Από Αργύρης Σιμώνης
Καθώς ολοένα και περισσότερο πλησιάζουμε στην Μεγάλη Εβδομάδα, τα πάθη, τη σταύρωση και την Ανάσταση του Κυρίου μας, ο Λόγος του Θεού μας υπενθυμίζει:
"αποβλέποντας στον Ιησού, τον αρχηγό και τελειωτή τής πίστης, ο οποίος, εξαιτίας τής χαράς που ήταν μπροστά του, υπέφερε σταυρό, καταφρονώντας τη ντροπή, και κάθησε στα δεξιά τού θρόνου τού Θεού." Εβρ. 12:2
Όπως ένας αθλητής έχει ένα στόχο ή ένα έπαθλο στο οποίο είναι προσηλωμένος και αγωνίζεται να το κατακτήσει, έτσι και εμείς καλούμαστε να έχουμε τον Ιησού μας ως κύριο μέλημά μας. Είναι ο αρχηγός και τελειωτής της πίστης μας και αν δεν είμαστε προσηλωμένοι σε Αυτόν, η πίστη μας ποτέ δε θα είναι πλήρης.
Πώς λοιπόν ο Κύριος έτρεξε τον δικό Του αγώνα; Γνωρίζουμε ότι νίκησε και το παραπάνω εδάφιο μας αποκαλύπτει τον τρόπο με τον οποίον το πέτυχε αυτό. Ήταν προσηλωμένος στη "χαρά που ήταν μπροστά Του".
Ο Ιησούς υπέφερε πόνο και μαρτύρια όσο κανένας άνθρωπος επάνω στη γη. Πήρε πάνω Του κάθε αρρώστια και κατάρα του κόσμου, και έγινε κυριολεκτικά αμαρτία για χάρη μας:
"Επειδή, εκείνον που δεν γνώρισε αμαρτία, τον έκανε για χάρη μας αμαρτία, για να γίνουμε εμείς δικαιοσύνη τού Θεού διαμέσου αυτού." 2Κορ. 5:21
"Όπως πολλοί έμειναν εκστατικοί επάνω σου, τόσο το πρόσωπό του ήταν άδοξο, περισσότερο από κάθε άνθρωπο, και η μορφή του περισσότερο από τους γιους των ανθρώπων!" Ησ. 52:14
Ο Κύριος δεν κοιτούσε το μαρτύριο που θα υπέφερε, αλλά τα λάφυρα της νίκης Του και αυτό είναι το παράδειγμα που πρέπει να μιμούμαστε και εμείς. Για να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες στη ζωή μας θα πρέπει να εστιάζουμε στο καλό και όχι στο κακό. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τι Τον περίμενε μπροστά Του. Τον βλέπουμε στον κήπο της Γεσθημανή μια νύχτα πριν τη σταύρωσή Του να προσεύχεται στον Πατέρα και να του ζητά αν είναι δυνατόν να εκπληρώσει το θέλημά Του με άλλον τρόπο:
"λέγοντας: Πατέρα, αν θέλεις, να απομακρύνεις από μένα τούτο το ποτήρι· όμως, όχι το δικό μου θέλημα, αλλά το δικό σου ας γίνει." Λουκ. 22:42
Μόλις όμως κατάλαβε ότι αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος, άφησε στην άκρη την αγωνία των παθημάτων Του και επικεντρώθηκε στην χαρά της νίκης Του, ότι δηλαδή εσύ και εγώ θα είμαστε ο καρπός της θυσίας Του!
Όπως ακριβώς ο Κύριος, έτσι και εμείς έχουμε τη δύναμη να εκτιμούμε ή να καταφρονούμε όλα όσα μας συμβαίνουν. Κάποιοι λένε ότι είμαστε απλά προϊόντα του περιβάλλοντός μας και ότι δεν μπορούμε να ελέγχουμε τον τρόπο που αντιδρούμε. Στο εδάφιο που διαβάσαμε εδώ όμως ο Ιησούς μας διδάσκει εντελώς το αντίθετο.
Ο νους μας είναι όπως ένας μεγεθυντικός φακός. Αυτό που εστιάζουμε την προσοχή μας γίνεται μεγαλύτερο και από όπου απομακρύνουμε τη σκέψη μας, γίνεται ολοένα και μικρότερο και με λιγότερη επιρροή επάνω μας. Εμείς είμαστε αποκλειστικά υπεύθυνοι για την αξία που δίνουμε σε οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μας και αυτός είναι ο λόγος που πολλοί άνθρωποι ενώ περνούν τις ίδιες καταστάσεις, αντιδρούν με διαφορετικό τρόπο. Κάποιοι γίνονται ψυχωτικοί με τα προβλήματά τους ενώ κάποιοι άλλοι μπορούν να αφήνουν στην άκρη αυτό που συνέβη και να προχωρούν στη ζωή τους.
Ζούμε σε πονηρούς καιρούς και με όσα συμβαίνουν γύρω μας είναι πολύ εύκολο να πέσουμε σε παγίδες και να αποπροσανατολιστούμε. Εσύ σε ποιά μερίδα ανθρώπων θέλεις να ανήκεις; Θέλεις να είσαι με αυτούς που παρασύρονται από κάθε άνεμο που φυσάει, ή από αυτούς που ακολουθούν το παράδειγμα του αποστόλου Παύλου:
"Αλλά, ένα πράγμα κάνω, λησμονώντας μεν όσα βρίσκονται πίσω, επεκτεινόμενος δε σε όσα βρίσκονται μπροστά, τρέχω προς τον σκοπό, για το βραβείο τής άνω κλήσης τού Θεού εν Χριστώ Ιησού." Φιλ. 3:14
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου