμόνια· θα μιλούν καινούργιες γλώσσες·
θα πιάνουν φίδια· και αν κάτι θανάσιμο πιουν, δεν θα τους βλάψει· θα βάζουν τα χέρια επάνω σε αρρώστους, και θα γιατρεύονται." Μάρκ. 16:17-18
"Θεραπεύετε αυτούς που ασθενούν, καθαρίζετε λεπρούς, ανασταίνετε νεκρούς, εκβάλλετε δαιμόνια, δωρεάν πήρατε, δωρεάν δώστε." Ματθ. 10:8
Ομοίως, όλοι οι πιστοί μπορούν και πρέπει να διακονούν τους χαμένους, αλλά αυτό δεν τους κάνει ευαγγελιστές.
Στα μηνύματα που θα ακολουθήσουν θα εξηγήσουμε τις διαφορές αυτές και θα εξετάσουμε τα πνευματικά χαρίσματα από την Α' Κορ. 12-14 και την Ρωμ. 12, σε σύγκριση με τα χαρίσματα διακονιών (πενταπλή διακονία) στην Εφ. 4.
Συνεχίζεται...
