Κρίση και κατάκριση

  Από Αργύρης Σιμώνης

Δεν υπάρχει μόνο σωστός και λάθος τρόπος κρίσης, αλλά εξίσου σημαντικό είναι και αυτό που κρίνουμε. 

Ο Κύριος είπε να κρίνουμε το δίκαιο (Λουκ. 12:57 και Ιωάν. 7:24), 

και χρησιμοποίησε αλληλένδετα τη λέξη "κρίση" και "διάκριση":  

"Υποκριτές, το πρόσωπο της γης και του ουρανού ξέρετε να το διακρίνετε· τούτον, όμως, τον καιρό πώς δεν τον διακρίνετε;

Γιατί, μάλιστα, και από μόνοι σας δεν κρίνετε το δίκαιο;" Λουκ. 12:56-57

Σύμφωνα με το λεξικό η λέξη "κρίση" κινείται σε μια κλίμακα που ξεκινάει από τον σχηματισμό γνώμης ή αξιολόγησης και φτάνει μέχρι την κατάκριση. Σίγουρα δεν είναι κακό να διακρίνουμε ή να εκτιμούμε μια κατάσταση ή ένα άτομο. Ο Λόγος του Θεού μάλιστα μας λέει  να δοκιμάζουμε τα πνεύματα (Α' Ιωάν. 4:1). Όταν το κάνουμε με διάκριση είναι καλό. Όταν όμως αυτό γίνεται με κατάκριση δεν είναι καλό:

"Εσύ ποιος είσαι που κρίνεις έναν ξένο δούλο; Στον δικό του Κύριο στέκεται ή πέφτει· όμως, θα σταθεί όρθιος· επειδή, ο Θεός είναι δυνατός να τον στήσει όρθιο." Ρωμ. 14:4

"Λοιπόν, ας μη κρίνουμε πλέον ο ένας τον άλλον· αλλά, κρίνετε μάλλον τούτο, το να μη βάζετε πρόσκομμα στον αδελφό ή σκάνδαλο." Ρωμ. 14:13

"Αδελφοί, μη καταλαλείτε ο ένας τον άλλον· όποιος καταλαλεί αδελφό, και κρίνει τον αδελφό του, καταλαλεί τον νόμο, και κρίνει τον νόμο· και αν κρίνεις τον νόμο, δεν είσαι εκτελεστής τού νόμου, αλλά κριτής." Ιακ. 4:11

Είναι μια πραγματικότητα ότι θα υπάρξουν φορές που θα ενοχληθούμε ή θα προσβληθούμε από κάποιους. Δεν είναι λάθος να κρίνουμε αυτές τις πράξεις. Αυτό φυσικά πρέπει να γίνεται υπό το πρίσμα του Λόγου του Θεού, γιατί οποιαδήποτε άλλη απόπειρα ερμηνείας των πράξεων  αυτών βάσει των προσωπικών μας εμπειριών ή βάσει απόψεων τρίτων για παράδειγμα, θα μας οδηγήσει σε σφάλματα. 

Όσον αφορά τα κίνητρα που κάποιος κάνει κάτι, ας αφήνουμε την κρίση αυτή στον Κύριο, επειδή καρδιογνώστης είναι μόνο ο Θεός.

Μπορεί να έχουμε πληγωθεί από λόγια που μας είπαν, αλλά τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζουμε τα φορτία και τις ανησυχίες που κουβαλούν καθημερινά αυτοί οι άνθρωποι. Αν μπορούσαμε να καταλάβουμε τον πραγματικό λόγο που κάνουν αυτό που κάνουν, θα ήμασταν πολύ πιο συμπονετικοί στην κρίση μας.

Ο Κύριος δεν μας απαγόρευσε να κρίνουμε, αλλά μας προειδοποίησε:

"Μη κρίνετε για να μη κριθείτε·

επειδή, με όποια κρίση κρίνετε, θα κριθείτε· και με όποιο μέτρο μετράτε, θα αντιμετρηθεί σε σας." Ματ. 7:1-2

Έτσι λοιπόν, πρέπει να κρίνουμε αν κάτι είναι σωστό ή λάθος και κάποιες φορές να έχουμε και καταδικαστικές ποινές, όπως στο παράδειγμα του Παύλου (Α' Κορ. 5:3-5, Α' Τιμ. 1:20). 

Οι ποιμένες και οι πρεσβύτεροι επίσης φέρουν την ευθύνη της επίπληξης και της πειθαρχίας των μελών της εκκλησίας:

"Αυτούς που αμαρτάνουν, έλεγχέ τους μπροστά σε όλους, για να έχουν φόβο Θεού και οι υπόλοιποι." 1Τιμ. 5:20

Είναι όμως κάτι που δεν πρέπει να γίνεται επιπόλαια. Αυτή είναι μια προειδοποίηση ώστε να είμαστε βέβαιοι ότι έχουμε ακούσει από τον Θεό και δεν είναι απλά μια εκτόνωση των προσωπικών μας δυσφοριών:

"Έτσι να μιλάτε, και έτσι να κάνετε, ως μέλλοντες να κριθείτε διαμέσου τού νόμου τής ελευθερίας·

επειδή, η κρίση θα είναι ανελέητη σ' εκείνον που δεν έκανε έλεος· και το έλεος καυχάται ενάντια στην κρίση." Ιακ. 2:12-13

Θέλουσιν εκβάλλει δαιμόνια

 Από Αργύρης Σιμώνης

Σχετικά με τα πρόσφατα γεγονότα που έγιναν στη Θεσσαλονίκη, όσον αφορά τη σύλληψη του αδελφού Χάρη:

Η Ελλάδα είναι μια χώρα που θεμέλιό της εδώ και αιώνες είναι η πίστη στο Θεό και στον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Η Ελλάδα είναι επίσης μια  χώρα που υποτίθεται ότι υπερασπίζεται την ελευθερία της έκφρασης του λόγου και της ανεξιθρησκείας, αλλά δυστυχώς έγινε διεθνώς ρεζίλι τόσο με τον τρόπο που οι αρμόδιες αρχές χειρίστηκαν το συγκεκριμένο γεγονός όσο επίσης και με τον τρόπο που προβλήθηκε από τα ΜΜΕ, τα οποία μπροστά στο βωμό της ακροαματικότητας θυσιάζουν τα πάντα και στρέφουν την κοινή γνώμη εκεί που τους βολεύει. 

Σε παγκόσμια κλίμακα υπάρχουν αδελφοί εν Χριστώ που κινούνται στα χαρίσματα θεραπειών και θαυμάτων με μεθόδους που μπορεί σε κάποιους να φαίνονται ανορθόδοξοι. 

Ο Κύριος όμως μας έχει δώσει εντολή να διακρίνουμε και όχι να κατακρίνουμε. 

Ας μην ξεχνάμε ότι κάθε εκκλησία και κάθε διακονία έχει το δικό της χαρακτήρα. Άλλωστε ούτε μεταξύ μας είμαστε ίδιοι, ούτε όλοι έχουμε τα ίδια χαρίσματα, ούτε το ίδιο κάλεσμα. Όλοι όμως είμαστε μέλη του Χριστού και έτσι πρέπει να λειτουργούμε.

Τι να πούμε μάλιστα για τις μεθόδους που ο ίδιος ο Ιησούς χρησιμοποίησε;

- Έφτυσε και έκανε πηλό για να θεραπεύσει τον τυφλό:

"Αφού είπε αυτά, έφτυσε χάμω, και από το φτύσιμο έκανε πηλό, και άλειψε τον πηλό επάνω στα μάτια τού τυφλού·" Ιωάν. 9:6

- Eξέβαλε δημόσια το άλαλο και κουφό πνεύμα από το επιληπτικό παιδί: 

"Το πνεύμα, το άλαλο και το κουφό, εγώ σε προστάζω: Βγες απ' αυτόν, και στο εξής μη μπεις μέσα σ' αυτόν.

Και το πνεύμα, αφού έκραξε, και τον σπάραξε πολύ, βγήκε· και έγινε σαν νεκρός, ώστε πολλοί έλεγαν ότι πέθανε." Μάρκ. 9:25-26

- Επιτίμησε το πονηρό πνεύμα μέσα στη συναγωγή από ένα άτομο, που για να βρίσκεται εκεί πιθανότατα ήταν ήδη πιστός:

"Και μέσα στη συναγωγή τους ήταν ένας άνθρωπος που είχε ακάθαρτο πνεύμα, και κραύγασε, λέγοντας: Αλλοίμονο! Τι είναι ανάμεσα σε μας και σε σένα, Ιησού Ναζαρηνέ; Ήρθες για να μας απολέσεις; Σε γνωρίζω ποιος είσαι, ο Άγιος του Θεού.

Και ο Ιησούς το επιτίμησε, λέγοντας: Σώπα, και βγες έξω απ' αυτόν." Και το ακάθαρτο πνεύμα, αφού τον συντάραξε και έκραξε με δυνατή φωνή, βγήκε απ' αυτόν." Μάρκ. 1:21-26

Οι εκβολές δαιμονίων, επειδή αυτός είναι ο Βιβλικός όρος και όχι ο "εξορκισμός" που έντεχνα πλασάρουν τα ΜΜΕ, δε γίνεται ούτε αθόρυβα, ούτε στα κρυφά. Και φυσικά δεν γίνονται με ανθρώπινη δύναμη, αλλά μόνο με τη δύναμη του Θεού. Οι Γραφές μας δίνουν πολλές περιγραφές επάνω σε αυτό.

Τα χαρίσματα θαυμάτων και θεραπειών δεν έχουν παρέλθει μετά το θάνατο των πρώτων αποστόλων. Αυτά δίνονται ως σημεία από τον Κύριο για να επιβεβαιώσει το κήρυγμα του Ευαγγελίου: 

"και ο Θεός έδινε επιπρόσθετη μαρτυρία με σημεία και τέρατα, και με διάφορα θαύματα, και με διανομές τού Αγίου Πνεύματος, σύμφωνα με τη θέλησή Του." Εβρ. 2:4

Σε ποιούς τα δίνει αυτά τα σημεία ο Κύριος και ποιούς θα παρακολουθούν αυτά τα σημεία; (όχι στιγμιαία, αλλά κατ' εξακολούθηση)

"Τούτα δε τα σημεία θα παρακολουθούν εκείνους που πίστεψαν: Στο όνομά μου θα βγάζουν δαιμόνια· θα μιλούν καινούργιες γλώσσες·" Μάρκ. 16:17

Αυτό εννοεί εμένα και εσένα που πίστεψες. Όποιος δεν πιστεύει ότι με σημεία και τεράστια επιβεβαιώνεται το κήρυγμα του Ευαγγελίου στο όνομα του Ιησού Χριστού, ποτέ δεν θα τα εμπειριστεί προσωπικά γιατί:

"Σύμφωνα με την πίστη σας ας γίνει σε σας." Ματθ. 9:29

Η άγνοια και η έλλειψη προσωπικής εμπειρίας σε αυτόν τον τομέα δε δίνει σε κανέναν το δικαίωμα να κατακρίνει έναν αδελφό που έχει κάλεσμα στη διακονία αυτή. Όταν δεν καταλαβαίνουμε ή δεν γνωρίζουμε κάτι πνευματικό, δεν σπεύδουμε σε βιαστικά συμπεράσματα. Προστρέχουμε στο Λόγο του Θεού και στην προσευχή και όχι στα ΜΜΕ ή στις απόψεις τρίτων.

Έχουμε ήδη τον διάβολο, τον κατήγορο των αδελφών μας, που τους κατηγορεί μπροστά στον Θεό μας ημέρα και νύχτα (Αποκ. 12:10). Δεν χρειαζόμαστε κι άλλους! Είναι πράγματα που μόνο ντροπή στο όνομα του Κυρίου φέρνουν και κακή μαρτυρία στον υπόλοιπο κόσμο. Με τέτοιες ακραίες νοοτροπίες, ακόμα και αν ο Κύριος  ξαναερχόταν, οι ίδιοι που Τον σταύρωσαν τότε, θα Τον σταύρωναν και τώρα.

Ας μείνουμε στα σοφά λόγια τού Γαμαλιήλ όταν μίλησε μέσα στο συνέδριο:

"Kαι τώρα σας λέω, να απέχετε από τους ανθρώπους αυτούς, και να τους αφήσετε· επειδή, αν η βουλή αυτή ή το έργο τούτο είναι από ανθρώπους, θα ματαιωθεί· αν, όμως, είναι από τον Θεό, δεν μπορείτε να το ματαιώσετε, και προσέχετε μήπως βρεθείτε και θεομάχοι."

Πράξ. 5:38‭-‬39 

Προσοχή λοιπόν, γιατί άλλο είναι να έχεις τον διάβολο απέναντί σου και άλλο τον ίδιο τον Θεό!

Εύχομαι ο Κύριος να μας δίνει διάκριση και σοφία για να αποφεύγουμε τις κακοτοπιές και τη διχόνοια που σπέρνει ανάμεσα μας ο διάβολος. Και πάνω απ 'όλα εύχομαι η αγάπη Του Θεού να αυξάνεται μέσα μας, επειδή: 

"Από τούτο θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, εάν έχετε αγάπη ο ένας προς τον άλλον." Ιωάν. 13:35 

Αμήν!