Από Αργύρης Σιμώνης
Ο Λόγος του Θεού έχει περισσότερα να πει για τα οικονομικά παρά για τον παράδεισο και την κόλαση μαζί! Ο Ιησούς είπε ότι το να Τον εμπιστευτούμε με τα χρήματά μας είναι η ελάχιστη πίστη που μπορούμε να εφαρμόσουμε:
"Ο πιστός στο ελάχιστο, και στο πολύ είναι πιστός· και ο άδικος στο ελάχιστο, και στο πολύ είναι άδικος.
Αν, λοιπόν, στον άδικο μαμωνά δεν φανήκατε πιστοί, ποιος θα σας εμπιστευθεί τον αληθινό πλούτο;" Λουκ. 16:10-11
Πώς θα κάνουμε τα μεγαλύτερα πράγματα αν δεν μπορούμε πρώτα να κάνουμε το ελάχιστο;
Στο προηγούμενο μήνυμα (2ο μέρος) ασχοληθήκαμε με την εφαρμογή του Λόγου του Θεού για τα οικονομικά σε δύο κατηγορίες ανθρώπων: Τους σπορείς και τους καταναλωτές. Εδώ θα ασχοληθούμε με το πότε και πού πρέπει να δίνουμε.
Πριν μπω στο κυρίως θέμα θα ήθελα να αναφερθώ σε κάτι σημαντικό. Ο λόγος που πολλοί χριστιανοί διστάζουν στο να προσφέρουν χρηματική βοήθεια σε χριστιανικές εκκλησίες ή διακονίες είναι το γεγονός ότι πολλές φορές έχουν χειραγωγηθεί ή εξαπατηθεί μέσα από εράνους από κατονομαζόμενες "χριστιανικές" εκκλησίες ή διακονίες. Το ανησυχητικό της ιστορίας αυτής δεν είναι τόσο η αλλοίωση της αλήθειας και η παραποίηση του προσώπου του Θεού από τις εν λόγω διακονίες. Αυτό είναι κάτι που συνέβαινε και θα συνεχίσει να συμβαίνει.
Αυτό που πραγματικά με ανησυχεί είναι ότι αυτές οι τακτικές δουλεύουν και πολλοί είναι αυτοί που εξαπατούνται. Υπάρχουν οργανισμοί που λαμβάνουν εκατοντάδες εκατομμύρια ετησίως μέσω απάτης και χειραγώγησης και είναι κάτι που δείχνει ξεκάθαρα την ανωριμότητα και την άγνοια που υπάρχει επάνω στο θέμα αυτό από το Σώμα του Χριστού σήμερα.
Ελπίζω αυτή η σειρά μαθημάτων να ρίξει φως και να φέρει αποκάλυψη στο πώς να διαχειριζόμαστε τα οικονομικά μας με σοφία Θεού.
Θα ήθελα πρώτα να επισημάνω ότι το κίνητρο πίσω από το δώρο είναι πιο σημαντικό από το ίδιο το δώρο. Αυτό ακριβώς μας λέει ο Παύλος εδώ:
"Και αν διανείμω όλα τα υπάρχοντά μου, και αν παραδώσω το σώμα μου για να καώ, αλλά δεν έχω αγάπη, τίποτε δεν ωφελούμαι." 1Κορ. 13:3
Ο λόγος που δίνεις είναι πάντα πιο σημαντικός από το τι ή πόσα δίνεις.
Η σωτηρία ενός αγαπημένου προσώπου, η θεραπεία ή οποιαδήποτε άλλη ευλογία του Θεού δεν εξαγοράζονται με χρήματα και αν κάποιος προσπαθεί να σας πείσει για το αντίθετο, κρατηθείτε μακρυά:
"Και ο Πέτρος είπε σ' αυτόν: Το ασήμι σου ας είναι μαζί με σένα σε απώλεια, επειδή νόμισες ότι η δωρεά τού Θεού αποκτιέται με χρήματα." Πράξ. 8:20
Ας δούμε λίγο το παράδειγμα του προφήτη Ηλία και της χήρας:
"Αφού σηκωθείς, πήγαινε στα Σαρεπτά τής Σιδώνας, και κάθησε εκεί· δες, έχω προστάξει εκεί μια χήρα γυναίκα να σε τρέφει." 1Βασ. 17:9
Είναι αλήθεια ότι η χήρα έδωσε στον Ηλία όλα όσα είχε και ότι οι ανάγκες της καλύφθηκαν υπερφυσικά για πολλές ημέρες. Αλλά το παραπάνω εδάφιο λέει: "Έδωσα εντολή σε μια χήρα εκεί να σε τρέφει". Ο Κύριος την είχε διατάξει να συντηρήσει τον Ηλία. Η χήρα αυτή έδινε για να βοηθήσει τον άνθρωπο του Θεού αλλά κάνοντας υπακοή στην εντολή του Θεού ικανοποιήθηκαν και οι δικές της ανάγκες.
Στο βιβλίο των Πράξεων διαβάζουμε για τον Κορνήλιο, τον Ρωμαίο Εκατόνταρχο που ήταν
"ευσεβής και φοβούμενος τον Θεό μαζί με ολόκληρη την οικογένειά του, ο οποίος έκανε πολλές ελεημοσύνες στον λαό, και δεόταν διαρκώς στον Θεό." Πράξ. 10:2
Η προσφορά του ήταν απλώς μια έκδηλη ένδειξη της πίστης και της εμπιστοσύνης του στον Κύριο.
Είναι αλήθεια ότι όταν δίνουμε, ο Κύριος θα μας επιστρέψει εκατονταπλάσια σε αυτή τη ζωή:
"Και ο Ιησούς, απαντώντας, είπε: Σας διαβεβαιώνω, δεν υπάρχει κανένας που, ενώ άφησε σπίτι ή αδελφούς ή αδελφές ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή παιδιά ή χωράφια εξαιτίας μου, και εξαιτίας τού ευαγγελίου,
δεν θα πάρει 100 φορές περισσότερα τώρα, σε τούτο τον καιρό, σπίτια και αδελφούς και αδελφές και μητέρες και παιδιά και χωράφια, μαζί με διωγμούς, και στον ερχόμενο αιώνα ζωή αιώνια." Μάρκ. 10:29-30
Το να δίνουμε όμως μόνο για να πάρουμε είναι το λάθος κίνητρο. Όπως σχολιάσαμε στα 2 προηγούμενα μηνύματα επάνω στα οικονομικά, ο Θεός μάς ευημερεί ώστε να μπορούμε να ιδρύσουμε τη βασιλεία Του (Δευτ. 8:18), να δώσουμε σε όσους έχουν ανάγκη (Εφεσ. 4:28) και να αφθονούμε σε κάθε καλό έργο (Β' Κορ. 9:8). Ο Κύριος μας υπόσχεται να προσδοκούμε να λάβουμε όταν δίνουμε, αλλά πρέπει να το κάνουμε με τη σωστή στάση καρδιάς, δηλαδή περιμένουμε να λάβουμε ώστε να μπορούμε να δώσουμε περισσότερα και να γίνουμε μεγαλύτερη ευλογία σε αυτούς που έχουν ανάγκη. Είναι καθαρά θέμα προτεραιοτήτων και γι' αυτό είναι μεγαλύτερη ευλογία να δίνεις παρά να παίρνεις. Όταν παίρνεις γεμίζουν τα χέρια σου, αλλά όταν δίνεις γεμίζει η ψυχή σου!
Έχει επίσης δημιουργηθεί η παρεξήγηση σχετικά με το πότε πρέπει να δώσουμε. Πολλοί Χριστιανοί δίνουν μόνο αφού καλυφθούν όλες οι ανάγκες τους. Η Γραφή όμως διδάσκει ότι οι δωρεά μας θα πρέπει να είναι από τους πρώτους καρπούς που λαμβάνουμε. Αυτό σημαίνει ότι το πρώτο πράγμα που κάνουμε όταν λαμβάνουμε χρήματα είναι να τιμούμε τον Κύριο δίνοντας ένα μέρος από αυτά στο έργο Του. Εκεί υπάρχει και η υπόσχεση:
"Τίμα τον Κύριο από τα υπάρχοντά σου, και από τις απαρχές όλων των γεννημάτων σου·
και θα γεμίσουν οι σιταποθήκες σου από αφθονία, και οι ληνοί σου θα ξεχειλίζουν από νέο κρασί." Παρ. 3:9-10
Επίσης, κυκλοφορούν διδασκαλίες που λένε ότι δίνουμε μόνο κατόπιν συγκεκριμένης εντολής του Κυρίου. Φυσικά είναι πολύ σημαντικό να ακούμε τη φωνή του Κυρίου όταν μας καθοδηγεί να το κάνουμε και αυτό, αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Ο Λόγος του Θεού μας λέει:
"Λέω, μάλιστα, τούτο, ότι αυτός που σπέρνει φειδωλά, φειδωλά και θα θερίσει· κι αυτός που σπέρνει με αφθονία, με αφθονία και θα θερίσει.
Κάθε ένας ανάλογα με την προαίρεση της καρδιάς του, όχι με λύπη ή από ανάγκη· επειδή, τον πρόσχαρο δότη αγαπάει ο Θεός." 2Κορ. 9:6-7
Πώς θα ένοιωθαν οι γονείς αν τα παιδιά τους λένε ότι τους αγαπούν μόνο όταν τους λέγανε να το πουν; Οπωσδήποτε οι γονείς πρέπει να μαθαίνουν στα παιδιά τους να λένε "Ευχαριστώ" και "Σ 'αγαπώ" και να τα καθοδηγούν σε αυτό, αλλά όλοι οι γονείς λαχταρούν τη μέρα που αυτές οι απαντήσεις θα βγουν από τις καρδιές των παιδιών τους αυθόρμητα. Ομοίως, ο Κύριος θέλει να δίνουμε πρόσχαρα και όχι υπό πίεση.
Έτσι, όταν πιεζόμαστε να δίνουμε ή μας κάνουν να νιώθουμε ένοχοι αν δεν δίνουμε, αυτή είναι η λάθος στιγμή για να δώσουμε. Κάθε φορά που δίνουμε σε κάποιον που μας χειραγωγεί (είτε είναι εκκλησία είτε διακονία) τότε στην ουσία ανταμείβουμε αυτήν την αρνητική συμπεριφορά και δίνουμε ψήφο εμπιστοσύνης για να το ξανακάνει.
Όσον αφορά τώρα το πού πρέπει να δώσουμε, αυτό είναι το πιο εύκολο από όλα. Ας δούμε τι μας λέει ο Λόγος του Θεού:
"Ποιος εκστρατεύει ποτέ με δικά του έξοδα; Ποιος φυτεύει αμπελώνα, και δεν τρώει από τον καρπό του; Ή, ποιος ποιμαίνει ποίμνιο, και δεν τρώει από το γάλα τού ποιμνίου;
Μήπως τα λέω αυτά από ανθρώπινη σκοπιά; Ή, δεν τα λέει αυτά και ο νόμος;
Επειδή, μέσα στον νόμο τού Μωυσή είναι γραμμένο: «Δεν θα βάλεις φίμωτρο στο στόμα βοδιού που αλωνίζει». Μήπως νοιάζεται ο Θεός για τα βόδια;
Ή το λέει αυτό, βέβαια, για μας; Επειδή, για μας γράφτηκε ότι, αυτός που αροτριάζει, πρέπει να αροτριάζει με ελπίδα· και εκείνος που αλωνίζει, πρέπει με ελπίδα να μετέχει στην ελπίδα του.
Αν εμείς σπείραμε σε σας τα πνευματικά, είναι μεγάλο αν εμείς θερίσουμε τα υλικά σας;" 1Κορ. 9:7-11
"Εκείνος, μάλιστα, που διδάσκεται τον λόγο, ας κάνει εκείνον που τον διδάσκει μέτοχον σε όλα τα αγαθά του." Γαλ. 6:6
Όταν πηγαίνεις για παράδειγμα να φας στα Goody's, δε πας να πληρώσεις το λογαριασμό στα Mac Donald's. Πληρώνεις εκεί που τρως. Ομοίως, δίνεις εκεί που τρέφεσαι πνευματικά.
"Φέρτε όλα τα δέκατα στην αποθήκη, για να είναι τροφή στον οίκο μου· και, τώρα, δοκιμάστε με σε τούτο, λέει ο Κύριος των δυνάμεων, αν δεν σας ανοίξω τούς καταρράκτες τού ουρανού, και εκχέω την ευλογία σε σας, ώστε να μη επαρκεί τόπος γι' αυτή·" Μαλ. 3:10
Έχω ακούσει πολλούς που χρησιμοποιούν αυτό το εδάφιο λέγοντας ότι πρέπει να δεκατίζουμε στην τοπική μας εκκλησία και μετά κάθε άλλη προσφορά που θέλουμε να κάνουμε μπορεί να πηγαίνει σε άλλες διακονίες ή αγαθοεργίες. Συμφωνώ απόλυτα με αυτό εφόσον βέβαια η εκκλησία σας είναι μια πραγματική αποθήκη, ένα μέρος δηλαδή όπου κρατάτε το φαγητό σας ή πηγαίνετε για να πάρετε τροφή.
Η τοπική εκκλησία αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του έργου του Θεού εδώ στη γη. Μια τοπική εκκλησία μπορεί να σας θρέψει με τρόπο που καμιά άλλη διακονία δεν μπορεί. Ο ποιμένας σου μπορεί να ασχοληθεί προσωπικά μαζί σου, ακόμα και να σηκώσει το τηλέφωνο ένα βράδυ που έχεις ανάγκη. Εκεί θα πας να παντρέψεις τα παιδιά σου, εκεί θα τα στείλεις για να πάρουν βοήθεια και συμβουλή. Χρειαζόμαστε τη συναναστροφή άλλων πιστών και αυτό είναι κάτι που η τοπική εκκλησία μπορεί να το προσφέρει.
Αυτά βέβαια ισχύουν σε έναν τέλειο κόσμο, αλλά όλοι μας γνωρίζουμε ότι δεν ζούμε σε έναν τέλειο κόσμο και όλες οι τοπικές εκκλησίες δεν ανταποκρίνονται στο κάλεσμά τους. Υπάρχουν άνθρωποι που πηγαίνουν στην εκκλησία κάθε εβδομάδα και δεν τρέφονται ποτέ. Εάν λοιπόν βρίσκεστε σε μια νεκρή εκκλησία που δεν σας τρέφει πνευματικά, είναι ώρα να φύγετε και να αναζητήσετε μια ζωντανή εκκλησία, όπου υπάρχει σωστή διδασκαλία, ο Λόγος του Θεού κηρύσσεται και το Πνεύμα του Θεού επιβεβαιώνει τον Λόγο με αποκαλύψεις, θεραπείες και θαύματα, με ανθρώπους που έρχονται και αναγεννούνται και πληρώνονται με Πνεύμα Άγιο. Τέτοιες εκκλησίες και διακονίες πρέπει να ενισχύετε με τις χρηματικές σας προσφορές (δέκατα, προσφορές, δωρεές).
Ας το δούμε λίγο και από μια άλλη σκοπιά. Συνεισφέροντας με τα χρήματά μας στην εγκαθίδρυση της Ουράνιας Βασιλείας, κάνουμε την καλύτερη επένδυση της ζωής μας. Μετατρέπουμε κάτι προσωρινό που στο τέλος θα πάψει να υπάρχει (χρήματα) σε κάτι παντοτινό που θα το απολαμβάνουμε αιώνια στην παρουσία του Κυρίου (αιώνια ζωή).
Η τελευταία εντολή που αφήνει ο Κύριος στους μαθητές Του είναι να κάνουν μαθητές σε όλα τα έθνη "διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα παρήγγειλα σε σας..." Ματθ. 28:20
Το Ευαγγέλιο πρέπει να κηρυχθεί σε όλη την οικουμένη αλλά έχει ένα κόστος, τόσο σε προσωπικό αγώνα, όσο και σε χρήματα. Ας προσευχόμαστε ο Κύριος να δίνει σοφία και διάκριση σε όλους μας στο πώς να διαχειριζόμαστε τα οικονομικά μας, και στο πότε και πού να δίνουμε.
Εύχομαι να ευλογηθήκατε με αυτό το μήνυμα. Θα ακολουθήσει το τέταρτο και τελευταίο μέρος...
