Από Αργύρης Σιμώνης
Ο Κύριος έχει ένα κάλεσμα στη ζωή όλων μας. Πιστεύω ότι πολλοί από εσάς που διαβάζετε αυτή τη στιγμή, έχετε ήδη αναγνωρίσει το κάλεσμά σας και θέλετε να περπατήσετε μέσα σε αυτό. Στο σημερινό μήνυμα θα εκθέσω δύο μεγάλες παγίδες που μπορούν να σταθούν εμπόδιο στο κάλεσμα που έχει ο Κύριος στη ζωή σου και θα δώσω μερικές χρήσιμες συμβουλές.
"Επειδή, δεν τολμούμε να συναριθμήσουμε και να συγκρίνουμε τον εαυτό μας προς μερικούς, που συνιστούν τον εαυτό τους· αλλ' αυτοί, μετρώντας τον εαυτό τους με τον εαυτό τους, και συγκρίνοντας τον εαυτό τους με τον εαυτό τους, ανοηταίνουν." B'Κορ. 10:12
Με άλλα λόγια εδώ ο Παύλος μας λέει ότι είναι ανοησία να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με άλλους. Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος όταν το κάνουμε αυτό και δύο τινά μπορούν να συμβούν:
- Αν συγκρίνουμε τον εαυτό μας με κάποιους που φαινομενικά τα πάνε πολύ χειρότερα από εμάς, τότε υπάρχει ο κίνδυνος να έρθει υπερηφάνεια στην καρδιά μας και η ικανοποίηση που θα νοιώσουμε μπορεί να μας επαναπαύσει και να μας εμποδίσει από το να γίνουμε καλύτεροι.
- Αν συγκρίνουμε τον εαυτό μας με εκείνους που φαινομενικά είναι καλύτεροι από εμάς, τότε υπάρχει ο κίνδυνος της αποθάρρυνσης και της απογοήτευσης. Καταθέτουμε όπλα και εγκαταλείπουμε τον οραματισμό που μας έχει δώσει ο Κύριος με αποτέλεσμα να μείνουμε ακαρποφόρητοι.
Υπογραμμίζω τη λέξη φαινομενικά, επειδή είναι αδύνατον να γνωρίζουμε τα πάντα για τους άλλους όπως γνωρίζουμε τον εαυτό μας, ούτε τι πραγματικά συμβαίνει στη ζωή τους. Συνεπώς, είναι πολύ πιθανό οι άνθρωποι αυτοί να ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ καλύτερα ή χειρότερα από ό,τι πραγματικά είναι. Ο άνθρωπος έχει την τάση να κοιτάζει το φαινόμενο, ο Κύριος όμως βλέπει στην καρδιά (Α'Σαμ. 16:7)
Δείτε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Τα λόγια του Ιησού στον Πέτρο:
"Και ο Πέτρος, καθώς στράφηκε προς τα πίσω, βλέπει να ακολουθεί ο μαθητής, τον οποίο αγαπούσε ο Ιησούς, που κατά το δείπνο είχε γείρει επάνω στο στήθος του, και είχε πει: Κύριε, ποιος είναι αυτός που σε παραδίνει;
Βλέποντας ο Πέτρος τούτον, λέει στον Ιησού: Κύριε, και αυτός τι;
Ο Ιησούς λέει σ' αυτόν: Αν θέλω αυτόν να μένει μέχρις ότου έρθω, τι ως προς εσένα; Εσύ, ακολούθα με." Ιωάν. 21:20-22
Ο Ιησούς είχε πει στον Πέτρο να Τον ακολουθήσει. Ωστόσο, ο Πέτρος ήθελε να μάθει ποια ήταν τα σχέδια του Κυρίου για τον Ιωάννη, και ο Κύριος του είπε ότι αυτό που σχεδίαζε για τον Ιωάννη δεν ήταν δική του δουλειά. Ο διάβολος έχει παρασύρει πολλούς χριστιανούς με το να τους απασχολεί τι κάνουν οι άλλοι για τον Κύριο και ξεχνούν να κοιτάξουν πρώτα τον εαυτό τους.
Ο Παύλος μας γράφει ξεκάθαρα ποιά πρέπει να είναι η προτεραιότητά μας:
"Αδελφοί, εγώ δεν στοχάζομαι τον εαυτό μου ότι το έχω αποκτήσει.
Αλλά, ένα πράγμα κάνω, λησμονώντας μεν όσα βρίσκονται πίσω, επεκτεινόμενος δε σε όσα βρίσκονται μπροστά, τρέχω προς τον σκοπό, για το βραβείο τής άνω κλήσης τού Θεού εν Χριστώ Ιησού.
Όσοι, λοιπόν, είμαστε τέλειοι, ας φρονούμε τούτο· και αν φρονείτε κάτι κάπως διαφορετικά, κι αυτό θα σας το αποκαλύψει ο Θεός." Φιλ. 3:13-15
Δεν έχει σημασία αν κάνεις περισσότερα από κάποιον άλλον για να υπηρετήσεις τον Κύριο. Το ερώτημα είναι, περπατάς στο θέλημα του Θεού; Περπατάς στο κάλεσμα που έχει στη δική σου ζωή;
Όταν κάποια στιγμή παραστούμε στο βήμα του Κυρίου, θα δώσουμε λόγο για τον εαυτό μας, για αυτό δηλαδή που ο Κύριος κάλεσε εμάς να κάνουμε, και όχι για αυτό που έχει κάνει ή δεν έχει κάνει κάποιος άλλος. Τα έργα μας θα αξιολογηθούν ως προς την ποιότητά τους και όχι την ποσότητα:
"καθενός το έργο θα φανερωθεί· επειδή, η ημέρα θα το φανερώσει· δεδομένου ότι, αποκαλύπτεται με φωτιά· και η φωτιά θα δοκιμάσει ΠΟΙΟ (και όχι πόσο) είναι το έργο τού καθενός." A'Κορ. 3:13
Να είστε σίγουροι ότι στον ουρανό θα υπάρξουν άνθρωποι που φαινομενικά είχαν χτίσει μεγάλα σπίτια (διακονίες) αλλά ο Κύριος θα απορρίψει τα υλικά δόμησης που χρησιμοποίησαν, επειδή τα έργα τους ήταν σαρκικά. Ομοίως, θα υπάρξουν και κάποιοι άλλοι, που ενώ δεν είχαν ιδιαίτερη αναγνώριση επάνω στη γη γιατί δεν έκαναν κάτι σπουδαίο σύμφωνα με τα ανθρώπινα δεδομένα, θα λάβουν όμως μεγάλες ανταμοιβές, επειδή ολοκλήρωσαν με πιστότητα αυτό που ο Κύριος τους κάλεσε να κάνουν:
"Έτσι οι τελευταίοι θα είναι πρώτοι, και οι πρώτοι τελευταίοι· επειδή, πολλοί είναι οι καλεσμένοι, λίγοι όμως οι εκλεκτοί." Ματθ. 20:16
Ξέρετε ποιοι είναι οι εκλεκτοί; Ο λόγος του Θεού είναι απλός, αρκεί να ξέρεις που να ψάξεις:
"Μήπως ο Κύριος αρέσκεται στα ολοκαυτώματα και στις θυσίες, όπως στο να υπακούμε στη φωνή τού Κυρίου; Δες, η υποταγή είναι καλύτερη από τη θυσία· η υπακοή, παρά το πάχος των κριαριών·" A'Σαμ. 15:22
"δεδομένου ότι, τα μάτια τού Κυρίου περιτρέχουν διαμέσου ολόκληρης της γης, για να φανεί δυνατός σε όσους έχουν την καρδιά τους τέλεια προς Αυτόν..." B'Χρ. 16:9
Ποιοί είναι αυτοί που έχουν την καρδιά τους τέλεια προς Αυτόν; Μόλις το είδαμε στο 1Σαμ. 15:22. Όσοι έχουν καρδιά υποταγής και υπακοής στο θέλημά Του.
Αν πιστεύεις ότι θυσιάζεσαι για τον Κύριο κάνοντας τα δικά σου, αυτά δηλαδή που κρίνεις εσύ σωστά, αυτό που μόλις διαβάσαμε βάζει τα πράγματα στη θέση τους. H υποταγή είναι στάση καρδιάς και η υπακοή εκτέλεση μιας εντολής. Με άλλα λόγια, συμφωνώ μέσα στην καρδιά μου με το θέλημα του Κυρίου (υποτάσσομαι), και κάνω αυτό που μου λέει (υπακούω). Υπάρχει ξεχωριστό μήνυμα επάνω στο θέμα της υποταγής και της υπακοής. Θα το βρείτε εδώ .
Συνοπτικά λοιπόν, η πρώτη παγίδα που πρέπει να αποφεύγουμε είναι:
--- Μη συγκρίνεις τον εαυτό σου με άλλους. ---
-------------------------------------------------------
Πάμε τώρα στη δεύτερη παγίδα. Θα κάνω μια εισαγωγή με κάποιες δηλώσεις του αποστόλου Παύλου, και μετά θα εξηγήσω.
Στην προς Ρωμαίους στο κεφ. 15, ο Παύλος μίλησε για τη δόξα, ή το καύχημα, για τα πράγματα που είχε κάνει ο Θεός μέσω αυτού. Ξεκινάει λέγοντας να έχουμε το ίδιο φρόνημα:
"Και ο Θεός τής υπομονής και της παρηγορίας είθε να σας δώσει να φρονείτε το ίδιο μεταξύ σας σύμφωνα με το θέλημα του Ιησού Χριστού·
για να δοξάζετε με μια ψυχή, με ένα στόμα, τον Θεό και Πατέρα τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Γι' αυτό, προσδέχεστε ο ένας τον άλλον, όπως και ο Χριστός προσδέχθηκε εμάς προς δόξαν τού Θεού." Ρωμ. 15:5-7
Στη συνέχεια, στα εδάφια 17-18, ο Παύλος λέει:
"Έχω, λοιπόν, καύχηση στον Ιησού Χριστό για όσα έχουν σχέση με τον Θεό.
Επειδή, δεν θα τολμήσω να πω κάτι από εκείνα που ο Χριστός δεν έκανε διαμέσου εμού, για υπακοή των εθνών, με λόγο και έργο," Ρωμ. 15:17-18
Στην Α'Κορ. δίνει οδηγίες παραδειγμάτων προς αποφυγή:
"Κι αυτά έγιναν παραδείγματα για μας, για να μη είμαστε εμείς επιθυμητές κακών, όπως και εκείνοι επιθύμησαν." 1Κορ. 10:6
Και συνεχίζει στο εδ. 12:
"Ώστε, εκείνος που νομίζει ότι στέκεται, ας βλέπει μη πέσει." 1Κορ. 10:12
Ο Παύλος είχε πολλούς πολέμιους που αντιστεκόταν στο έργο του. Εδώ αναφέρεται σε ανθρώπους που ήταν επικριτές του. Άνθρωποι δηλαδή που απλώς μιλάνε αλλά δεν μπορούν να υποστηρίξουν τους ισχυρισμούς τους. Λένε μεγάλα λόγια για το τι θα έκαναν, αλλά δεν έχουν τον ανάλογο καρπό στη ζωή τους για να υποστηρίξει τις δηλώσεις τους. Είναι μόνο λόγια.
Οι αντίπαλοι του Παύλου ήταν ακριβώς όπως πολλοί άνθρωποι που σπέρνουν διαμάχες σήμερα. Είναι ενάντια σε όλα, ενάντια στην εξουσία, και επικρίνουν τον τρόπο με τον οποίο κάθε είδους υπεύθυνος χειρίζεται τα πράγματα, είτε είναι πολιτικό, είτε θρησκευτικό, είτε γενικά πρόσωπο που έχει εξουσία. Κάνουν μεγάλες δηλώσεις για το τι θα έκαναν αν ήταν στην εξουσία, αλλά το μόνο που κάνουν είναι να λένε μεγάλα λόγια. Και μάλιστα το κάνουν αυτό τη στιγμή που δεν έχουν αποδείξει τον εαυτό τους επιτυχή στη διαχείριση ακόμη και των πιο μικρών πραγμάτων. Παρ' όλα αυτά, θέλουν να γίνουν επικεφαλής για μεγάλα πράγματα, μόνο με βάση τα λόγια και τις υποσχέσεις τους.
"αλλά, όποιος καυχάται, ας καυχάται στον Κύριο·
επειδή, δεν είναι δόκιμος όποιος συνιστά τον εαυτό του ο ίδιος, αλλά εκείνος τον οποίο ο Κύριος συνιστά." 2Κορ. 10:17-18
Εδώ θα κάνω κάποιες σημαντικές διευκρινήσεις επάνω στο θέμα της διακονίας. Η βασιλεία του Θεού λειτουργεί με συγκεκριμένες αρχές. Η ωριμότητα και η καταλληλότητα να κάνουμε κάτι έχει στάδια προετοιμασίας. Mη γίνεσαι ανυπόμονος και προσεύχεσαι
"Κύριε γιατί δε με χρησιμοποιείς;".
Η απάντηση είναι απλή. Ο Κύριος δε σε χρησιμοποιεί επειδή δεν είσαι ακόμα έτοιμος προς χρήση. Και θα το εξηγήσω:
Από τη στιγμή που θα μπεις στη διακονία γίνεσαι στόχος για τον διάβολο:
"Εγκρατευθείτε, αγρυπνήστε· επειδή, ο αντίδικός σας ο διάβολος περιτριγυρίζει, σαν ωρυόμενο λιοντάρι, ζητώντας ποιον να καταπιεί." 1Πέτ. 5:8
Ο Θεός ποτέ δε θα σε εκθέσει σε τέτοιο κίνδυνο αν δεν είσαι ώριμος και κατάλληλα προετοιμασμένος και θεμελιωμένος στην πίστη. Θέλει να προστατέψει και εσένα, αλλά και αυτούς που θα διακονίσεις.
O Παύλος δίνει ξεκάθαρη οδηγία στον Τιμόθεο όσον αφορά τα άτομα στη διακονία:
"Το ίδιο οι διάκονοι, πρέπει να είναι σεμνοί, όχι δίγλωσσοι, όχι δοσμένοι σε πολύ κρασί, όχι αισχροκερδείς,
έχοντας το μυστήριο της πίστης μέσα σε καθαρή συνείδηση·
κι αυτοί, μάλιστα, πρώτα ας δοκιμάζονται, έπειτα ας γίνονται διάκονοι, αν είναι άμεμπτοι." 1Τιμ. 3:8-10
Θυμηθείτε την παραβολή του σπόρου:
"Επειδή, η γη από μόνη της καρποφορεί, πρώτα χορτάρι, έπειτα στάχυ, έπειτα πλήρες σιτάρι μέσα στο στάχυ." Μάρκ. 4:28
Θυμηθείτε επίσης και τα άλλα λόγια του Ιησού:
"Και ο κύριός του είπε σ' αυτόν: Εύγε, δούλε αγαθέ, και πιστέ· στα λίγα φάνηκες πιστός, επάνω σε πολλά θα σε καταστήσω· μπες μέσα στη χαρά τού κυρίου σου." Ματθ. 25:21
"Ο πιστός στο ελάχιστο, και στο πολύ είναι πιστός· και ο άδικος στο ελάχιστο, και στο πολύ είναι άδικος.
Αν, λοιπόν, στον άδικο μαμωνά δεν φανήκατε πιστοί, ποιος θα σας εμπιστευθεί τον αληθινό πλούτο;" Λουκ. 16:10-11
"Και του είπε: Εύγε, δούλε αγαθέ· επειδή στο ελάχιστο φάνηκες πιστός, έχε εξουσία επάνω σε δέκα πόλεις." Λουκ. 19:17
Όσον αφορά άτομα που είναι ήδη στη διακονία, όπως είπα και προηγουμένως, από τη στιγμή που ξεκινάς, μπαίνεις στα χωράφια του διαβόλου και σίγουρα θα υπάρξει αντίσταση, επειδή ο διάβολος θα ξεσηκώσει ανθρώπους εναντίον σου για να σε εμποδίσουν. Το λυπηρό είναι ότι κάποιοι από αυτούς θα είναι και αδερφοί εν Χριστώ. Ήδη έχουμε έναν κατήγορο,
"... που κατηγορεί τους αδελφούς μπροστά στον Θεό μας ημέρα και νύχτα." Αποκ. 12:10
Δεν χρειαζόμαστε και άλλους, γι' αυτό πρόσεξε μην πέσεις κι εσύ στην παγίδα αυτή και γίνεις και εσύ ένας από αυτούς τους κατήγορους.
Είναι παρατηρημένο ότι τις περισσότερες φορές, η κριτική εναντίον εκείνων που κάνουν κάποια πράγματα που φέρνουν αλλαγή, προέρχεται από αυτούς που δεν κάνουν τίποτα. Το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα είναι ο ίδιος ο Ιησούς, που με τόσα καλά έργα, θαύματα και θεραπείες στο ενεργητικό Του, κατακρίθηκε και απορρίφθηκε από ανθρώπους άκαρπους, που δεν είχαν τίποτα να επιδείξουν από τη δική τους ζωή.
Αυτός που δεν έχει κάνει τίποτα ακόμα στη ζωή του δεν πρέπει να επικρίνει αυτόν που έχει κάνει κάποια πράγματα. Ομοίως, αυτός που ισχυρίζεται ότι κάτι δεν μπορεί να γίνει, θα πρέπει να μη γίνεται εμπόδιο σε αυτόν που ήδη το κάνει.
Αυτή λοιπόν είναι η δεύτερη παγίδα:
--- Μη κατακρίνεις. ---
Είναι σημαντικό λοιπόν να αποφεύγουμε αυτές τις δύο παγίδες του διαβόλου αν θέλουμε να έχουμε καρπό και να περπατήσουμε μέσα στο θέλημα του Κυρίου. Δύο πράγματα είναι πολύ σημαντικά που πρέπει να αναγνωρίσουμε σαν παιδιά του Θεού και μέλη του σώματος του Χριστού:
- Πρώτον είμαστε πλασμένοι με έναν ιδιαίτερο και ξεχωριστό τρόπο,
- και δεύτερον δεν είμαστε όλοι καλεσμένοι να κάνουμε το ίδιο
Πρέπει να συνεργαζόμαστε και όχι να αντιμαχόμαστε μεταξύ μας. Ανήκουμε στην ίδια οικογένεια με αρχηγό μας τον Κύριο και αγωνιζόμαστε για τον ίδιο σκοπό, ο καθένας με τα χαρίσματα και τις ικανότητες που ο Κύριος μας έχει δώσει. Αποφεύγοντας λοιπόν τη σύγκριση και την κατάκριση αναμεταξύ μας, θεμελιωμένοι στην πίστη, θα μπορέσουμε να περπατήσουμε στο κάλεσμά μας και να γίνουμε τα δέντρα αυτά για τα οποία μιλάει ο Δαυίδ στον πρώτο ψαλμό:
"Και θα είναι σαν δέντρο φυτεμένο κοντά στα ρυάκια των νερών, το οποίο δίνει τον καρπό του στον καιρό του, και το φύλλο του δεν μαραίνεται· και όλα, όσα αν πράττει, θα ευοδωθούν." Ψαλ. 1:3
Αμήν;
Δείτε το βίντεο στο κανάλι μας στο YouTube:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου