Από Αργύρης Σιμώνης
~ Απόστολοι ~
"Και άλλους μεν έβαλε ο Θεός μέσα στην εκκλησία, πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτες, τρίτον δασκάλους, έπειτα θαύματα, έπειτα χαρίσματα θεραπείας, βοήθειας, διακυβερνήσεις, γένη γλωσσών." 1Κορ. 12:28
Ένας σύγχρονος απόστολος θα λειτουργούσε τυπικά ως ιδρυτής εκκλησιών—κάποιος που αποστέλλεται από το σώμα του Χριστού για να διαδώσει το ευαγγέλιο και να δημιουργήσει νέες κοινότητες πιστών.
Είναι ένα άτομο που κύρια δραστηριότητά του είναι οι περιοδείες για την ίδρυση εκκλησιών και η εποπτεία τους. Είναι συνήθως ο πνευματικός πατέρας πιστών που θα οριστούν αργότερα υπεύθυνοι σε μια από τις διακονίες για την οικοδομή μιας εκκλησίας ή μιας χριστιανικής κοινότητας.
Σαν πρωτοπόροι που είναι, ο Κύριος εφοδιάζει τους αποστόλους με ποικίλα πνευματικά χαρίσματα, ώστε να μπορέσουν να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους. Χωρίς να θέτουμε περιορισμούς στον τρόπο που ο Κύριος διανέμει αυτά τα χαρίσματα, χαρακτηριστικό των αποστόλων είναι τα χαρίσματα θεραπειών και οι ενέργειες θαυμάτων που τους ακολουθούν:
"Τα μεν σημεία τού αποστόλου ενεργήθηκαν ανάμεσά σας με κάθε υπομονή, με θαύματα και τεράστια και δυνάμεις." 2Κορ. 12:12
Αυτά χρησιμοποίησε και ο Ιησούς σαν "καμπανάκι" για να προσελκύει τους ανθρώπους κοντά Του.
Μέχρις ότου οργανωθεί η καινούρια εκκλησία με ευαγγελιστές, ποιμένες και δασκάλους, ο απόστολος θα αναλάβει αυτήν την αρμοδιότητα: Την κατάταξη νέων πιστών στο Σώμα του Χριστού και την εκπαίδευσή τους:
"Αν σε άλλους δεν είμαι απόστολος, αλλά, τουλάχιστον σε σας, είμαι· επειδή, η σφραγίδα τής αποστολής μου εν Κυρίω είστε εσείς." 1Κορ. 9:2
Μερικοί πιστεύουν ότι ένας απόστολος έχει όλα τα χαρίσματα διακονίας που αναφέρονται στο εδάφιο Εφεσίους 4:11. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να ισχύει, αλλά δεν μπορεί να στηριχθεί Βιβλικά.
Θα υπάρξουν διαστήματα που ο απόστολος θα εγκατασταθεί σε μια περιοχή, έως ότου η τοπική χριστιανική κοινότητα να μπορέσει να λειτουργεί αυτόνομα, αφήνοντας αντικαταστάτες στη θέση του.
Επειδή οι απόστολοι βρίσκονται στην κορυφή της ιεραρχίας στην εκκλησιαστική διακυβέρνηση, τείνουν να μιλούν με εξουσία και τόλμη:
"όμως, θάρθω σε σας γρήγορα, αν ο Κύριος το θελήσει, και θα γνωρίσω όχι τον λόγο των φουσκωμένων, αλλά τη δύναμη.
Επειδή, η βασιλεία τού Θεού δεν είναι με λόγο, αλλά με δύναμη." 1Κορ. 4:19-20
Στην αρμοδιότητά του είναι η εποπτεία, η επίπληξη και η διόρθωση των κακώς κειμένων.
Θα έχει έντονη την εκδήλωση των χαρισμάτων λόγων γνώσης και σοφίας, διάκρισης, προφητείας, διδασκαλίας και ευαγγελισμού. Επίσης χάρισμα διακυβέρνησης/διοίκησης για την εποπτεία των χριστιανικών κοινοτήτων.
------------------------------------------------
~ Προφήτες ~
Η διακονία του προφήτη ήταν πάντα πολύ σημαντική για το λαό του Θεού. Στην Καινή Διαθήκη, ο προφήτης είναι η δεύτερη υψηλότερη θέση στην ιεραρχία της Εκκλησίας, έρχεται μετά τον απόστολο και κατέχει σημαντικό ρόλο στην οικοδομή της εκκλησίας:
"εποικοδομηθήκατε επάνω στο θεμέλιο των αποστόλων και των προφητών, που ακρογωνιαία πέτρα είναι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός·" Εφεσ. 2:20
Ένας προφήτης είναι το φερέφωνο του Θεού (Β' Βασιλέων 17:13, 23, 21:10, 24:2· Ωσηέ 12:10· και Αμώς 3:7) όπου δίνει συγκεκριμένες οδηγίες, προειδοποιήσεις ή επιπλήξεις. Αν και δεν περιορίζεται μόνο σε αυτό, μεγάλο μέρος της προφητικής διακονίας ασχολείται με το μέλλον. Προσοχή: Άλλο το Πνεύμα της προφητείας (Ιωάν. 16:13, Αποκ. 19:10) και άλλο το πνεύμα της μαντείας (Πράξ. 16:16-18).
Οι προφήτες έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί
- για να δώσουν την προοπτική του Θεού σχετικά με παρελθόντα και τρέχοντα γεγονότα (Α' Βασιλέων 20:13-14 και Β' Χρονικών 12:5), για να χρίσουν ανθρώπους για υπηρεσία (Α' Σαμουήλ 10:1, 16:1, 13,1 Βασιλέων 19:15-16 και 2 Βασιλέων 9:1-6),
- για να κηρύξουν τη δικαιοσύνη του Θεού σε εκείνους που άσκησαν την αδικία (Νεεμίας 6:7, Πράξεις 15:32 και 1 Κορινθίους 14:3), ως πνευματικοί σύμβουλοι σε βασιλιάδες (2 Σαμουήλ 7) και
- για να χρησιμοποιηθούν για να ρωτήσουν οι άνθρωποι τον Θεό (Α' Σαμουήλ 28:6· Α' Βασιλέων 14:1-18, 22:7· Β' Βασιλέων 3:11· Β' Χρονικών 18:6· και Ιεζεκιήλ 14:7).
Ο Αβραάμ ονομάστηκε προφήτης (Γέν. 20:7), αν και ποτέ δεν προφήτευσε κανένα μελλοντικό γεγονός ούτε μίλησε για μηνύματα κρίσης. Η δοκιμασία ενός αληθινού προφήτη που προβλέπει μελλοντικά γεγονότα είναι αν η προφητεία γίνεται πραγματικότητα ή όχι:
"Όταν ένας προφήτης μιλάει στο όνομα του Κυρίου, αν το πράγμα δεν ακολουθήσει, ούτε συμβεί, αυτό είναι το πράγμα που δεν είπε ο Κύριος, αλλά ο προφήτης το είπε με αλαζονεία· δεν θα τον φοβηθείς". Δευτερονόμιο 18:22
Υπάρχουν έξι γυναίκες στη Γραφή που ονομάστηκαν προφήτισσες:
- Μαριάμ (Έξοδος 15:20),
- Δεβόρα (Κριτές 4:4),
- Ουλδά (Β' Βασιλέων 22:14 και Β' Χρονικών 34:22) ,
- Νοαδία (Νεεμίας 6:14),
- σύζυγος του Ησαΐα (Ησαΐας 8:3) και
- Άννα (Λουκάς 2:36).
Ο Φίλιππος είχε τέσσερις κόρες που προφήτευαν (Πράξεις 21:9). Έχουμε επίσης αναφορές και για άλλες προφήτισσες:
— Η Ραχήλ (Γένεση 30:24),
- η Χάνα (1 Σαμουήλ 2:1-10),
- η Ελισάβετ (Λουκάς 1:41-45) και
- η Μαρία η μητέρα του Ιησού (Λουκάς 1:46-55).
Η διακονία του προφήτη είναι διαφορετική από το χάρισμα της προφητείας. Σύμφωνα με την Α' Κορινθίους 14:3, αυτό το χάρισμα της προφητείας είναι προς οικοδομή, προτροπή και παρηγοριά:
"εκείνος, όμως, που προφητεύει, μιλάει στους ανθρώπους για οικοδομή και προτροπή και παρηγοριά."
Ο προφήτης φυσικά και θα μιλήσει οικοδομή, προτροπή και παρηγοριά στο Σώμα του Χριστού όπως όλοι μας καλούμαστε να κάνουμε, αλλά επιπρόσθετα η διακονία του προφήτη περιλαμβάνει κατεύθυνση, επίπληξη και προειδοποίηση, όπως είδαμε στα προηγούμενα παραδείγματα. Όλα όμως πρέπει να γίνονται με γνώμονα την αγάπη προς οικοδομή, προτροπή και παρηγοριά του σώματος του Χριστού.
Στο επόμενο μήνυμα θα κλείσουμε τη μελέτη στην πενταπλή διακονία με τον ευαγγελιστή, τον ποιμένα και δάσκαλο.
Συνεχίζεται...
