Κρίση και κατάκριση

  Από Αργύρης Σιμώνης

Δεν υπάρχει μόνο σωστός και λάθος τρόπος κρίσης, αλλά εξίσου σημαντικό είναι και αυτό που κρίνουμε. 

Ο Κύριος είπε να κρίνουμε το δίκαιο (Λουκ. 12:57 και Ιωάν. 7:24), 

και χρησιμοποίησε αλληλένδετα τη λέξη "κρίση" και "διάκριση":  

"Υποκριτές, το πρόσωπο της γης και του ουρανού ξέρετε να το διακρίνετε· τούτον, όμως, τον καιρό πώς δεν τον διακρίνετε;

Γιατί, μάλιστα, και από μόνοι σας δεν κρίνετε το δίκαιο;" Λουκ. 12:56-57

Σύμφωνα με το λεξικό η λέξη "κρίση" κινείται σε μια κλίμακα που ξεκινάει από τον σχηματισμό γνώμης ή αξιολόγησης και φτάνει μέχρι την κατάκριση. Σίγουρα δεν είναι κακό να διακρίνουμε ή να εκτιμούμε μια κατάσταση ή ένα άτομο. Ο Λόγος του Θεού μάλιστα μας λέει  να δοκιμάζουμε τα πνεύματα (Α' Ιωάν. 4:1). Όταν το κάνουμε με διάκριση είναι καλό. Όταν όμως αυτό γίνεται με κατάκριση δεν είναι καλό:

"Εσύ ποιος είσαι που κρίνεις έναν ξένο δούλο; Στον δικό του Κύριο στέκεται ή πέφτει· όμως, θα σταθεί όρθιος· επειδή, ο Θεός είναι δυνατός να τον στήσει όρθιο." Ρωμ. 14:4

"Λοιπόν, ας μη κρίνουμε πλέον ο ένας τον άλλον· αλλά, κρίνετε μάλλον τούτο, το να μη βάζετε πρόσκομμα στον αδελφό ή σκάνδαλο." Ρωμ. 14:13

"Αδελφοί, μη καταλαλείτε ο ένας τον άλλον· όποιος καταλαλεί αδελφό, και κρίνει τον αδελφό του, καταλαλεί τον νόμο, και κρίνει τον νόμο· και αν κρίνεις τον νόμο, δεν είσαι εκτελεστής τού νόμου, αλλά κριτής." Ιακ. 4:11

Είναι μια πραγματικότητα ότι θα υπάρξουν φορές που θα ενοχληθούμε ή θα προσβληθούμε από κάποιους. Δεν είναι λάθος να κρίνουμε αυτές τις πράξεις. Αυτό φυσικά πρέπει να γίνεται υπό το πρίσμα του Λόγου του Θεού, γιατί οποιαδήποτε άλλη απόπειρα ερμηνείας των πράξεων  αυτών βάσει των προσωπικών μας εμπειριών ή βάσει απόψεων τρίτων για παράδειγμα, θα μας οδηγήσει σε σφάλματα. 

Όσον αφορά τα κίνητρα που κάποιος κάνει κάτι, ας αφήνουμε την κρίση αυτή στον Κύριο, επειδή καρδιογνώστης είναι μόνο ο Θεός.

Μπορεί να έχουμε πληγωθεί από λόγια που μας είπαν, αλλά τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζουμε τα φορτία και τις ανησυχίες που κουβαλούν καθημερινά αυτοί οι άνθρωποι. Αν μπορούσαμε να καταλάβουμε τον πραγματικό λόγο που κάνουν αυτό που κάνουν, θα ήμασταν πολύ πιο συμπονετικοί στην κρίση μας.

Ο Κύριος δεν μας απαγόρευσε να κρίνουμε, αλλά μας προειδοποίησε:

"Μη κρίνετε για να μη κριθείτε·

επειδή, με όποια κρίση κρίνετε, θα κριθείτε· και με όποιο μέτρο μετράτε, θα αντιμετρηθεί σε σας." Ματ. 7:1-2

Έτσι λοιπόν, πρέπει να κρίνουμε αν κάτι είναι σωστό ή λάθος και κάποιες φορές να έχουμε και καταδικαστικές ποινές, όπως στο παράδειγμα του Παύλου (Α' Κορ. 5:3-5, Α' Τιμ. 1:20). 

Οι ποιμένες και οι πρεσβύτεροι επίσης φέρουν την ευθύνη της επίπληξης και της πειθαρχίας των μελών της εκκλησίας:

"Αυτούς που αμαρτάνουν, έλεγχέ τους μπροστά σε όλους, για να έχουν φόβο Θεού και οι υπόλοιποι." 1Τιμ. 5:20

Είναι όμως κάτι που δεν πρέπει να γίνεται επιπόλαια. Αυτή είναι μια προειδοποίηση ώστε να είμαστε βέβαιοι ότι έχουμε ακούσει από τον Θεό και δεν είναι απλά μια εκτόνωση των προσωπικών μας δυσφοριών:

"Έτσι να μιλάτε, και έτσι να κάνετε, ως μέλλοντες να κριθείτε διαμέσου τού νόμου τής ελευθερίας·

επειδή, η κρίση θα είναι ανελέητη σ' εκείνον που δεν έκανε έλεος· και το έλεος καυχάται ενάντια στην κρίση." Ιακ. 2:12-13