Προσευχόμαστε στους αγίους;

 Από Αργύρης Σιμώνης

Πρόκειται να αγγίξω κάποιες ευαίσθητες χορδές τώρα, αλλά ελπίζω να διαβάσετε με ανοιχτό πνεύμα. Δεν είναι κακό να ζητάμε προσευχές από αδελφούς, που ο Παύλος στις περισσότερες επιστολές του ξεκινά με την προσφώνηση "Χαιρετώ τους αγίους της εκκλησίας..."  Στην ουσία ακολουθούμε  το παράδειγμα του Παύλου, όπου ζητάει τις προσευχές των πιστών (=αγίων) ώστε:

"Και για μένα, για να μου δοθεί λόγος να ανοίξω το στόμα μου με παρρησία, ώστε να κάνω γνωστό το μυστήριο του ευαγγελίου," Εφεσ. 6:19

"Αδελφοί, προσεύχεστε για μας." 1Θεσ. 5:25

"ΤΕΛΟΣ, αδελφοί, προσεύχεστε για μας, για να τρέχει ο λόγος τού Κυρίου και να δοξάζεται, καθώς και σε σας," 2Θεσ. 3:1

Είναι μόνο μερικά παραδείγματα. Υπάρχουν και άλλα πολλά. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι το πνεύμα με το οποίο προσευχόμαστε ή ζητάμε προσευχές από άλλους. Δεν το κάνουμε επειδή νοιώθουμε ένοχοι για κάτι που κάναμε και πιστεύουμε ότι ο Θεός δεν θα ακούσει την προσευχή μας, ή ότι η αμαρτία που κάναμε δημιουργεί ένα φράγμα στον ουρανό και οι προσευχές μας δεν εισακούονται. 

"Αυτός που φύτεψε το αυτί, δεν θα ακούσει; Αυτός που έπλασε το μάτι, δεν θα δει;" Ψαλ. 94:9

Να μην ξεχνάμε ότι οι προσευχές μας δεν έχουν ανάγκη να περάσουν ούτε την σκεπή του σπιτιού μας για να φτάσουν στον Κύριο, τη στιγμή που το Πνεύμα Του ζει μέσα μας! (Ιωάν. 14:16, A' Κορ. 6:19)

Και κάτι άλλο επίσης σημαντικό:

Ο Παύλος και κανένας άλλος απόστολος ή μαθητής του Κυρίου δεν επικαλέστηκε ούτε ζήτησε προσευχές ποτέ από κοιμηθέντες αγίους, αλλά μόνο από ζωντανούς. Όσοι άγιοι έδωσαν τη ζωή τους για τον Κύριο και κοιμήθηκαν, βρίσκονται τώρα στην παρουσία του Κυρίου, και δεν έχουν γνώση του τί συμβαίνει στη γη. (Λουκ. 16:19-31, Εβρ. 12:1 Αποκ. 6:10)

Στο παράδειγμα του βασιλιά Σαούλ (Α' Σαμουήλ 28) που προσπάθησε να καλέσει το πνεύμα του προφήτη Σαμουήλ, βλέπουμε να χρησιμοποιεί μια μάγισσα για να κάνει νεκρομαντεία, κάτι αυστηρά απαγορευμένο από τον Κύριο. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή σε αυτό, γιατί πολλές φορές μέσα στην απελπισία μας ζητούμε βοήθεια και "μεσιτεία" από κοιμηθέντες αγίους χωρίς να γνωρίζουμε τους κινδύνους που εγκυμονεί κάτι τέτοιο. 

Στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει σε τέτοιου είδους επικλήσεις, είναι να επικοινωνούμε με δαιμονικά πνεύματα τα οποία είχαν σαν αποστολή τους να είναι προσκολλημένα σε αυτούς τους ανθρώπους όσο ήταν εν ζωή, και να γνωρίζουν με κάθε λεπτομέρεια τη ζωή τους. Γι' αυτό και τα δαιμονικά αυτά πνεύματα μπορούν να σε εκπλήξουν με τη γνώση που έχουν και μάλιστα μιμούνται το πρόσωπο το οποίο νομίζεις ότι είναι μπροστά σου. 

Είναι σημαντικό να τιμούμε τη μνήμη των κομισθέντων αγίων μας και να παραδειγματιζόμαστε από την ευσεβή ζωή τους, αλλά δεν πρέπει να ξεπερνάμε τη λεπτή γραμμή μεταξύ απόδοσης τιμής και απόδοσης λατρείας. Αξίζουν τιμής, αλλά η λατρεία μας ανήκει αποκλειστικά στον μόνο Δεσπότη Θεό και Κύριό μας, τον Ιησού Χριστό.

Αμήν;